उपहार - भाबड्या युगाचा टाइम स्लाइस

छान लिहिलं आहेस माझेमन. तेव्हा बघितला होता आणि आवडला ही होतं , आता आवडेल की नाही डाऊट आहे. तेव्हा जया भादुरी कशी आवडत होती ह्याच आता नवलच वाटत.

लिहीलं छान आहे. चित्रपट बघितलेला नाही. पण 'रविंद्रनाथ की अमर कहानियाँ' अशा नावाने एपिक चॅनलवर मालिका होती. त्यात ही गोष्ट होती.

छान लिहीलं आहे. आणि चित्रपट ही छान आहे.

छान लिहिलं आहे. हा पिक्चर बघितलेला नाही, पण बघायला पाहिजे असं वाटलं . जया भादुरी मला फारशी आवडत नाही, पण ठीक आहे.
लिहिण्याची शैलीही आवडली.
'घो मला असला हवा' ची आठवण झाली. उगाचच, खरं तर. कथा खूपच वेगळी आहे. पण तुम्ही शेवटी जो मुद्दा लिहिलाय ( मुलीला काहीही से नसणे) त्या मुद्द्यावरून आठवला. त्यातही राधिका आपटेला काही 'से' नसतो, पण लग्न होऊनसुद्धा ती आपल्या हुशारीने बरोबर त्या लग्नातून सुटका मिळवते.

छान लिहिलं आहे. आवडल.

छान लिहिलयं.
मी खूप पूर्वी कथा (समाप्ती) वाचली होती. मग कधीतरी यूट्युबवर सिनेमा बघितला होता. मला खरे तर स्वरुप दत्तचा सहज अभिनय आवडला होता. उलट जया भादुरी ओव्हर वाटलेली.
मध्यंतरी सत्यजित रे यांनी टागोरांच्या तीन कथांवर जी तीन कन्या सिरीज केली होती ती बघण्यात आली. त्यातली समाप्ती वर आधारित असलेली https://www.youtube.com/watch?v=5MjMK1dgb6E

नेहमी सिनेमाची अक्षरश: चिरफाड वाचायची सवय लागल्याने, इथे उपहार बद्दल अगदी मधाळ भाषेत, चांगलं लिहिलेलं पाहून जरा विस्मय वाटला...
त्या त्या टाईम झोनमध्ये आवडला असेलही हा सिनेमा..पण आता नाही आवडणार..
जयाचे विचित्र हसू, ओव्हर ॲक्टिंग आणि तो कोण हिरो...त्याचा अती चांगुलपणा.... अजिबात सहन होणार नाही...

छान लिहिले आहे.

सिनेमातले 'सूनी रे नगरीया" हे गाणे सोडल्यास काहीच आवडले नव्हते. जया बच्चनचा अभिनय तर भयाण होता. 'लहान वयात लग्न' ही थीम न वाटता 'वेडसर झाक असलेल्या मुलीचे लग्न' अशी थीम वाटलेली मला.

भाबड्या युगाचा टाइम स्लाइस …. चपखल !

ह्या जॉनरचे सिनेमे (!) आता कमीच पटतील. ऋषिकेश मुखर्जी, बासू चटर्जी यांचे. एक साधेपणा होता अश्या सिनेमांमधे. Simple lives, simple guessable twists and almost always happy endings

उपहारचे दिग्दर्शक हे मुळात उत्तम art director च असल्याने साधे सीन सुद्धा कलात्मक, कथेला पूरक, नैसर्गिक आहेत. आता चकचकीत गावं-घरं बघणाची सवय झालेल्या डोळ्यांसाठी too dull and mundane.

जया तेव्हा आणि आताही बघवत नाही.

गुरूदेव रविंद्रनाथांची गोष्ट जवळपास शंभर वर्ष जुनी आहे. त्यामुळे आत्ताच्या काळात ती जरा रिग्रेसिव्ह वाटली, तर नवल नाही.

छान परीचय लिहीला आहे.

मला शेखर सुमनचा अनुभव चित्रपट आठवला.
म्हणजे आता तो चित्रपट सुद्धा आठवतं नाहीये म्हणा, पण साधारण कथा अशीच होती हे आठवतेय..

पिक्चर चांगला वाटतोय.लिहिलंय पण एकदम रंगतदार.
एकंदर पूर्वीच्या पिक्चर्स मधले नायक लग्न करताना अजिबात विचार करायचे नाहीत.तो रिबेका मधला मॅक्झिम काय, देवदास मधला विजयेंद्र घाटगे काय.

छान लिहिलंय.
आता पुन्हा उपहार बघावासा वाटायला लागला.

छान लिहिले आहे.

मी ही कथा नेटफ्लिक्सवरच्या अनुराग बासूच्या Stories by Ravindranath Tagore मधे बघितली आहे. मीनू फक्त अल्लड असते. लग्नासाठी तयार नसताना मोठ्या घरचे स्थळ आले म्हणून आईला उजवायचे पडलेले असते. अनुपलाही हा अल्लडपणा निरागस वाटलेला असतो व ते गावभर लहान मुलांसोबत हुंदडणे व कैऱ्या पाडणे बघून तिच्याबद्दल प्रेम वाटायला लागते व ही त्यातल्या त्यात वयाने मोठी असते आणि त्याला अगदीच बारा वर्षांची वधू पटत नसते हा अँगलही किंचित आठवतोय. तो लग्नासाठी तयार झाला आहे एवढे बघूनच त्याची आई तिला हे स्थळ पटलेले नसतानाही तयार होते. त्यामुळे सासूचे आणि तिचे जरा वाद होतात पण ते अजिबात टोकदार नसतात. कुणीही ह्या नव्या नात्यासाठी तयार नसते एवढेच आहे. बाबांकडे गेल्यावर तिला लक्षात येते की अनुप एवढाही वाईट नाहीये. कुठलीही धार नसलेली सहज आणि गोड गोष्ट आहे.

