ओडीन डायरी

धन्यवाद सर्वांना
आजी आजोबा पण सुरुवातीला विरोधात होते, पण ओडीन आल्यावर सगळ्यांचा लाडोबा झाला

अनु - खूप छान लिहिलं आहे, धन्यवाद

चौकट राजा - मस्तच, कसली गोंडस आहे एल्सा
दादू पण

सुनिधी - नक्की या, ओडीनलाही आवडेल भेटायला तुम्हाला

अंजली - भुभु गटग ठिके, माऊ आल्या तर मग हलकल्लोळ होईल.
ओड्याच्या शत्रुपक्षात नंबर 1 ला असतात सगळ्या माऊ

दादू आणि माझी गट्टी जमणार हे मला पहिल्या दिवसापासूनच कळलं. मला नंतर हे कळलं की आमचा वाढदिवस पण एकाच दिवशी असतो. बाबा म्हणतो आम्ही भाऊच असणार गेल्या जन्मीचे.
दादूला बालदमा होता म्हणून मला आणायला खूप जणांचा विरोध होता पण दादू आणि बाबाने बऱ्याच खटपटी करून सगळ्यांना पटवल म्हणे.
पण त्यामुळे त्याने मला घेऊन गादीवर झोपायचं नाही, इतकंच काय बंदिस्त खोलीत पण नाही असे नियम लावले होते, त्यामुळे दादू आणि आई आतल्या खोलीत झोपत आणि मी व बाबा बाहेरच्या खोलीत.
पण म्हणून दादू आणि मी मस्ती करायचं काय सोडलं नाही. आमच्या दिवसभर मारामारी, कुस्त्या, लोळालोळी प्रकार चालायचे. तो मला अक्षरशः अवळी चिवळी करायचा पण मला ते आवडायचं आणि कधीच त्याला हरकत घेतली नाही. आजी ओरडली तरी आम्ही ऐकायचो नाही. तो अभ्यास करत असेल तर मी खुशाल त्याच्या मांडीवर झोपायचो आणि तो माझ्या अंगावर पुस्तक ठेऊन वाचायचा.
त्याचे मित्र आले तर मग अजूनच दंगा. आम्ही सगळे मिळून इतका धुडगूस घालायचो की घरचे वैतागून जायचे. अशातच एक दिवस तो प्रकार घडला.
दादू आणि मी बॉल खेळत होतो. तो बॉल टाकायची ऍक्शन करून अंगाखाली बॉल लपवून ठेवत होता आणि मी ओए असं नाही म्हणत त्याच्या अंगावर चालून जात होतो.
त्याला फसवायला म्हणून मी लक्ष नाही दाखवलं आणि त्याच्या मागे गेलो आणि तिकडून हल्ला चढवला. तो त्याच वेळी खाली वाकला आणि बॉल पकडण्याच्या नादात माझ्या दातात त्याचा कान आला.
माझे दात त्यावेळी अगदी शार्प होते आणि मला सारख काही ना काही चावावं असे वाटत असे. मी फर्निचर, फडकी, बाबाचे शूज, सॉक्स काय दिसेल ते चावत होतो.
तर दात लागताच दादू कळवळून ओरडला आणि मला झटकून उठला. त्याच्या कानाला चांगलीच जखम झाली होती आणि तो रडायला लागला.
घरी सगळे होते ते एकदम धावत आले. मला कळलं काहीतरी गडबड झाली आणि मी घाबरून कॉट खाली जाऊन लपलो. बाबा दादूचा कान तपासत होता आणि तो थयथया नाचत होता.
ते बघून आई चिडली एकदम. आणि तिने बाबाला ओरडायला सुरुवात केली. बघ मी म्हणलं होतं ना तो चावणार म्हणून, केवढ्याला पडलं हे. आजच्या आज त्याला देऊन या त्याला कुठेतरी मला चालणार नाही.
एरवी आई माझ्या विरोधात काही बोलली की बाबा माझी साईड घेऊन तिच्याशी भांडत असे पण तो आज दादूची काळजी करत होता आणि काहीच बोलला नाही.
त्यामुळे मी अजूनच घाबरलो. आणि दादू अजून मोठ्याने रडायला लागला. बाबा म्हणत होता इतकं पण नाही लागलं, शांत रहा जरा आपण जखम धुवु आणि डेटॉल लावू.
पण दादू रडायचा थांबत नव्हता आणि रडता रडता म्हणाला त्याची काही चुकी नाहीये, खेळताना लागला आहे. त्याला का देऊन टाकायच म्हणताय. त्याला नका देऊ.
हे ऐकून मलाही खूप वाईट वाटलं आणि दादुबद्दल खूप माया आली. मला त्याच्या जवळ जाऊन त्याला सॉरी म्हणयाच होत पण सगळे चिडले होते आणि मला काही सुचत नव्हतं.
बाबाने मग डॉक्टर ला फोन केला आणि बराच वेळ काहीतरी बोलला. त्यात लस, व्हाकसिनेशन नाही झालं, हो का रेबीज चे इंजेक्शन का असलं काय काय ऐकू येत होतं.
फोन झाल्यावर बाबा म्हणाला त्याला रेबीज चा कोर्स करावा लागेल, कारण ओडीन चा रेबीज चा कोर्स नाही पूर्ण झाला. गरज नाहीये पण डॉक्टर म्हणाले रिस्क घेऊ नका.
आणि मग बाबा त्याला घेऊन गेला डॉक्टर कडे. मी तसाच कॉट खाली थरथरत पडून राहिलो. माझ्याशी कोणी बोललं नाही. बाहेर आलो तर आपल्याला ओरडतील म्हणून मी तसाच थांबून राहिलो.
खूप वेळाने संध्याकाळी बाबा आणि दादू आले. दादू च्या कानाला पट्टी बांधली होती आणि हात दुखतोय म्हणत होता. बाबा म्हणाला रेबीज चे इंजेक्शन हेवी असते त्यांनी आम्हाला आधी खाऊन यायला सांगितले आणि मग ट्रायल डोस दिला आणि मग ते इंजेक्शन. खूप दुखलं दर्शन ला पण घेतलं त्याने धीराने.
अजुन 5 इंजेक्शन घ्यावी लागतील ठराविक दिवसांनी. मला खूप म्हणजे खूपच वाईट वाटत होते. पण मी काय आणि कसे सांगणार होतो.
मग आम्ही वरच्या खोलीत गेलो तेव्हा दादू बसला होता मी त्याच्या जवळ गेलो आणि हळूहळू त्याच्या पायाला, हाताला चाटले. मला वाटलं तो ओरडेल मला. पण तो अजिबात ओरडला नाहीच उलट जवळ घेतलं आणि माझ्या डोळयात बघत म्हणला मला नाही ना चावणार आता. मी लगेच नाही म्हणून त्याला परत चाटले. मला कळलं की आम्हला एकमेकांची भाषा नाही आली तरी चालतं. कदाचित तोच दिवस होता की जेव्हा मी खऱ्या अर्थाने या घरचा झालो कारण मला माझ्यावर माझ्या खऱ्या भावासारखा प्रेम करणारा दादू मिळाला होता. त्याला त्या इंजेक्शनने खुप दुखायचं आणि अशी त्याला खूप इंजेक्शन घ्यावी लागली पण कधीच त्याने मला त्यावरून बोल लावला नाही.

