π (२२/७)

भौमितीक परिमाणांतून आयुष्य उलगडणारी कविता

आवडली

वा ! जबरी ! असं होतं कधी कधी, अन म्ग हुरहुरतोच जीव ! मस्त मांडलय

काका, डोक्यावरून गेली (नाही समजली).

सर, आवडली!!!

<<नि मी, वर्तुळाबाहेर….
दुभंगलेला,
पूर्वीच्याच कल्पित परीघावर
बिंदुमार्गाच्या न सुटणार्‍या
प्रमेयाच्या गर्तेत
π प्रमाणे थिजलेला<<<

भावल्या या ओळी! सुंदर!!

मस्त.
पण एक भा.प्र. π = Pi = २२/७ च का?

फारच छान कविता....

मला आरतीची ''वर्तुळ'' ही कविता आणी भूषणजींच्या गझलेच्या ओळी आठवल्या...

वेगवेगळे परीघ व्यास एक आपला
एवढाच एक दैवदुर्विलास आपला

हां आत्ता समजली हुश्श!!

छाने.

उल्हासकाका...... त्रिवार मुजरा

फारच सुंदर.

मुक्तछंदातून तुमची प्रतिभा अधिक उठावून दिसते.

तुलनेने लयबद्धतेत लिहायला अधिक मर्यादा येतात.

लयबद्धतेत लिहिणारा कवी मुक्तछंदातही तितक्याच ताकदीने आपल्या भावना व्यक्त करू शकतो.
हे सिद्ध केलंय तुम्ही.

शाळेत माझं गणित अत्यंत कच्चं असल्याने, बोर्डाच्या परिक्षेत कशीबशी पास होण्यापुरती तयारी केली होती... त्यामूळेच बहुतेक तुझी ही कविता अजिबात झेपली नाही..

सुंदरच

म्हटलं तर कळली. म्हटलं तर नाही.

π प्रमाणे थिजलेला.>>> म्हणजे काय?

@हंसा,
एक भा.प्र. π = Pi = २२/७ च का?>>>
कारण कोणत्याही वर्तुळाच्या परिघाला त्याच्या व्यासाने छेदले असता येणारं उत्तर २२/७ किंवा ३.१४ च असतं.
अर्थात हा अर्थ कवितेत कुठेच दिसत नाही.. म्हणून कळलीही.. नाहीही.

भिडेजी...... एकदम भिडली हो

कळाली नाही

कविता सुंदरच.. पण मला अजून काहि सांगायचे आहे :

सध्या...
बदलते आहे कविंचे व्यवसाय स्वरूप
कवि? नव्हे, त्यांचे झाले आहे गणितज्ञ

कोण लिहिते आहे पाई
तर कोण वर्तुळाचे अंश

नापास झालो कष्टाने ह्या विषयात
तेन्व्हा संपले हे भयानक ग्रहण
मिळेल सोपे काही समजायला विचार करून
आलो कला क्षेत्रात शब्दांची काठ धरुन

मात्र,
कुणास सुट्ले पुर्व जन्माचे फळं
आले नशिबास 'भुमितीय' कविवर्ग
मांड्तात मात्र भन्नाट
आयुष्याची कलिष्ट गणित

भूमिती जाम कच्ची आहे. त्यामुले असेल कदाचित, पण कविता कळली नाही काका.

सुंदर!!!
(जल्ला गेली २-३ वर्षं या π च्या पायात पाय घालून धावतोय, पण हे सुचलंच नाही कधी... :D)

पुन्हा एकदा अभिनंदन!!

कोरड्या वेणा देण्यापेक्षा मराठीतल्या सुंदर,नादमधूर मऊ,मुलायम,कोमल,नाजूक शब्दांसाठी आग्रह धरला तर बरं होईल.प्रेम कवितेसाठी त्याची जास्त गरज वाटते. अर्थात त्यासाठी आतून तसे फूलून यायला हवे.नादमधूरता ही सहेतूक नसतेँ.तिला नैसर्गिक परिमाण असते,असावे लागते.तुमच्या कवितेतील भावना ठीक आहे पण त्या व्यक्त करायला एव्हढे आढेवेढे कशासाठी?एखाद्या नवागताने एखाद्याला कुठल्यातरी घराचा पत्ता विचारावा आणि त्याने सांगावे-इथून पुढे जा, डावीकडे जा,उजविकडे जा, सरळ जा,थोडं पुढे जा, उजविकडे मग पूढे मग डाविकडे आणि तिथे विचारा.असे नको व्हायला.

कविता आणि त्या नतंर दिलेला कवितेचा आशय खुपच छान आहे.

अप्रतिम सुंदर...
>> नि मी, वर्तुळाबाहेर….
दुभंगलेला,
पूर्वीच्याच कल्पित परीघावर
बिंदुमार्गाच्या न सुटणार्‍या
प्रमेयाच्या गर्तेत
π प्रमाणे थिजलेला.

अशक्य प्रतिमा.

तू आखलेल्या की
मीच कल्पिलेल्या -> मस्त!!

तू आखलंस एक
पूर्ण वर्तुळ…..
स्पष्ट, रेखीव, ठसठसशीत…..
….. आक्रसलेल्या परीघाचं;
नि मी, वर्तुळाबाहेर….
दुभंगलेला,
पूर्वीच्याच कल्पित परीघावर
बिंदुमार्गाच्या न सुटणार्‍या
प्रमेयाच्या गर्तेत
π प्रमाणे थिजलेला.

खरोखर अशक्य प्रतिमा.!!!!
प्रचंड आवडली !!!!

खूपच आवडली ! किती चपखल -संकल्पना!
आयुष्यात पहिल्यांदा पाया बद्दल (pi) आपुलकी वाटली आहे!

बिंदूमार्ग म्हणजे काय? रेषा म्हणायचे आहे काय? बाकी कविता समजावून दिल्यावर कळाली, पण भावली नाही मनाला. क्षमा असावी.

असल काही कविचं लिहू शकतो.
आम्ही कोण म्हणुनी काय पुसशी दाताड वेंगाडूनी,
आम्ही असू लाडके देवाचे.....

गणितीय प्रतिमातून मांडलेला हा आशय खूप खूप भावला.

छाण कवीता खर तर गणीताचा व कवीतेचा ३६ चा आकडा