माधव

-------
चित्रपट जरी पन्नाससाठ वर्षे जुना असला तरी कथा शंभर वर्षे जुनी आहे, शोधाशोध केल्यावर १८९३सालाची नोंद सापडली. त्या काळाच्या मानाने मीनूची व्यक्तिरेखा रिफ्रेशिंग आणि मुग्धच वाटते.

माझी अगदी आवडती मालिका. ह्या गोष्टीत अनुपची आई पालखीत बसून 'त्या आमचोर' मुलीला मागणी घालयला येते. तेव्हा तिची आई गळ्याभोवती पदर गुंडाळून तिच्या पाया पडते आणि सरबराई करते ते लक्षात आहे. लग्नातला शंखाचा मुकूट मीनू वैतागून तोडून फोडून टाकते. 'हे काय झालं आपल्या आयुष्याचं ' असं तिला वाटत असतं. अनुप समजुतीने वागतो. शेवट गोड.

अस्मिता>>+१
प्रोब्लेम काय आहे कि आपण "वयाने मोठे" झालो कि आपले बालपण हरवून बसतो. कुणी "तसा" वागत असेल तर सगळे हसतात. आनंद मधला राजेश खन्ना पहा. गवळ्याला पकडून गावाची हालचाल विचारणारा!

छान लिहिलंयस, माझेमन!

पण पिक्चर पहाणार नाही. जया फारशी आवडत नाही. ती या पिक्चरमधे पण शोलेमधल्या त्या सीनसारखी वागली असेल असंच वाटतंय.

'लहान वयात लग्न' ही थीम न वाटता 'वेडसर झाक असलेल्या मुलीचे लग्न >>> माधव

जया भादुरी कधीच आवडली नाही..आधीही नाही आणि आत्ताही नाही... फार कृत्रिम वाटते ती..खोटी... मिली केवळ अमिताभ मुळे पाहिला...

मला ज्या भादुरी नेहमीच आवडते. राज्य सभेच्या स्पीकरला ठणकावल्या पासून तर अजून आवडायला लागली आहे.

छान लिहीले आहे. आता हा सिनेमा परत बघेन.

छान लिहीले आहे. अशा नावाचा पिक्चर आहे हे इतकेच माहीत होते. बाकी शंभरच काय पण पन्नास वर्षांपूर्वीची कथा आता रिग्रेसिव्ह वाटेल यात आश्चर्य नाही.

मला जया भादुरीचे तेव्हाच्या पिक्चर्स मधले काम कधी ओव्हरअ‍ॅक्टिंग वाटले नाही (इव्हन शोले मधल्या होळीच्या सीनमधले सुद्धा). हा पिक्चर पाहिलेला नाही.

जया आवडते असे तेव्हा मी पीअर (मैत्रिणींच्या) प्रेशर खाली म्हणायचे! कारण जया भादुरी आवडणे हे उच्च अभिरुची चे लक्षण समजले जाई

आता उघडपणे ती आवडत नाही असे म्हणता येते...

आपण "वयाने मोठे" झालो कि आपले बालपण हरवून बसतो. कुणी "तसा" वागत असेल तर सगळे हसतात.
>>>>>>

म्हातारपणात बरेच लोकांना आपली चूक उमगते. आणि ते तेव्हा लहान मुलांसारखे वागू लागतात. तेव्हा जग म्हणते बुढ्ढा सटिया गया है

बाकी मी जया भादुरी फॅन नसलो तरी ती मला नेहमीच छान वाटली. अगदी शोले, मिली पासून K3G, KHNH पर्यंत..

छान लिहिले आहे. मी सुद्धा रवींद्रनाथ टॉगोरांच्या कथा नेटफ्लिक्सवर बघितल्या होत्या त्यात ही कथा सुद्धा खुप छान रीतीने सादर केली आहे, त्यामुळे चित्रपट बघणार नाही.

रच्याकने, तेव्हाचा काळ वेगळा पण योगायोगाने आजच खालील बातमी वाचली या संदर्भात.

https://indianexpress.com/article/explained/explained-law/himachal-bill-...,

जया भादुरी नाही आवडत, राज्य सभेच्या स्पीकरला ठणकावल्या पासून तर अजून नावडती झाली आहे.

चांगलं लिहिले आहे

फोटोतला स्वरूप दत्त प्रथमदर्शनी मनोजकुमार वाटला

छान लिहिले आहे. अचाट रीव्ह्यु ना चटावलेले मन उगाच आत्ता फडशा सुरू होतोय का तेंव्हा ह्या नादात सगळा लेख वाचला पण चिरफाड आली नाही.

माधव- वेडसर झाक असलेल्या मुलीचे लग्न'>> मला ही तिचं ते गाणं आठवतं..जाSSजानेजा, धुंडता फीर रहा. त्यात ती बाहुली घेऊन फिरत असते, आणि ती २०+ मुलगी दाखवली आहे.