‘जानेवारी’ महिन्यात जन्मलेले आंतरराष्ट्रीय क्रिकेटपटू

‘जानेवारी मध्ये जन्म झालेल्या व्यक्ती ह्या ‘कल्पक, दृढनिश्चयी व नेतृत्वगुणयुक्त’ मानल्या जातात. चालू ‘जानेवारी महिन्यामध्ये जन्मलेल्या आणि आंतरराष्ट्रीय क्रिकेटमध्ये ठसा उमटवलेल्या अश्याच काही प्रमुख जागतिक क्रिकेटवीरांवर तसेच, आंतरराष्ट्रीय क्रिकेटमध्ये आपले नाव नोंदवलेल्या लक्षणीय भारतीय / मराठी क्रिकेटपटूंवर दृष्टिक्षेप टाकूया.

मन्सूरअलीखान पतौडी (०५-०१-१९४१) – हरयाणाच्या पतौडी संस्थानाच्या नवाब घराण्यात जन्मलेल्या मन्सूरअलीखानचे वडीलदेखील कसोटीपटू होते आणि ते भारत व इंग्लंडसाठी प्रत्येकी ३ कसोटी खेळले होते. इंग्लंडमध्ये शिकत असताना वडिलांप्रमाणे कसोटीपटू बनण्याचे ध्येय बाळगलेल्या मन्सूरअलीचा अवघ्या विसाव्या वर्षी झालेल्या कार अपघातात उजवा डोळा कायमचा निकामी झाला. पण त्याने खचून न जाता अवघ्या ६ महिन्यातच भारतासाठी कसोटी पदार्पण केले आणि नंतर थोड्याच काळात अवघ्या २१ व्या वर्षी सर्वात तरुण कर्णधार बनला. एका डोळ्यावर त्याने पूर्ण क्रिकेट कारकीर्द घडवली आणि उत्तम फलंदाज, उत्कृष्ट क्षेत्ररक्षक आणि कल्पक कर्णधार म्हणून नावारूपाला आला. ‘टायगर’ या टोपणनावाने प्रसिद्ध मन्सूरअलीखान आक्रमक फलंदाज होताच पण कर्णधार म्हणूनही त्याने भारतीय क्रिकेटमध्ये आक्रमकता आणली. त्याने खेळलेल्या ४६ कसोटींमध्ये त्याने ६ शतकांसह २७९३ धावा काढल्या (यापैकी ४० सामन्यांमध्ये तो कर्णधार होता). विख्यात सिनेअभिनेत्री शर्मिला टागोर हिच्याबरोबरचे त्याचे प्रेमप्रकरण व विवाह चांगलाच गाजला.

कपिलदेव निखंज (०६-०१-१९५९) – फिरकी गोलंदाजांची परंपरा असणाऱ्या भारतात १९७८ मध्ये ‘कपिलदेव’ नावाचे हरयाणवी वेगवान वादळ आले आणि भारतातही अनेक जणांना वेगवान गोलंदाज बनण्याची प्रेरणा मिळाली. पुढे कपिलने अविश्वसनीय फटकेबाज फलंदाजीचेही जलवेही दाखवले आणि पुढची १५ वर्षे तो जगातील सर्वोत्कृष्ट अष्टपैलू क्रिकेटपटूंपैकी एक म्हणून चमकला. त्याच्या नेतृत्वाखाली १९८३ चा विश्वचषक जिंकणे हा भारतीय क्रिकेटमधील एक अभूतपूर्व क्षण होता. याच स्पर्धेत त्याने नाबाद १७५ धावांची एक अविस्मरणीय खेळी केली जी वन-डे इतिहासातील एक महान खेळी मानली जाते. कसोटी आणि वन-डे दोनहीमध्ये या महान खेळाडूने कधी गोलंदाजीने, कधी फलंदाजीने तर कधी अष्टपैलू खेळाने भारताला अनेक विजय मिळवून दिले. अष्टपैलू खेळाबरोबरच अप्रतिम क्षेत्ररक्षण आणि अफाट शारीरिक तंदुरुस्तीसाठीदेखील कपिल नावाजला जाई. त्याने १३१ कसोटीत ८ शतकांसह ५२४८ धावा केल्या आणि ४३४ बळी मिळवले. जोडीनेच २२५ वन-डेमध्ये २५३ बळी घेतले आणि ३७८३ धावा केल्या. आत्तापर्यंत कसोटीत ४०० हून अधिक बळी आणि ४००० पेक्षा जास्त धावा, अशी कामगिरी करणारा तो एकमेव खेळाडू आहे. सर्वाधिक कसोटी बळी मिळवण्याचा जागतिक विक्रम काही वर्षे त्याचा नावावर होता. वन-डेमध्ये २०० बळी मिळवणारा तो पहिला गोलंदाज होता. १९८३ मध्ये वेस्ट इंडिजविरुद्ध त्याची ८३ धावांत ९ बळी, ही कोणत्याही कर्णधाराची गोलंदाज म्हणून एका डावातील सर्वोत्तम कामगिरी आहे.

