अंत: अस्ति प्रारंभ: १ दृष्य - लूप (अस्मिता)

उंच डोंगरावरून वाकून बघणाऱ्या चेटकिणी-

कट्रिना : ...ते दोघे मुसळधार पावसात होते, पण कोरडेच! म्हणे.
प्रियांका : छत्री असेल. ('क्रंची' चिप्स तोंडात टाकत)
कट्रिना: खाण्यासाठी जन्म आहे का बयो?संयम असावा जरा !”
प्रियांका: पण आपल्याला शरीर कुठाय? जन्मच नाही तर संयम कशाला.
कट्रिना: ते दोघे ववीला गेले पण हा नमुना आला आहे या शशकात.
प्रियांका: आता याचे तरी संत्रे सोलणे नको. संत्रे-मोसंबी करता करता फ्रूट सॅलड झाले आहे.
कट्रिना: संयोजकही कुणाकुणाला 'ते दृष्य' बघायला पाठवत आहेत, आपल्याला हलायचीही योय नाही. चिकवा करून टाकलाय आपला.
प्रियांका: चल, उडत जाऊन घाबरवूया त्याला.
कट्रिना: काही गरज नाही, तेच यडे वर बघते आता बघ.
प्रियांका: शंभर शब्दांच्या प्रोग्राम मधे अडकलेला पॅलिनड्रोम झालाय त्याचा. वर बघणं भाग आहे. तोपर्यंत मान खाली ठेवून फोनवर मायबोलीवर इतरांची शशके वाचेल. व्यसनी आहे दुसरे काय..!

कट्रिना: ए, झाले शंभर शब्द. वर बघतंय बघ हेंद्रट...

आणि

"उंच डोंगरावरचे ते दृष्य पाहून त्याने रस्त्याकडे धाव घेतली."

- अस्मिता
गणेशोत्सवात काहीतरी हलकेफुलकेच लिहावे असे ठरवले होते, त्यामुळे तीनही शशकांचे शेवटचे वाक्य वापरून काहीतरी गमतीदार लिहायचे प्रयत्न केले आहेत.