माझं जिंकणं??

बाप्रे!!!

"आज मी जिंकले होते...
पण;
गळणार्‍या आसवांचं कारण मात्र
अनाकलनीयच! "

.... छान ....
............खरंच अनाकलनीय असतात काही गोष्टी

अनाकलनीयच!>>.
कस शक्य आहे?

बागे, अप्रतिम ! नेहमीसारखेच खुप अपिल झाली.

का? कसं? आपण बोललोच आहोत कि आज. या कवितेबद्द्ल अजुन वेगळं काय लिहु.

.

मस्त आहे.
(बायकांची आसवे(क्षेपणास्त्रे) पुरुषांसाठी तर अनाकलनीयच असतात ओ! :P)

बाप रे..! बागे,
सही एकदम आरपार...

संवेदनशील व्यक्तींच्याबाबतीत त्यांना कुणासाठीही मनाचं दार बंद करावं लागणं खूपच क्लेशकारक असतं.
आपल्या भावुक स्वभावाला मुरड घालून कठोरपणे निर्णय घ्यावा लागणं हे केव्हाही वेदनादायकच.
...........हे अर्थातच आसवं गळण्याच्या अनेक कारणांपैकी एक. बाकी कारणं कदाचित कवितेत म्हटल्याप्रमाणे अनाकलनीयच.

दुसर्‍या महायुद्धाच्या काळातील इंग्लंडचे पंतप्रधान विन्स्टन चर्चिल यांचं एक वाक्य वाचलं होतं - एका अत्यंत वेगळ्या संदर्भात आहे - पण इथे ते महत्वाचं वाटतं म्हणून देतोय:
The problems of victory are more agreeable than those of defeat, but they are no less difficult.
(विजयामुळे निर्माण होणार्‍या समस्या ह्या पराभवामुळे उद्भवणार्‍या त्रासांपेक्षा निश्चितच सुसह्य असतात, पण त्यांपेक्षा कमी कठीण नव्हे.)

जिंकणं हे नेहमीच आनंददायक असतं असं नव्हे, अनेक वेळा दु:खदायकही असतं. कारण त्यासाठी मोजावी लागणारी किंमत.

बागेश्री, पुन्हा एकदा एक अतिशय भिडणारी कविता. मनिमाऊ अनेकदा म्हणते तशी आपली वाटावी अशी कविता.
पु.ले.शु.

मस्तच..........................

तशी आसवांची कारणं असतातच

आनंदाची ...दु:खाची

कळत नकळत डोळ्यात येण्याची,

पण हा ना आनंद... ना दु:ख

अनाकलनीयच काहीतरी....

.................................................

खुपच छान. आवडली

जीवघेणी..!

होतं असं कधी कधी.
कधी कोणा बरोबर भांडले आणि त्याचे काहीच चुक नसताना त्यांनी माघार घेतलं तरीही होतं असं.

कविता भावली

आवडली

कधी कधी जिंकूनपण पराभवचं येतो वाट्याला..... खूप छान भावना मांडल्या आहेत....
आवडली... मस्तं.

बागे, बागे, काय हे.......कसं सुचतं तुला हे सगळे.... सह्हीईईईईई

<<आज मी जिंकले होते...
पण;
गळणार्‍या आसवांचं कारण मात्र

अनाकलनीयच<<<
खरच गं... अगदी मनातलं मांडलस!!

कधी कधी जिंकल्यावर सुद्धा आसवे ओघळुन येणे म्हणजे खुप संवेदनशील मनाचं प्रतिबिंब आहे ते! .... कि आपण जिंकतांना समोरच्यात गुंतलेल्या मनाला तो हरतोय ही कल्पना सहन होत नाही ?

बागेश्री, सुंदर कविता !
मंदारा, किती ते विश्लेषण !!!

आवडली ग!

आज दान मागायला
तू दारी आलास....प्रेमाचं!

इथपासूनच आवडली...
थेट आत!

खूप खूप आवडली!

आवडली

जबरदस्त, सरळ साधी आणि थेट आरपार!
मंदारला अनुमोदन!

माझ्या निवडक १० तं.

भिडली....!

बागे,

कधीतरी दार उघडत जा गं.... नेहमी असं दार लावणं तब्येतीला बरं नाही

मांडणी भन्नाटच... आरपार एकदम..... !!!

बागेश्री,
कालच वाचली होती ही कविता, आज पुन्हा वाचली.
मला खात्री आहे अनेकांनी ही कविता स्वत:शी रिलेट केली असेल.
भावनांच्या चढाओढीची अतिशय समर्पक मांडणी.... माझ्यामते सर्वात अवघड, पण तु सहजगत्या व्यक्त करून गेलीस.
माझ्या आवडत्या लेखनात.

पुलेशु!