Submitted by अनन्त्_यात्री on 6 December, 2023 - 08:48
एक वेडा मध्यरात्री चांदण्यांशी बोलतो
नश्वराच्या तागडीने शाश्वताला तोलतो
दीर्घिकांच्या अंतरंगी वन्हि जो कल्लोळतो
आणुनी त्या भूवरी तो मृगजळाने शिंपतो
स्थूलसूक्ष्मातील सीमा जेथ होते धूसर
त्या तिथे थबकून थोडा, द्वैत तिथले मिटवितो
चेतनेची स्पंदणारी नाळ जिथुनी उगवते
त्या जडाच्या जटिल प्रांती प्राणफुंकर घालतो
शोधिले मी त्यास जळिस्थळी, काष्ठी आणि पत्थरी
शोध माझा दर्पणी प्रतिबिंब बघुनी संपतो
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
सुंदर...
सुंदर...
हे वेड मला का लागत नाही?
सुंदर कविता..!
सुंदर कविता..!
द.सा., रूपाली धन्यवाद!
द.सा., रूपाली धन्यवाद!
सुरेख !
सुरेख !
अस्मिता. धन्यवाद!
अस्मिता. धन्यवाद!