हैदराबादी बोली, हैदराबादी स्वॅग

…. ऐसेच बाता करते हम लोगा…..

तो आने दो हैदराबादी बोली के एक्साम्प्लां

.. निखळ करमणूक....

तो तर उद्देश आहेच, इधरकु दो घडी हंसी मजाक की बातां करते तो दिलकू सुकून मिलता, कलेजे में ठंड पडती.

... आपल्याकडे अनेक गाव-शहरात या हैदराबादी बोलीतले शब्द सर्रास आढळतात, तेही घेऊ या.... हा माझा दुसरा उद्देश होता तो मात्र थोडा बाजूला राहिलाय

नको = नक्को

आठवा बुलंदी सिनेमातले आशा भोसलेंचे गाणे - तेरा दिल ओ रे बाबू अपने खिसे में रखो..ना बाबा ना रे बाबा मेरेको नक्को नको नक्को ssssss !!!!

कुवारा बाप

+ १

हिंदी चित्रपटात-गाण्यात हैदराबादी बोलीच्या वापराची अनेक उदाहरणे आहेत, which is so good !

मराठवाडा आणि विदर्भाचा काही भाग हे निझामी राज्यात बराच काळ होते, त्यामुळे हैद्राबादी बोलीचा प्रभाव अजून आहे. बोलचालीत दक्कनी शब्द आहेत.

उदा :

- ज्या शब्दावरून हा धागा सुरु झाला तो 'सौदा'
- चुंगी / चुंगीनाका
- चक्की (दळण- जात्यासाठी)
- कमजोर
- पैदास (पैदाईश मूळ शब्द पण सगळीकडे वापरात पैदास)
- जिम्मा / जिम्मेदारी
- तंगी (टंचाईसाठी )

असे अनेक कॉमन शब्द आहेत. अजूनही असतील, हे आता आठवले.

इधरकू सन्नाटा होरा. अभी परसुं हैदराबाद गया था इस वास्ते लिखरा -

पूर्नालु-

नुकत्याच पार पडलेल्या छोटेखानी हैदराबाद प्रवासात ही खास मिठाई खाण्याचा सुयोग आला. फक्त ५ घटक वापरुन केलेली जुन्या हैदराबादची फेस्टिव रेसेपी !

पुरणाचे तळलेले वडे म्हणता येतील. आवरण तांदळाच्या पिठीचे, कुरकुरीत, आत हरभरा डाळीचे पुरण. बेताचे गोड. झक्कास !

याला काहीजण बूरेलु म्हणतात.

(फोटो जालावरुन साभार)

@ मृणाली,

तुम्हाला रेसिपी माहित असेल / मिळवता आली तर जरूर लिहा इथे.

पूर्नालू = पुरण + आलू असे लक्षात ठेवायला सोपे

@ प्रिती विराज

झकास !

@ पुंबा

आलू कचालू हे फार जुने हिंदी बडबडगीत आहे - आमच्यासाठी लहानपणी म्हटले जात असे, पण त्यात काही 'हैद्राबादी' आहे असे वाटत नाही

@ मानव,

वास घेतोय म्हणजे 'बू लेरुं' होईल ना ? '

'बु रेलु' Spoonar म्हणून खपेल - बरवाजा दंद करलो सारखे

वास या अर्थी 'बू' दक्कनी बोलीत जास्त वापरतात.

'खूश-बू'. 'बद-बू' असे उत्तरेत - हिंदीत जास्त स्पेसिफिक असते

हैदराबादी प्रभाव असलेले आणखी काही मराठी शब्द :

इबलीस / इब्लिस - अर्थ मराठीत आहे तोच.

धनुर्धर ऐवजी “तिरंदाज” (हे मी आडनाव सुद्धा ऐकलेय)

दिलेर / दिलदार - दोनही शब्द आयातीत

धडधाकट ऐवजी “तंदुरुस्त”

मात ऐवजी “शिकस्त”

द्राक्षांना “अंगूर”
वर्गणीला “चंदा”
जकातनाक्याला “चुंगी नाका”
चिंतितला “परेशान”
व्यवसाय ला “पेशा”
धडगत नाही ला “खैर नाही”
धडक दिली ला “टक्कर दिली”

सीमाभाग, मराठवाडा आणि विदर्भात भरपूर लोकं वरील शब्द बोलचालीत वापरतात.

चलो लतीफ़ा सुनो :-

हैदराबादी शौहर ने दूसरी शादी का इरादा कर लिया.

बेगमकू मालूम चल गया आते जुम्मे कू चुपके से निकाह कर रा बोल के.

जुमेरात कू सोया, सुबह जाग कू शानदार कपडे पहनने लगा. बेगम पूछे किधर कू जाते? तो नमाज़ ए जुम्मा कू जातौं बोलरा.

बेगम बोले आज तो इतवार है खबीस की औलाद, जुम्मा नै. तुम कू नींद की गोलियॉं दी थी मैं. आज तीन बिन बाद जागे तुम. आगे ऐसा हौलेपना किये तो डायरेक्ट जहन्नुम में जागेंगे तुम, समझे क्या ?