उपक्रम २ - गन्तव्य स्थान - मामी

बाकीचे अजून आले नव्हते गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचं लक्ष तिच्याकडे गेलं..

काठी टेकत टेकत तीही येत होती. थकलेली. त्याला बघून शेजारीच येऊन बसली. "तु इथे? म्हणजे - इथेपण?" तो आधी खूपच गोंधळला पण लगेच सावरला. त्यानं तिचा थकलेला हात आपल्या कापर्या हातात घेतला आणि तिच्या डोळ्यात बघत समाधानानं हसला.

"अर्थातच. तू गपचूप निघून आलास पण मग मलाही राहवेना बघ." ती खट्याळपणे म्हणाली. अलगदपणे तिनं त्याच्या खांद्यावर डोकं टेकलं. त्याच्या चेहर्‍यावरचं हास्य अजूनच फुललं.

"बरं झालं गं. माझी काळजी मिटली. आयुष्यभर एकत्र वाटचाल केली आता हा शेवटचा प्रवासही एकत्र करण्याचं भाग्य मिळालं. "

दोघेही एकमेकांच्या मिठीत गाडीची वाट बघत बसले.