गाडले आहे स्वतःला खोलवर मी

जागरण केले जरी आयुष्यभर मी
लावले रिपिटेडली तरिही गजर मी

घाम टिपण्याचा निखळ उद्देश होता
पसरला नव्हता तुझ्यापाशी पदर मी

गर्व नाही वाटला केव्हा कशाचा
मात्र नाही ठेवली माझी कदर मी

गावचा नव्हताच माझ्या तो तसाही
मानले माझे जरी त्याचे शहर मी

वादळांच्या घालते डोळ्यात डोळे
झुकवली आहे कुठे माझी नजर मी ?

छाटुनी फांद्या किती छाटाल माझ्या ?
गाडले आहे स्वतःला खोलवर मी

मागतो आहे उतारा खुद्द मृत्यू
जीवनाचे पचवले इतके जहर मी

सुप्रिया मिलिंद जाधव