फिकर नॉट अमा!

स्वाती, छान लिहिलं आहेस.

श्रद्धांजली!
सुरूवातीला एकदा त्यांना उद्देशून ( राहण्याच्या ठिकाणांबद्दल) तिरकस प्रतिसाद दिला होता. पण नंतर त्यांचं वय समजलं. अनेक ठिकाणी दिलेले प्रतिसाद वाचून खूप पश्चात्ताप झाला. समजत नव्हतं त्यांच्याशी कसं बोलावं त्या विषयावर.

पण त्यांनी जसं काही काहीही झालेलं नाही असं दाखवलं. छान संवाद ठेवला. मग मुद्दामून माफी नाही मागितली. झालं गेलं गंगेला मिळाले असा न बोलता करार केला जणू काही.

आजाराबद्दल समजलं होतं. त्या खूप जागरूक होत्या. त्या विषयावर बोलणे टाळले. प्रत्येक जण जाणार आहे. चुटपुट लागली तर त्याने इथल्या मुक्कामात जग जिंकलं असं समजायचं.

श्रद्धांजली.

अमांना श्रद्धांजली,
'जिंदगी लंबी नहीं, बडी होनी चाहिये' हे वाक्य त्या अक्षरशः जगल्या.

बापरे खूप धक्कादायक आहे माझ्या साठी. मधे दोन तीन दिवस मायबोली वर येणं झालं नाही. _/\_ श्रद्धांजली अमा.
स्वाती, मनातलं लिहीलं आहेत.

औचित्यपूर्ण धागा.

खरंच अमाचा तो डेहराडूनचा फोटो पाहून कससंच झालं होतं. पण maybe she was preparing us all for the inevitable.

अमा हे एक अजब रसायन होतं. एकदाच ठाण्याला वेमागटगला तिला प्रत्यक्षात भेटले होते. तेव्हाही ती फार न बोलता एका बाजूला बसून होती. पण बाफांवर अमा धोधो भेटली. तिचे लिखाण, प्रतिसाद आणि नेमकी मार्मिक टिप्पणी यातून ती नकळत सगळ्यांच्याच जिव्हाळ्याची व्यक्ती झाली. 'विवेक' नावाच्या जुन्या मराठी नटाचं वर्णन करताना तिनं त्याला 'धुवट नट' अशी उपाधी दिली होती. ती भयानकच चपखल बसत होती त्यामुळे मी फार हसले होते. तसंच एकदा तिची कुत्री रात्री झोपताना अमाच्या डोक्याभोवती चमेलीच्या वेणीसारखी अर्धगोलाकार झोपते असं सांगून तिनं हसवलं होतं.

एकदम जिंदादिल, मिश्किल, अजब रसायन होतं अमा म्हणजे. असशील तिथे नेहमीप्रमाणेच मजेत रहा अमा. मस्त दोशे, आणि रेड वेल्वेट केक खा आणि ऐश कर. We will miss you though.

सगळ्यानी किती छान लिहलय अमा बद्दल, खरच फार सम्रुद्ध आणी दिलखुलास व्यक्तिमत्व..
प्रत्यक्ष ओळख नाही,बोलण नाही पण गेले दोन दिवस चुटपुट लागुन राहिलिये..
स्वातीने चपखल वर्णन केलय्...आशुने लिहलय तस खरच अ‍ॅलिस इन वन्डरलॅन्ड.
मायबोलीकर विल मिस यु अमा!

खूप दुःखद !

अमा - त्या मला भेटल्या त्या माझ्या २ कथांवरच्या प्रतिसादावरून
मंटी बंटी आणि घंटी
आणि हि बाईपण भारी देवा
दोन्ही परस्परविरोधी प्रतिसाद

पण एक वाचून मी उडालोच
असं कोण थेट वाट्टेल ते लिहितं , तेही बाई माणूस ?

पण नंतर त्यांच्या इतर प्रतिसादांवरून कळलं की त्या धडाधड लिहितात . पण ते मनापासून असतं . जे वाट्टेल ते . मनमोकळं .
मग त्या काय लिहितात याची उत्सुकता वाटू लागली . आणि अलीकडे त्यांचा फोटो पाहण्यात आला .
मग कळलं - त्यांनी जग पाहिलंय .
दुःख पचवलंय . ...

एकदम त्यांचा आदरयुक्त दरारा वाटू लागला

संवाद साधायचा राहून गेला .

एक ज्योत निमाली ...