विनोद कांबळी (१८-०१-१९७२) – १९८८ साली सचिन तेंडूलकरबरोबर शालेय क्रिकेटमध्ये ६६४ धावांची विश्वविक्रमी भागीदारी करून नावारूपाला आलेल्या आणि रणजी पदार्पणाच्या सामन्यात पहिल्याच चेंडूवर षटकार ठोकणाऱ्या कांबळीने कसोटी कारकिर्दीची सुरवातही धडाक्यात केली होती. आपल्या पहिल्या ७ कसोटींच्या ८ डावांत त्याने २ द्विशतके आणि २ शतकांच्या सहाय्याने ११३ च्या सरासरीने ७९३ धावा केल्या होत्या. पण पुढे बेशिस्तपणा, संघशिस्तीचा अभाव, व्यसनाधीनता इत्यादी दुर्गुणांमुळे त्याचा मार्ग भरकटला आणि तो संघाबाहेर फेकला गेला. आपला शेवटचा कसोटी सामना तो २३ व्या वर्षी खेळला तरी २००० साली २८ व्या वर्षी अखेरचा एकदिवसीय सामना खेळेपर्यंत त्याने वन-डेमध्ये ९ वेळा भारतीय संघात पुनरागमन केले. त्याने १७ कसोटीत ५४ च्या सरासरीने १०८४ धावा केल्या तर १०४ वन-डेमध्ये २४७७ धावा ठोकल्या. कसोटी द्विशतक ठोकणारा सर्वात तरुण खेळाडू आणि सर्वात जलद १००० कसोटी धावा करणारा खेळाडू, हे दोन्ही भारतीय विक्रम अजूनही विनोदच्या नावावर आहेत. १९९६ च्या विश्वचषकात प्रेक्षकांच्या हुल्लडबाजीमुळे उपांत्य सामना श्रीलंकेला बहाल केल्यावर ढसढसा रडत मैदान सोडणारा मनस्वी विनोद अजूनही नजरेसमोरून हटत नाही.

राहुल द्रविड (११-०१-१९७३) – बंगळुरूच्या मराठी कुटुंबात जन्मलेल्या अभ्यासू, सज्जन राहुलने मैदानावर भरपूर घाम गाळला आणि महान क्रिकेटपटू म्हणून नाव कमावले. खेळपट्टीवर ठाण मांडून तासनतास फलंदाजी करत गोलंदाजांना नामोहरम करण्याच्या त्याच्या कौशल्यामुळे त्याला ‘द वॉल’ हे नामानिधान मिळाले. मुख्यत: तिसऱ्या क्रमांकावर फलंदाजीला येत मॅरॅथॉन खेळया करण्याच्या त्याच्या गुणामुळे भारताला अनेक विजय मिळाले तर अनेक सामने अनिर्णित ठेवता आले. इंग्लंडमध्ये पदार्पणाच्या कसोटीत ६ व्या क्रमांकावर येऊन ९६ धावांवर बाद झालेला निस्वार्थी राहुल, संघाच्या गरजेनुसार सलामीपासून कुठेही फलंदाजीला जाई. अनेक वन-डे सामन्यांत त्याने अतिरिक्त फलंदाजाला सामावून घेण्यासाठी यष्टीरक्षकाची भूमिकाही पार पाडली. यशस्वी कप्तान ठरलेला राहुल अतिशय भरवश्याचा, सुरक्षित क्षेत्ररक्षकही होता. त्याने १४४ कसोटींमध्ये ५२ च्या सरासरीने ३६ शतके आणि ६३ अर्धशतकांच्या सहाय्याने १३,२८८ धावा केल्या आणि शिवाय विक्रमी २१० झेल घेतले आहेत. तब्बल ३४४ वन-डेत त्याने १०,८८९ धावा केल्या आणि २१० झेल व यष्टीचीत टिपले. निवृत्तीनंतर भारताच्या विविध संघांना त्याने प्रशिक्षण दिले आणि त्याच्या कार्यकाळातच भारताने २०२४ चा टी-२० विश्वचषक जिंकला.

