पाऊस वाऱ्याची

झाडास कळली वंचना पाऊस वाऱ्याची
खिडकीस कळली वेदना अडकून पडण्याची

लपवू नको तू चेहरा दिसणार नाही तो
घाई नको अन आरश्याला दोष देण्याची

मी प्राक्तनाला दोष देणे सोडले आहे
मी याचना नाही करत ते खुश होण्याची

दमदार दुःखे दे मला माझ्यात रग आहे
हे आतडे पचवून बसले साल जगण्याची

बांधू नको तू घर इथे, हे गाव म्हातारे
मातीत इथल्या वासना भंगून धसण्याची

लाटा किती फुटल्या जश्या फिरल्या तश्या मागे
धरणास आहे आस लाटांच्या उसळण्याची

सांगू नदीचे दुःख आताशा समुद्राला
ती भेटते त्याला जिथे तडफड प्रवाहाची