"हुस्न-ए-कश्मीर"

जून महिन्याच्या शेवटच्या तीन आठवड्यात अचानक वर्कलोड वाढल. रोज १६-१७ कामाचे तास व्हायला लागले होते. सकाळी १०-११ वाजता ऑफिसला जायचो ते पहाटे ३-५च्या दरम्यान यायचो. अक्षरशः कंटाळुन गेलो होतो. या सगळ्या कामाच्या त्रासातुन दहा एक दिवसाचा ब्रेक म्हणुन कुठे तरी जावंस वाटत होतं. शेवटी कंटाळुन शुक्रवारी ६ जुलै ला ऑफिसला दांडीच मारली. असाच निवांत विचार करत बसलो होतो आणि झोप लागली. थोड्या वेळाने जाग आली, पाहिलं तर सर्वत्र कमालीची शांतता, थंडगार वारा वाहत होता. अचानक आकाशातुन एक निळसर तेजस्वी प्रकाश वेगाने माझ्याकडे झेपावताना पाहिला. भिती वाटली. पाहतो तो काय तो तेजस्वी प्रकाश माझ्याच अंगावर आला. माझे शरीर कापसासारखा हलके वाटु लागले आणि अचानक मी त्या प्रकाशाच्या मागोमाग मंतरल्यासारखा चालु लागलो. कितीतरी वेळ मी त्याच्या मागेच होतो. तो मला घेऊन निघाला आणि माझ्या लक्षात आलं कि मी मुंबई सोडुन कुठे भलतीकडेच चाललो होतो. भीतीने माझी गाळण उडाली. कित्येक तास असेच गेल्यावर लक्षात आलं कि मी जम्मुतवी स्टेशनवर पोहचलोय. आता मात्र माझी चांगलीच तंतरली. दहशतवाद, अतिरेकी कारवायांनी बदनाम असलेल्या कश्मिरमध्ये मी आलो होतो. थोड्या वेळाने "तो" पुन्हा आला आणि मला सोबत घेऊन निघाला. अत्यंत वेगाने आम्ही निघालो होतो. वाटेत रोंरावत जाणारी चिनाब नदी दिसली. जागोजागी उभे असलेले बंदुकधारी सैनिक बघुन भिती जरा कमी होत गेली. आम्ही आता काश्मिर घाटीत प्रवेश केला होता. उंचच उंच डोंगर आणि खोल खोल दरी, जोशात वाहणारी चिनाब नदी बघुन धडकी भरत होती.

साधारण १०-११ तासाचा प्रवास केल्यानंतर "श्रीनगर" असा बोर्ड दिसु लागला. अरेच्चा!! मी चक्क श्रीनगरला पोहचलो होतो. "तो" मात्र माझ्याशी काहिच बोलत नव्हता आणि मी मात्र त्याच्या मागे मंतरल्यासारखा चालत होतो. नंतर "तो" मला दल सरोवराकडे घेऊन गेला. आत्तापर्यंत फक्त चित्रपटात, फोटोत पाहिलेला दल लेक माझ्यासमोर होता. सभोवार पसरलेला निळाशार दल सरोवर, त्यातील शिकारा हे सारं पाहुन माझ मनही दल सरोवरातील त्या शिकार्‍यासारखे तरंगु लागले. मी शिकार्‍यात बसलो आणि माझ्यासमोर काश्मिरी गुलाबाच्या "कहावा"चा कप समोर आला. दल सरोवरात शिकार्‍यातुन प्रवास सोबतीला गरमागरम काश्मिरी कहावा. क्या बात है!!! मी स्वप्नात तर नाही ना? असा विचार केला आणि त्या गरमागरम कहाव्यात बोट बुडवल. अरे! खरंच मी स्वप्नात नव्हतोच. दल सरोवरातील सफर संपवून जेंव्हा परत आलो तेंव्हा पुन्हा "तो" समोर उभा होतो. नंतर त्याने मला श्रीनगरमधील सर्व मुघल बाग (चश्मेशाही, निशात, शालिमार), हजरतबल दर्गा, हरीपर्बत, परीमहल, चारचिनार अशी मस्त भटकंती घडवली.