चेतेश्वर पुजारा** (२५-०१-१९८८) – भारतीय क्रिकेटची एक ‘भिंत’ म्हणजे ‘द्रविड’ अस्ताला जाता जाता भारताला मिळालेली दुसरी भिंत म्हणजे राजकोटचा ‘पुजारा’. कसोटीत तिसऱ्या क्रमांकावर फलंदाजीला येणारा पुजारा त्याच्या चिवट, संयमी, जबाबदार फलंदाजीसाठी ओळखला जातो. बराच काळ खेळून पुजारा चेंडू जुना करत असे आणि मग इतर फलंदाजांना फटकेबाजी करून संघाची धावसंख्या वाढवणे सोपे जाई. सध्याच्या टी-२० च्या जमान्यात हे गुण अभावानेच आढळतात. पण २०२३ जून मध्ये शेवटचा कसोटी खेळलेल्या पुजारावर अलीकडे अतिसंथ खेळाचा आरोप होई आणि पूर्वीचे मोठ्या खेळ्यांचे सातत्य न राहिल्याने त्याला संघातून वगळण्यात आले. आत्तापर्यंत त्याने १०३ कसोटीत ७१९५ धावा केल्या आहेत. २०१८-१९ च्या ऑस्ट्रेलियातल्या पहिल्या मालिकाविजयात त्याचा सिंहाचा वाटा होता. त्यात त्याने तब्बल १२५८ चेंडूंचा सामना करत ३ शतकांसह ५२१ धावा केल्या आणि ऑस्ट्रेलियाला नामोहरम केले. प्रथमश्रेणी क्रिकेटमध्ये त्याच्या नावावर विक्रमी ३ त्रिशतकांची नोंद आहे.

क्लाइड वॉलकॉट (वेस्ट इंडिज : १७-०१-१९२६) – वेस्ट इंडिजच्या सर्वकालीन महान खेळाडूंमध्ये ‘वॉलकॉट’ यांचे नाव घेतले जाते. विंडीजच्या प्रसिद्ध “3Ws” पैकी वॉरेल आणि विक्स यांच्या जोडीने वॉलकॉट होते. ते उत्कृष्ट फलंदाज, चांगले यष्टीरक्षक होतेच पण जोडीला उपयुक्त मध्यमगती गोलंदाजीही करू शकत. त्यांनी ४४ कसोटीत १५ शतकांसह ५७ च्या सरासरीने ३७९८ धावा फटकावल्या, ५३ झेल आणि ११ यष्टीचीत टिपले आणि गोलंदाजीत ११ बळी मिळवले. निवृत्तीनंतर क्रिकेट व्यवस्थापनात शिरलेले वॉलकॉट १९७५ आणि १९७९ च्या वन-डे विश्वचषक विजेत्या विंडीज संघाचे व्यवस्थापक होते. नंतर ते ICC चे पहिले अश्वेत अध्यक्ष झाले.

