अवांतर

मागच्या एका आठवड्यात लेकीच्या शाळेचा (इयत्ता चौथी) शेवटचा दिवस होता. त्यानंतर सुट्ट्या आणि परीक्षा सुरू होणार होत्या. शेवटचा दिवस म्हणजे त्या वर्षापुरते मित्रांचा निरोप घ्यायचा. म्हणून शाळेच्या गणवेषाऐवजी छान नवीन कपडे घालायला परवानगी होती. पोरगी शाळेत जाताना उत्साहात होती. परत आली ते हातात एक कागद नाचवत आली. पगाराचा चेक जसा देवासमोर ठेवतात तसे तो कागद माझ्या हातात ठेवला. कारण आपला बाप आठवणी जतन करायला त्यांचा फोटो काढून ठेवतो हे तिला माहीत आहे. आणि ईथे मुळात तो कागदच आठवणींचा होता.

"हेज्यायची कटकट" करवादत तो भेलकांडत उठला. बंगालीकडचा हा नवा स्टॉक जरा जास्त पावरबाज निघाला होता त्याच्यासाठी. तरी बंगाली सांगत होता, बॉडी बारीक आहे तर जरा कमी दम मार म्हणून. पण बॉडीने काय होतंय भेंडी.. अर्ध्या शहरात आपली हवा आहे, कोन माय का लाल पण आपल्या नादाला लागत नाही. चुकून कोणी तसं वाटलं तरी आपला कोयता आणि तो... साल पण घरच्याना लै प्रॉब्लेम. पूर्वी महिन्यातून एकदा अंडी आणि पाव्हने आल्यावर चिकन खाणारे हे, आता रोज बोट्या हाणतात तेव्हा नाय दिसत का हा पैसा कुटून आला. जाउंदे भेंडी.. सकाळ सकाळ काय भोसडा उदास करायचा..

तू कोडे मनास पडलेले, तू भास अंतरी दडलेले
तू येशील म्हणता म्हणताना, मृगजळ हवेत विरलेले

तू काल सोडल्या वाटा, तू पायी रूतता काटा
गालावरती नकळत माझ्या, अश्रू दोन ओघळलेले

तू ज्योत निरांजन वाती, तू एकांतातील साथी
असून माझ्या सभोवती, माझ्यापासून दुरावलेले

तू गंध कोवळा पानी, तू कुण्या गावची राणी
स्वप्नसुंदरी राज्य मनाचे, तुझ्याच हाती गेलेले

तू कानी येता शीळ, जणू क्षणात सरला काळ
मनी आठवून साठवताना, निसटून हरवून गेलेले

तू चराचरातून विहरत, भिनलेले गीत अनावर
पूर्णत्वाला अपूर्णेतेची किनार देऊन उलगडलेले

मराठी भाषा गौरव दिना निमित्त officially उपक्रम सुरू झाले नसले तरी मागील वर्षातील काही उपक्रमांचे धागे वर काढले आहेत. किंवा इतरही नवे धागे काढले आहेत.

हा असाच एक धागा..

पूर्वी आल्याला शाळेत असताना एक चित्र बघून चित्र्वर्णन लिहायला येत असे. परंतु आता एखादया चित्राकडे बगून काहीतरी छानस सुचू शकत. एकाच चित्रात प्रत्येकाला काहीतरी वेग वेगळं दिसत , त्याचे / तिचे अनुभव वेगळे असतात त्यामुळे त्या चित्राकडे बघून उमटणारे तरंग ही वेग वेगळे असतात. त्यातून निरनिराळे साहित्य / साहित्यप्रकार बाहेर येऊ शकते.

झुंज मुंजु वेळ, हवेतला छान गारवा, दवात भिजलेल्या मातीत मिसळलेला प्राजक्ताचा मंद सुवास, आणि ऐकू येणारा गोड प्रेमळ स्वर..
“पहिली माझी ओवी, देवा गणरायाला …. “

खमंग!
शब्दातच अनुभूती !
खमंग वास असतो की चव? की दोन्ही ??
आपले खासम खास महाराष्ट्रीयन खमंग पदार्थ,
खमंग चकल्या
खमंग भाजणी
खमंग गुळपोळी
खमंग तिळगुळ
खमंग थालीपीठ
खमंग काकडी
पाणी सुटलं ना तोंडाला !
अजून कोणते खमंग पदार्थ आठवतायत तुम्हाला?
खमंगला हिंदीत किंवा इंग्लिशमध्ये काय म्हणतात , खूप आठवून पाहिलं पण नाही सुचलं .
असं वाटतं बहुदा खमंग पदार्थ फक्त मराठीच असावेत म्हणून कदाचित त्याला इतर भाषांमध्ये पर्यायी शब्दच नाही, खरं का??

ओ, तुम्हाला ते बिटकॉईन माहितेय का? क्रिप्टोकरन्सी, इथेरिअम, ब्लॉकचेन वगैरे? ऐकलं असेल की! अगोदरच वैधानिक इशारा देण्यात येत आहे की कथेच्या प्रवाहात हे खाचखळगे लागणार आहेत. पण काळजी करू नका. प्रस्तुत कथालेखकाला देखील यातलं काही कळत नाही. काही न कळता तो जर कथा लिहू शकतो तर तुम्हाला जरा ठेचकाळायला, म्हंजे वाचायला काय हरकतै?

इथुन सुरुवात झाली http://www.maayboli.com/node/12190
इथे पान पलटलं http://www.maayboli.com/node/1275
आणि हे आमचे प्रेरणास्थान https://www.maayboli.com/node/13017

तुम्ही सगळ्या बरोबर आहात. मी पाळणा घाराविषयी नाही बोलत आहे.

मी बोलत आहे बोर्डिंग स्कूल ज्यात मुले अगदी लहान पानापासून राहतात कि जिथे आई फक्त सहामाही आणि वार्षिक परीक्षे नंतरच भेटते, आणि माझ्या माहितीतल्यान, तर ते हि नशिबात नाही.

माझी मुळीच तक्रार नाही बोर्डिंग मानजमेंट बद्दल.

mazha मुद्दा आहे, हक्काच्या माणसा बद्दल.
कधी रडावेसे वाटते , कधी चिडावेसे वाटते , कधी खूप ओरडावेसे वाटते, कधी आपली खूप आवडती वस्तू घरात लपून ठेवायची असते .. सगळ्यांपासून दूर आपल्या हक्काच्या माणसाकडे.

हे काहीच नसते. फक्त आपण असतो आणि आपणच असतो. मन मोकळे करायलाही कोणी नसते. .

कोवळ्या जिवाचे ते नर्कातले जगणे...त्यालाही समजेनI.

आई..

खरच देवाचे रुप...

कोवळ्या जिवाची धडकन. ... कसा जगेल जीव तिच्या शिवाय?

जी आई आहे. जिला आईपण आले...तिच समजेल हे नर्कातले जगणे.. त्या कोवळ्या जीवनाने आई असण्याचे स्वर्गच पाहीले नाही, त्यला काय समजनार की , नर्कातच जगतोय..

मी बोलते आहे डे बोर्डिंग फॉर प्री-प्रायमरी स्कूल ...हो....प्रायमरी स्कूल and प्री-प्रायमरी स्कूल . (LKG and UKG , पहिली ते चौथी पर्यंत )

1. त्याला कसे समजेल रात्रीचे आईच्या कुशीत निवांत झोपणे.

2. त्याला कसे समजेल मन मोकळे करणे.

3. त्याला कसे समजेल मायेचा हात.