दुसर्‍या दिवशी पुन्हा "तो" हजर. आता मला त्याची भिती वाटत नव्हती उलट त्याच्या सोबतीची सवयच लागली. होती. त्याच्यासोबत निघालो. वाटेतला निसर्ग न्याहाळत गुलमर्गला/सोनमर्ग/पहलगामला पोहचलो. उंचच उंच डोंगर, धुक्याची चादर त्यावर पसरलेला शुभ्र बर्फ, त्यातुन खळाळत वाहणार्‍या हिमनद्या. जणु काही त्या पर्वतावर आकाशातुन दुधाचे कलशच्या कलश रिकामे होत होते आणि त्या दुधाची मऊशार साय त्या पर्वतावर अडकुन उरलेलं दूध हिमनद्यांच्या रूपाने धरतीवर खळाळत येत होते. स्वर्ग!!! स्वर्ग!!!! स्वर्ग म्हणतात तो यापेक्षा वेगळा खचितच नसणार. पुन्हा असं वाटल की मी स्वप्नात तरंगतोय. त्या हिमनदीच्या पाण्यात पाय टाकला आणि लगेचच जाणीव झाली, नाही मी स्वप्न पहात नाही. हे सगळं सत्य होतं. या सहा दिवसात "त्याने" मला काश्मिरची सफर घडवली. कामाच टेन्शन, नेहमीचे रूटिन सारं काही विसरून गेलो होतो. या सहा दिवसात पूर्णपणे रीफ्रेश झालो होतो. शेवटच्या दिवशी पुन्हा "तो" आला त्याने मला त्याच्या मागे येण्याचा इशारा केला. मीही हिप्नोटाईज केल्यासारखा त्याच्या मागे निघालो. काही वेळातच आम्ही श्रीनगर एअरपोर्टवर पोहचलो. तेथे मुंबईला जाणार्‍या विमानात "त्याने" मला बसवल आणि म्हणाला "अलविदा दोस्त".
परत निघताना मात्र मला चांगलच गहिवरून आलं. इथे येताना जी अनामिक भीती होती ती परत जाताना मात्र नव्हती.
मी "त्याला" विचारल, "तु कोण आहेस?"
तो मंदसा हसला आणि म्हणाला, "अजुन मला ओळखल नाहीस?" मी "हुस्न-ए-कश्मीर, जादू-ए-जन्नत". असं म्हणत तो आला तसाच अचानक निघुन गेला आणि विमानाने मुंबईकडे प्रयाण केले.
=======================================================================
=======================================================================

कितनी खुबसुरत ये तस्वीर है, मौसम बेमिसाल बेनझीर है
ये कश्मीर है....ये कश्मीर है
प्रचि ०१

हर चेहरा यहाँ चाँद तो हर ज़र्रा सितारा
ये वादी-ए-कश्मीर है जन्नत का नज़ारा
प्रचि ०२
(चिनाब नदी)

ये जलवा-ए-रंगीं है किसी ख़्वाब की ताबीर
या फूलों में बैठी हुई दुल्हन की है तस्वीर
या थम गया चलता हुआ परियों का शिकारा
ये वादी-ए-कश्मीर है जन्नत का नज़ारा
(श्रीनगर)
प्रचि ०३

प्रचि ०४

प्रचि ०५

प्रचि ०६

प्रचि ०७

प्रचि ०८

प्रचि ०९

प्रचि १०

प्रचि ११

प्रचि १२

प्रचि १३
अचबल (अनंतनाग)
प्रचि १४
गुलमर्ग
प्रचि १५

प्रचि १६

प्रचि १७

प्रचि १८

ये चोटियाँ बरफ़ों की हैं आज़ादी का परचम
हँसती है ग़ुलामी पे ये इनसान की हरदम
देती है आकाश को बाँहों का सहारा
ये वादी-ए-कश्मीर है जन्नत का नज़ारा
सोनमर्ग
प्रचि १९

प्रचि २०

प्रचि २१

प्रचि २२

दिन-रात हवा साज बजाती है सुहाने
नदियों के लबों पर हैं मुहब्बत के तराने
मस्ती में है डूबा हुआ बेहोश किनारा
ये वादी-ए-कश्मीर है जन्नत का नज़ारा
पहलगाम
प्रचि २३

प्रचि २४

प्रचि २५

प्रचि २६

प्रचि २७
सफरचंद, अक्रोड, अलुबुखार (प्लम), जर्दाळु

हँसती हैं जो कलियाँ तो हसीं फूल हैं खिलते
हैं लोग यहाँ जैसे उतर आए फ़रिश्ते
हर दिल से निकलती है यहाँ प्यार की धारा
ये वादी-ए-कश्मीर है जन्नत का नज़ारा
प्रचि २८

प्रचि २९

प्रचि ३०
कश्मिरी वाजवान (रीस्ता, गुश्ताबो), नमकीन चाय, कहावा, कश्मिरी कबाब

प्रचि ३१
सुकामेवा: बदाम, खारीक, अक्रोड, अंजिर आणि केसर

प्रचि ३२

तटी: नुकत्याच केलेल्या काश्मिर सहलीची हि चित्रझलक. संपूर्ण सफर चित्रमालिकेत प्रदर्शित करण्याचा मानस आहे. तुमची उत्सुकता थोडी ताणुन ठेवत यानंतरचे पहिले दोन भाग कुतुबमिनार आणि दिल्ली असे प्रदर्शित करतो आणि त्यानंतर श्रीनगर, गुलमर्ग, सोनमर्ग, अवंतीपुर, पहलगाम अशी मालिका घेऊन येईन.
=======================================================================
=======================================================================
(क्रमशः)