चमिंडा वास (श्रीलंका : २१-०१-१९७४) – चमिंडा हा श्रीलंकेचा आजवरचा निर्विवाद सर्वोत्तम मध्यमगती गोलंदाज म्हणता येईल. डावखुऱ्या चमिंडाने श्रीलंकेसाठी खूप विक्रम नोंदवले आणि अनेक विजयांत हातभार लावला. २००१ साली झिंबाब्वेविरुद्ध एका वन-डे सामन्यात त्याने १९ धावांत ८ बळी घेतले आणि आजवरची डावात ८ बळी घेण्याची ती एकमेव घटना आहे. वन-डे क्रिकेटमध्ये ३०० बळी घेणारा तो सर्वात तरूण गोलंदाज ठरला. वन-डेमध्ये हॅटट्रिक घेणारा तो पहिला श्रीलंकन गोलंदाज होता. २००३ च्या वन-डे विश्वचषकात त्याने हॅटट्रिक घेतली तेव्हा तसे करणाराही तो पहिला श्रीलंकन गोलंदाज होता आणि ही किमया त्याने सामन्याच्या पहिल्याच तीन चेंडूंवरच साधली. १९९६ च्या एकदिवसीय विश्वचषक विजेत्या श्रीलंकन संघाचा तो प्रमुख घटक होता. याशिवाय तो उपयुक्त डावखुरा आक्रमक फलंदाजही होता. त्याने १११ कसोटीत ३५५ बळी घेतले आणि एका शतकासह ३०८९ धावा केल्या. तर ३२२ वन-डे सामन्यांत ४०० बळी मिळवले आणि २०२५ धावा काढल्या.

डॅनियल व्हेटोरी (न्यूझीलंड : २७-०१-१९७९) – काहीसा ‘हॅरी पॉटर’ सारखा दिसणारा इटालियन वंशीय चष्मिस डावखुरा ‘व्हेटोरी’ न्यूझीलंडचा सर्वात गुणवान व यशस्वी फिरकी गोलंदाज आहे. १८ व्या वर्षी पहिली कसोटी खेळून तो न्यूझीलंडसाठी कसोटी खेळणारा सर्वात तरूण खेळाडू ठरला. त्याने देशासाठी सर्वात जास्त कसोटी आणि वन-डे सामने खेळले आहेत. टेस्ट व वन-डे दोन्ही मध्ये ३०० बळी मिळवणारा तो पहिला डावखुरा फिरकी गोलंदाज आहे. तो चांगला डावरा फलंदाज देखील होता आणि अनेक सामन्यात त्याने देशाचे नेतृत्व देखील केले. त्याने एकूण ११३ कसोटीत ३६२ बळी घेतले आणि ६ शतकांसह ४५३१ धावा केल्या. शिवाय २९५ एकदिवसीय सामन्यांत ३०५ बळी घेतले आणि २२५३ धावा केल्या.

 ईतर काही प्रमुख खेळाडू ::

[अ] परदेशी खेळाडू --

मॉन्टी नोबल (ऑस्ट्रेलिया : २८-०१-१८७३) – फलंदाज, मध्यमगती व फिरकी गोलंदाज, कर्णधार. ४२ कसोटीत १९९७ धावा व १२१ बळी. तरुणपणी बँकर असणाऱ्या नोबलने क्रिकेटमधून निवृत्ती घेतल्यानंतर दंतवैद्यकशास्त्रात पदवी मिळवली.

आर्थर मेली (इंग्लंड : ०३-०१-१८८६) – लेगब्रेक गोलंदाज. २१ कसोटीत ९९ बळी. क्रिकेट कारकिर्दीच्या आधी विविध ठिकाणी कामगार म्हणून काम केलेल्या आर्थरने नंतर लेखक, चित्रकार आणि व्यंगचित्रकार म्हणून नाव कमावले.

आर्थर मॉरिस (ऑस्ट्रेलिया : १९-०१-१९२२) – शैलीदार डावखुरा फलंदाज. ब्रॅडमनच्या अजेय संघातील प्रमुख सदस्य. ४६ कसोटीत ३५३३ धावा.

अब्दुल हफीझ कारदार (भारत/पाकिस्तान : १७-०१-१९२५) – डावखुरे फिरकी गोलंदाज, उपयुक्त फलंदाज, कर्णधार. फाळणीआधी भारतासाठी ३ आणि नंतर पाकिस्तानसाठी २३ सामने खेळले. पाकिस्तानचे पहिले कर्णधार ठरले. एकूण २६ सामन्यांत ९२७ धावा आणि २१ बळी. कालांतराने राजकारणात शिरून मंत्रीपदही भूषवले.