अमाचं जाणं खूप धक्कादायक आहे. ती फायटर होती, सगळ्यावर मात करेल अशी. तिचं निधन झाल्याचं कळल्यावर कोणीतरी फसवल्यासारखी भावना झाली.
ती हैदराबादला असल्यापासून व्हर्च्युअल संपर्कात होती. तिच्या पोस्ट वाचणं आनंददायक होतं. तिच्या काही खास शब्दरचना होत्या. स्वातीने लिहिल्याप्रमाणे फिकर नॉट, मामीने लिहिलेले दोशे, इन्व्हेस्टमेंटबद्दल लिहिताना मुकेसभाई, 'आटोवाल्याकडून' सुट्टे पैसे घेतले असे अजून कितीतरी.. ती हटकून हे शब्द असेच लिहीत असे.
हैदराबादहून मुंबईला येतानाची तिची पोस्ट अजून आठवते आहे. मुलुंडला स्थायिक व्हायचं ठरल्यावर मराठी वस्तीत राहायला मिळणार ह्याचा तिला आनंद झाला होता, कारण कालिदास नाट्यगृह घराजवळ होतं, आणि ठाण्यातलं गडकरी रंगायतन सहज येण्यासारखं होतं. मधली बरीच वर्षे तिचा मराठी संस्कृतीशी संबंध बहुधा तुटला असावा, त्याबद्दलची तिची तहान लहान पोस्टमधूनही दिसून यायची. लेक जावयाचा दिवाळसण, जावयाला चांदीचं ताट, संक्रांतीला जावयाला हलव्याचा मोबाईल, अधिक महिन्यात चांदीचा दिवा अशी तिची हौस प्रकट होत होती. महाराष्ट्रात आल्यावर तिच्या करिअरला वेगळं परिमाण मिळालं असं एकदा तिने लिहिलं होतं. बऱ्याच पोस्टींमध्ये तिचा 'खिक्' असा शब्द असायचा, लिहिता लिहिता ती मिश्किल हसते आहे असं चित्र डोळ्यांसमोर उभं राहायचं. ती इंग्रजीतून कॉपीरायटिंग करण्यात अग्रेसर होती त्याबद्दल मला तिचा भयंकर कुतूहल मिश्रीत आदर वाटायचा.
मध्यंतरीच्या काळात माझ्या एका पोस्टवरून त्यांनी गैरसमज करून घेतला होता, त्यावरून मोठी राळही उडाली होती.
पण चिनूक्सने लिहिल्याप्रमाणे सोशल मीडियावर लिहिणं म्हणजे आयुष्य सार्वजनिक करणं हे कळून चुकल्यानंतर अमाचे आणि माझे संबंध दृढ झाले होते.
एकदम हळवी पण कणखर आणि खंबीर, विक्षिप्त आणि विनोदी, उत्सुक आणि सर्वज्ञानी अशी होती अमा.
पुन्नी आणि माझी भाची दोघी दोन वर्षे एका वर्गात होत्या. दोघींनीही मायबोली टीशर्ट एकाच दिवशी घातल्यामुळे मी आणि अमा एकमेकींना ओळखतो हा शोध त्या दोघींना लागला होता. हे मला सांगताना अमाला अगदी लहान मुलासारखा आनंद झाला होता.
तसाच आनंद तिने स्वत:च्या हातांनी घडवलेला नेकलेस घातल्यावर त्यांना झाला होता.
मायबोलीवरचीच एक मैत्रीण माझा आणि अमाचा एक फोटो मला दर २१ एप्रिलला पाठवते, त्यादिवशी झालेल्या एका गटगमध्ये आम्ही पहिल्यांदा भेटलो होतो. त्यानंतर पुष्कळ गटग झाली पण हाच फोटो तिच्या गूगल मेमरीमध्ये कायमचा क्लिक झालेला आहे. आता मी तो कधीही डिलीट करणार नाही.
You will always be missed Ama!

खूप सुंदर लिहिले आहे सगळ्यांनीच.
अमांचे जाणे खूप चटका लावून गेलेय. लाईफ इज नॉट फेअर हे मान्य करत आनंदात कसे जगावे ते मी अमांकडून शिकले.
अमा, तुम्हाला मिस करत आहे, मिस करत राहीन.

अगदी साध्या पिक्चरबिक्चरवाल्या पोस्टी टाकताना सुद्धा त्यांची आठवण येतेच. हमखास प्रतिक्रिया येत असे त्यांची.

वाह!!! खूप सुंदर मै.

क्यूट, मैत्रेयी.

Awwww the cutest Maichitra!

क्युट आहे मै.

मैत्रेयी, फारच छान ग,

छान चित्र.. tribute to अमा!

फारच सुरेख.

ऑप्ट एकदम मैत्रेयी

maitreyee, सुन्दर श्रद्धान्जली

मै, खूपच सुंदर!

मै, सुंदर श्रद्धांजली....

मैत्रेयी, touching आहे चित्र.

अमा मुलुंडहून shift झाल्यावर तिकडली त्यांनी खाऊ घातलेली कुत्री मांजरी त्यांना शोधत असतील का काही दिवस?

मला अजून accept च होत नाहीये त्या आता नसल्याचं.....

मैचित्र apt आहे.

थॅन्क्स सगळ्यांना. अश्विनी के - तसेच काही डोक्यात होते, या जगातले त्यांनी लळा लावलेले प्राणी आता पोरके झाले , पण त्यांची लाडकी विनी रेन्बो च्या पलिकडे त्यांची वाट बघते आहेच!!

लाडकी विनी रेन्बो च्या पलिकडे त्यांची वाट बघते आहेच!! >>> दुसरी ती स्वीटी आहे बहुतेक अजून. स्वतः आजारी असूनही तिला उचलून डॉक्टरकडे नेत असत.

भारी आहे मै..

अमा भाग्यवानच तशी. माणसं आणि माबोकर असोच, पण कुत्रीही मिस करत असतील.

एकदा भटक्या कुत्रांच्या रात्रीबेरात्री ओरडण्याबद्दल मी एका पोश्टीत काही लिहिलेलं तर त्यांनी झापलं. म्हणे तुला असं कडाक्याच्या थंडीत उघड्यावर रात्र काढायला लावू. मग बघू.

अशा व्यक्तीची सेन्सेशन्स आणि सेन्सिबिलिटीज म्हणजे एखादी गॅलॅक्सी असते. कुणालाही, मग तो कितीही जवळचा असो, तो संच अख्खाच्या अख्खा कधीही कळत नाही आकळत नाही. आणि ते माणूस गेलं, की त्यासोबत एक अख्खी आकाशगंगा लुप्त.

छान मैचित्र!