#दाभोली _गावातील_साकव #भाग 3

#दाभोली _गावातील_साकव #भाग 3
एवढे सगळे होताना साकव होत आलेला असायचा ,मग सुरू होणार टेस्टिंग ,ती कशी ? कारण अजून ओढ्याला पाणी नाही, पुरस्थिती नाही, फक्त साकव वजन पेलू शकतो की नाही एवढेच बघायचे ,मुख्य म्हणजे पावसात जोरात वारा वाहतो त्यावर तो हलत तर नाहीये ना ? काही फळ्या, त्याचे खिळे कोणाला लागणार तर नाही ना? लावलेले बांबू म्हणजे माणगे, कणकी गुळगुळीत बाजू चिखलाने घसरडी तर होणार नाही ना? तसे होत असल्यास त्याला कोयत्याने खाप करणे म्हणजे गुळगुळीत पुष्ठभाग मुद्दाम खडबडीत करणे, दोऱ्या व्यवस्थित बांधल्या गेल्या आहेत का? हे सगळे इन्स्पेक्शन करायला जाणकार मंडळी साकवावरून जाणार , मग जाताना एकदम रमत गमत, कधी एकदम घाई गडबडीने चालून बघायचे, मधोमध जाऊन मुद्दाम थोडा झोल देवून बघायचा आणि त्यावरून वर उल्लेख केलेल्या सगळ्या मुद्द्यांचे टेस्टिंग करायचे.मग मोठी काळी छत्री एवढा जागा वरचा बाजूला आहे का हे बघणे, साकवावर चढायला उतरायला एखाद्याला त्रास तर होणार नाही ना ? दोन्ही बाजुलां धरायला व्यवस्थित माणगे आहेत ना? एखाद्या मुलाने खाली वाकून बघितलं तरीही तो पाण्यात तर पडणार नाही ना ? हे सगळं बघितलं जायचं आणि मग काही डागडुजी असलीच तर ती करून सगळेजण श्री गौतमेश्वर मंदिरात येणार, मग तिकडे मंदिरातीलच एखादा नारळ बाबा काढायचे आणि तो ठेवून सगळेजण देवाला नमस्कार करायचे आणि मग तो नारळ साकवाच्या बाजूला नेऊन वाढवायचा आणि जोडीला अजून सात आठ नारळ बाबा द्यायचे ,ते फोडून शिरणी करून चारी दिशेला शिर्णी दाखवायची, गौतमेश्वर ,नारायण आणि काशीब्राम्हण या तीन्ही मंदिरात शीर्णी ठेवायची, साकवाकडे शिरणी ठेवायची आणि मग सगळे मिळून तो प्रसाद खायचे.एकदाचा साकव झाला, आता येऊ दे पाऊस कधीपण, आता भीती नाही अश्या चर्चा रंगायच्या.
आता घरी जाताना साकवाच्या फळ्याना केलेल्या विशेष जागा मित्रांना आणि विशेष लोकांना दाखवल्या जायच्या, ह्या जागा म्हणजे फळ्या, माणगे यांना केलेल्या खोबण्या असायच्या,बाजूला दोरी बांधलेली असणार , हे सगळे कशासाठी असेल ? तर पाणी चढल्यावर नारळ वाहून येतात त्यावेळी या खोबणीत खोबले (मोठ्या बांबूला जोडलेली जाळी) किंवा पिंपळा (बांबूला जोडलेला टोकेरी कोयता) अडकवायचे आणि साकवाच्या आधाराने नारळ गोळा करता येणार, सोबत गरी सोडून मासेही पकडता येणार म्हणून केलेली ही खास प्रणाली.या पूर्ण लेखनात वाडीतील अनेकजण आठवले,त्यांची नावे लिहिली तर कदाचित काही नावे विसरलो सर त्यांच्यावर अन्याय होईल म्हणून मुद्दाम नावे लिहीत नाही परंतु वाचणाऱ्याना यात आपल्या गावातील, वाडीतील दहा बारा नावे तर हमखास आठवतील यात शंकाच नाही.मेहनत, प्लॅनिंग आणि मुख्य म्हणजे समाजासाठी काहीतरी करायची निर्हेतुक तळमळ हेच तर आमच्या कोकणातील गावांचे वैशिष्ठ्य आहे.
अशा प्रकारे साकव बांधणे म्हणजे एक सक्सेसफुल प्रोजेक्ट मॅनेजमेंट कोर्स आहे. या बांधणीमधील टीमवर्क, ऑप्टीमम स्किल युटीलायझेशन, प्रोजेक्ट प्लॅनिंग, कोन्फ्लिक्ट मॅनेजमेंट, कन्वसिंग पॉवर, प्रोडक्शन, असेम्ब्ली, टेस्टिंग, प्रोएक्टीव ॲप्रोच, रिसोर्स मॅनेजमेंट, टाईम मॅनेजमेंट, काइझेन ,पोकायोके आणि बरेच काही शिकता येते. एक परिपूर्ण प्रोजेक्ट यापेक्षा वेगळा तो काय असतो?
- निलेश जोशी