ह्यु टेफील्ड (दक्षिण आफ्रिका : ३०-०१-१९२९) – ऑफ ब्रेक फिरकी गोलंदाज. आफ्रिकेचा सर्वात महान स्पिनर मानला जातो. ३७ कसोटीत १७० बळी.

जॉन वेट (दक्षिण आफ्रिका : १९-०१-१९३०) – यष्टीरक्षक-फलंदाज. ५० कसोटीत २४०५ धावा व यष्टीमागे १४१ बळी. आफ्रिकेसाठी ५० कसोटी खेळणारा पहिला खेळाडू.

रमण सुब्बाराव (इंग्लंड : २९-०१-१९३२) – तेलगू वडील आणि ब्रिटिश आई असलेल्या सुब्बाराव यांचा जन्म लंडन येथे झाला. शैलिदार डावखुरे सलामी फलंदाज असलेल्या रमण यांनी १३ कसोटीत ९८४ धावा काढल्या. जनसंपर्क क्षेत्रातील आपल्या व्यवसायाकडे पूर्णवेळ लक्ष्य देण्यासाठी त्यांनी वयाच्या अवघ्या २९ व्या वर्षी निवृत्ती घेतली. निवृत्तीनंतर त्यांनी इंग्लिश क्रिकेट बोर्डाचे अध्यक्ष आणि आंतरराष्ट्रीय क्रिकेट रेफ्री म्हणूनही काम बघितले.

लॉरेन्स रो (वेस्ट इंडिज : ०८-०१-१९४९) – आकर्षक, आक्रमक फलंदाज. पहिल्याच कसोटीत द्विशतक व शतक. १९७४ साली इंग्लंडविरुद्ध त्रिशतक. पण दृष्टीदोष, दुखापती आणि गवताची अॅलर्जि यांमुळे उज्ज्वल वाटणारी कारकीर्द थोडक्यात आटोपली. ३० कसोटीत २०४७ धावा, ११ वन-डे.

अॅंडी रॉबर्ट्स (वेस्ट इंडिज : २९-०१-१९५१) – वेगवान गोलंदाज. वेस्ट इंडिजच्या सुवर्णकाळाचा प्रमुख शिलेदार. ४७ कसोटी (२०२ बळी), ५६ वन-डे (८७ बळी). दोन वन-डे विश्वचषकविजेत्या संघांचा सदस्य.

किम ह्युजेस (ऑस्ट्रेलिया : २६-०१-१९५४) – मधल्या फळीतील फलंदाज, कप्तान. ७० कसोटीत ४४१५ धावा तर ९७ वन-डेत १९६८ धावा.

शोएब मोहम्मद (पाकिस्तान : ०८-०१-१९६२) – सलामी फलंदाज. महान क्रिकेटर ‘हनिफ मोहम्मद’ यांचा मुलगा. ४५ कसोटी २७०५ धावा, ६३ वन-डे १२६९ धावा.

रिची रिचर्डसन (वेस्ट इंडिज : १२-०१-१९६२) – मधल्या फळीतील फलंदाज, कर्णधार. ८६ कसोटी ५९४९ धावा, २२४ वन-डे ६२४८ धावा.

जिमी अॅडम्स (वेस्ट इंडिज : ०९-०१-१९६८) – डावखुरा फलंदाज, कामचलाऊ फिरकी गोलंदाज, कर्णधार. ५४ कसोटी (३०१२ धावा, २७ बळी), १२७ वन-डे (२२०४ धावा, ४३ बळी).

ज्युनियर मरे (वेस्ट इंडिज : २०-०१-१९६८) – यष्टीरक्षक. ३३ कसोटी (यष्टीमागे १०२ बळी, ९१८ धावा), ५५ वन-डे (यष्टीमागे ५३ बळी, ६७८ धावा). वेस्ट इंडिजकडून खेळणारा ‘ग्रेनाडा’ बेटावरचा पहिला निवासी.

