कविता

सांगशिल जर मला कधी तू
कशी निरागस कळी उमलते
मी ही सांगिन कशी अनामिक
जाणिव कातर शब्द शोधते

मी ही ऐकले आहे कितिकदा
मुग्ध कळीचे मोहक गाणे
आणि ऐकले असशील तू ही
प्रसन्न पक्षांचे किलबिलणे

पण खुडली गेली कशी कळी ती
मलाच गेले पक्षी सांगून
एका कातळ सायंकाळी
नभही गेले अश्रू ढाळुन

इंद्रधनुष्यी रंग ढगांचे
जसे उतरती फुलाफुलांतुन
करुण स्वर ते तसेच स्त्रवती
शब्द होऊनी माझ्या हातून

वचन दिले मी आहे त्यांना
जपेन त्यांची मूक भावना
म्हणूनच नाही सांगत मी ती
करुण कहाणी कधीच कोणा