त्यांनतर मी कधीच आईच्या किंवा भावा बहिणीच्या आठवणीने रडलो नाही आणि त्यानंतर आजतागायत माझा दात कधी दादू ला लागला नाही. आता मी मोठा झालोय, पण दादू खुशाल माझा जबडा उघडून त्यात औषधाची गोळी ठेवतो किंवा कधी मस्तीत तोंडात हात देतो. मी त्याचा हात पकडतो तोंडात पण दात कधीच नाही लावू देत.
दादू माझा बेस्ट बडी आहे आणि आमच्यात बेस्ट बडी ला खूप मान असतो.
बाबा कधी दादू ला ओरडत असेल किंवा त्याला फटका देणार असे वाटलं तर मी बाबा ची पण गय करत नाही आणि खुशाल त्याच्या अंगावर धावून जात दादूला वाचवतो. आणि कधी माझ्या मस्ती मुळे बाबा मला शिक्षा करायला आला तर मी पळून जाऊन दादू च्या मागे लपतो. तो बाबाचा राग शांत होईपर्यंत मला प्रोटेक्शन देतो.

दादू आणि मी तेव्हाचे

आणि आत्ताचे, आमच्यात भाषेचा अडसर मुळीच नाही

धन्यवाद सर्वांना
तुमच्या प्रोत्साहनामुळे अजून लिहायला हुरूप येतोय