अॅडम पारोरे (न्यूझीलंड : २३-०१-१९७१) – यष्टीरक्षक-फलंदाज. न्यूझीलंडमधील मूलनिवासी ‘माओरी’ जमातीमधील आंतरराष्ट्रीय क्रिकेट खेळणारा पहिला खेळाडू. ७८ कसोटी (यष्टीमागे २०४ बळी, २८६५ धावा), १७९ वन-डे (यष्टीमागे १४१ बळी, ३३१४ धावा).

पॉल अॅडम्स (दक्षिण आफ्रिका : २०-०१-१९७७) – विचित्र शैलीचा डावखुरा चायनामन फिरकी गोलंदाज. ४५ कसोटी १३४ बळी, २४ वन-डे.

डॅरेन गंगा (वेस्ट इंडिज : १४-०१-१९७९) – भारतीय वंशाचा सलामीवीर. ४८ कसोटी (२१६० धावा), ३५ वन-डे (८४३ धावा).

कामरान अकमल (पाकिस्तान : १३-०१-१९८२) – यष्टीरक्षक, फलंदाज. आंतरराष्ट्रीय टी-२० सामन्यात ४ यष्टीचीत करण्याचा विक्रम. ५३ कसोटी (यष्टीमागे २०६ बळी, २६४८ धावा), १५७ वन-डे (यष्टीमागे १८८ बळी, ३२३६ धावा), ५८ टी-२० (यष्टीमागे ६० बळी, ९८७ धावा).

मोहम्मद नबी** (अफगाणिस्तान : ०१-०१-१९८५) – ऑफ ब्रेक फिरकी गोलंदाज, उपयुक्त फलंदाज व कर्णधार. गेली १५ वर्षे मर्यादित षटकांच्या क्रिकेटमध्ये अफगाण संघाचा आधारस्तंभ. १७० वन-डे (१७२ बळी, ३६१८ धावा), १३२ टी-२० (९७ बळी, २२३७ धावा).

असद शफिक** (पाकिस्तान : २८-०१-१९८६) – मधल्या फळीतील फलंदाज. ७७ कसोटी (४६६० धावा), ६० वन-डे (१३३६ धावा), १० टी-२०.

मार्क वूड** (इंग्लंड : ११-०१-१९९०) – वेगवान गोलंदाज. ३७ कसोटी (११९ बळी), ६६ वन-डे (७७ बळी), ३४ टी-२० (५० बळी).

मायकल स्टार्क** (ऑस्ट्रेलिया : ३०-०१-१९९०) – डावखुरा द्रुतगती गोलंदाज. आपल्या भेदक, वेगवान स्विंग गोलंदाजीने आपल्या संघाला तिन्ही प्रकारांत अनेक विजय मिळवून दिलेत. २०१५ आणि २०२३ च्या वन-डे आणि २०२१ च्या टी-२० विश्वचषक विजेत्या संघाचा शिलेदार. आत्तापर्यंत, ९४ कसोटी (३७६ बळी), १२७ वन-डे (२४४ बळी), ६५ टी-२० (७९ बळी).

जोश हेझलवूड** (ऑस्ट्रेलिया : ०८-०१-१९९१) – वेगवान गोलंदाज. ७२ कसोटी (२७९ बळी), ९१ वन-डे (१३८ बळी), ५२ टी-२० (६७ बळी).

ऑली पोप** (इंग्लंड : ०२-०१-१९९८) – फलंदाज व यष्टीरक्षक. ५५ कसोटी (३१३० धावा, ७४ झेल + यष्टीचीत).

[ब] भारतीय खेळाडू --

दत्ता हिंदळेकर (०१-०१-१९०९) – मुंबईकर ‘हिंदळेकर’ यांनी १९३६ साली इंग्लंडविरुद्ध कसोटी पदार्पण केले पण पुढचा सामना खेळण्यासाठी १० वर्षे वाट बघावी लागली. १९४६ च्या इंग्लंड दौऱ्यात त्यांना ३ कसोटी खेळायला मिळाल्या. पदार्पणाच्या कसोटीत सलामीला गेलेल्या दत्तानी १९४६ च्या मँचेस्टर कसोटीत दुखापतीमुळे शेवटच्या क्रमांकावर जाऊन रंगा सोहोनीबरोबर १५ मिनिटे लढत देऊन भारतासाठी सामना वाचवला. विजय मांजरेकरांचे मामा असलेल्या दत्ता यांना आर्थिक विवंचनेमुळे आजारपणात वेळेवर उपचार न मिळाल्याने १९४९ मध्ये वयाच्या अवघ्या चाळीसाव्या वर्षी जीव गमवावा लागला.

