’जनगणमन ’,रविंद्रनाथ टागोर आणि स्वातंत्र्यवीर सावरकर

शीर्षक चुकिचे वाटते.
बाकी माहिती उद्बोधक आहे. पण फक्त वरील माहितीवरून काही जण असेही म्हंटतील की "सावरकरानी रविन्द्रनाथांचे निखळ अभिनंदन केले नाही".

छान

चांगला लेख! सावरकरांची कविता सुंदर आहे.

लेख खूप आवडला. या लेखाला वादविवादाच्या धुरळ्याच गालबोट न लागो अशी शुभकामना !!

लेख फार काही सांगून जाणारा वाटला नाही त्यापेक्षा संपूर्ण कविता दिली असतीत तर परिणाम जास्त झाला असता
असो ; माझ्या मते सावरकरांच्या कवितांवर मी काही बोलावं अशी योग्यता माझ्यात नाही. पण संत ज्ञानेश्वरानांतर आजपर्यंत सावरकरांइतका जातिवंत प्रतिभावंत महाकवी मराठी मातीत अजूनतरी जन्माला आला नाहीय हे मात्र नक्की
सुसुकु :तुम्हाला जर असं म्हणायचं असेल तर बिनधास्त म्हणा ना !...........काही जण असेही म्हंटतील की>>>>असं पाल्हाळ लावायची काय गरज ?

<<<तुम्हाला जर असं म्हणायचं असेल तर बिनधास्त म्हणा ना !>>>

नाही हो, असे म्हणायचे अजिबात नाही आहे. चु.भु. दे.घे.

ज्या समर-बाष्परथकक्षी।
चिरविवासिता कम लाक्षी ।
भारती राजधानीसी । परतते ॥
घनदाट भाट बंदीचा ।
सुस्वरात सुस्वर साचा ।
कोलाहल रणघोषांचा । क्रांतिच्या ॥
मी तरुण धृष्टतेसरशी ।
‘जावोचि’ वदे त्या कक्षी ।
ही वीरगीतिही माझी । ऐकिली ॥
कविकक्ष पूर्ण हा माझा ।
परि उणीव तेथे जा जा ।
क्रांतिच्या बाष्पयंत्राचा । कक्ष तो ॥
देवीची आज्ञा ऐशी ।
मलधूम कोळशामाजी ।
त्या अग्निप्रेरक कक्षी । मी खपे ॥
हा आज घुमे जय कैची ।
भारवी कालिदासाचा ।
धरी अधृत मान मुकुटाचा । का रवी ।
मलधूम कोळशातुनिया ।
सोधणे चमि उडवुनिया ।
मी राजकवे तंव विजया ।
साजवी ॥
तद् यज्ञागारी जेथे ।
ऋत्विग्वर बसले होते ।
हवनाहि वीतिहोमाते । अर्चिता ।
अलकात खोवुनि एका ।
करि अन्य गुलाबी कलिका ।
ये यज्ञपूजना देखा । भारती ।
निजदास्यमोचना माता ।
बद्धांजलि मधली हाता ।
ती कळी दीप्तदहनीं त्या । अर्पिते ॥
घे प्रफुल्लता निजगंधी ।
भ्रमराची भुलवी मांदी ।
कळी दुजी गुलाबी परि ती ।
अलकिची ॥
भावूनि तद् यशाचा की ।
अलिपुंज-गुंज त्यामाजी ।
परिणती गुलाबत्वाची । आपुल्या ॥
अलकिंच्या गुलाब फुलत्या ।
रे खुलत्या फुलत्या तुज त्या ।
अभिनंदी दहनात्तुनि त्या । ती कळी ॥
किती चंदन तोरण हारी ।
हे या नव देवद्वारीं ।
दिव्यार्थ किति कलाकुसरी । सूचवी ॥
कंचनी खनियले कोठे ।
रत्नात जडविले कोठे ।
मधुकुसुम मालिका डुलते ।
नव नवी ॥
ह्या पुण्यदिन उष:काली ।
पूजेची दाटी झाली ।
त्या वानित्ति शत नरनारी । तोरणा ।
देवळात जगदंबेचा ।
हरु ताप पुजारी तीचा ।
लघुखंड उगाळी साचा । चंदनी ॥
झिजझिजत सहाणेवरती ।
लघुखंड तो तुला देती ।
घे रण्यात तोरणा प्रणती । मानुनी ॥

वादविवादाच्या धुरळ्याचे गालबोट न लागो>>>> ओके

<<<<हा घुमे जय कैंचा
भारवी कालिदासांच्या
धरि अधृत मान मुकुटाचा ! का रवी?
मलधूम कोळशांतुनिया
सोधणे चर्मि उडवुनिया
मी राजकवे तव विजया ! साजवी
>>>>

सामान्य ओळी वाटल्या.

चांगला लेख!

धन्यवाद दामोदरसुतजी
पंता तुझे देखील मनःपूर्वक आभार रे !

@दामोदरसुत
अप्रतिम लेख! अप्रतिम स्पष्टीकरण! अभिनंदन

छान लेख

समयोचित लेख, माहिती करुन दिल्याबद्दल धन्यवाद.
संपूर्ण कविता दिल्याबद्दल "भूत" यान्नाही धन्यवाद

>>> सामान्य ओळी वाटल्या. <<<<
वाटणारच्च! एसी हापिसात बसुन चकचकीत स्क्रिनवर नुस्त्या वाचताना त्या तशाच वाटणार यात नवल ते काय? त्याजरा नीटपणे समजुन घ्यायच्या असतील तर त्या रचताना जे वातावरण/परिस्थिती सावरकरान्चे आजुबाजुला होती त्याचे एकदशान्शाने जरी परिस्थिती तुमचे आजुबाजुला असेल, तरच त्या ओळीन्ची महती तुम्हाला कळू शकेल, तोवर तुम्ही तुमच्या "समजुतीत" रहाण्यास स्वतन्त्रच आहात! नै?

चांगला लेख!