शिवलाल यादव (२६-०१-१९५७) – हैदराबादचा ‘शिवलाल’ ऑफ ब्रेक फिरकी गोलंदाज होता ज्याने प्रसन्ना यांच्या निवृत्तीनंतर आणि वेंकटराघवन यांच्या उतरत्या काळात ऑफ स्पिनर म्हणून काही काळ भारतीय संघात बस्तान बसवले. त्याने ३५ कसोटीत १०२ बळी मिळवले.

चेतन शर्मा (०३-०१-१९६६) – पंजाबमधील लुधियाना येथे जन्मला असला तरी चेतन हरयाणाकडून खेळत असे. तेथे कपिलदेवच्या मार्गदर्शनाचा लाभ घेत माध्यम चणीचा चेतन उत्तम वेगवान गोलंदाज म्हणून नावारूपाला आला. त्याने वयाच्या अवघ्या १७ व्या वर्षी वन-डेत तर १८ व्या वर्षी कसोटीत पदार्पण केले. कसोटीच्या आपल्या पहिल्याच षटकात त्याने मोहसीन खानचा बळी मिळवला. १९८६ च्या इंग्लंड दौऱ्यात २ कसोटीत १६ बळी घेत भारताला मालिकाविजय मिळवून देण्यात त्याचा सिंहाचा वाटा होता. १९८७ च्या वन-डे विश्वचषकात न्यूझीलंडच्या ३ फलंदाजांना लागोपाठ त्रिफळाचीत करत वर्ल्ड-कप मध्ये हॅटट्रिक नोंदवणारा तो पहिला गोलंदाज ठरला. १९८९ च्या नेहरू चषकात त्याच्या नावावर एक वन-डे शतकही लागले. त्याने २३ कसोटीत ६१ आणि ६५ वन-डेमध्ये ६७ बळी मिळवले. मात्र १९८६ च्या शारजाह मधील एका स्पर्धेच्या अंतिम सामन्यात जावेद मियांदादने त्याच्या अखेरच्या चेंडूवर षटकार मारून पाकिस्तानला विजयी केल्याने बराच काळ त्याला टीका व निंदा सहन करावी लागली.

अक्षर पटेल** (२०-०१-१९९४) – गुजरातमधील आणंद येथे जन्मलेला ‘अक्षर’ उत्तम अष्टपैलू खेळाडू आहे. तो अचूक डावखुरा फिरकी गोलंदाज, चांगला डावरा फलंदाज आणि अप्रतिम क्षेत्ररक्षक आहे. पण भारतीय संघातील ज्येष्ठ अष्टपैलू खेळाडू रविंद जाडेजा याच्याप्रमाणेच त्याची क्रीडाकौशल्ये असल्याने त्याला म्हणाव्या तश्या संधी मिळत नाहीत. २०१४-१५ मध्ये त्याचे वन-डे आणि टी-२० मध्ये पदार्पण झाले असले तरी कसोटी पदार्पण व्हायला २०२१ साल उजाडावे लागले. आत्तापर्यंत तो १४ कसोटी, ६० वन-डे आणि आणि ६६ टी-२० सामने खेळला आहे.

( ** खेळाडू म्हणून अजून कारकीर्द चालू )
( * फलंदाज नाबाद )
( ++ सारी आकडेवारी ३१-१२-२०२४ पर्यंतची )

मित्रहो, ‘जानेवारी’ महिन्यामध्ये जन्मलेल्या या प्रमुख आंतरराष्ट्रीय क्रिकेटपटूंबद्दल जाणून घ्यायला तुम्हाला नक्कीच आवडले असेल. आपल्या काही प्रतिक्रिया, सूचना असतील तर जरूर कळवा तसेच हा लेख आपल्या क्रिकेटप्रेमी मित्रपरिवाराला अग्रेषित करायला विसरू नका.