गूज

धन्यवाद!

कार्ल्याची एकविरा आई म्हणजेच माहूरची रेणुका अजय!!! बरोब्बर!!

सर्वांचे आभार.

>>>>>>>>>>रेणुकादेवी. माझ्या मामाचा गाव, माहूरगड.>>>>>>>>
वा!!!
अजिंक्यराव पाटील, परवा 'कुलदेवता' या सर्चने, युट्यूब विंचरुन काढली तेव्हा सापडले, की खण नारळाने आपण ओटी भरतोच. नैवेद्य दाखवतो पण जेवण केव्हा पूर्ण होतं तांबूलविडा अर्पण केल्यावरती. तेव्हा सर्व देवींना तांबूलविडा जरुर अर्पण करावा. त्यांना आवडतो असे एका शास्त्रकारांचे म्हणणे पडले.
डिसेंबरात, भारतात यायचे वेध लागलेत आणि आईच्या दर्शनाचेही.

एक कविकल्पना वाढवली आहे.

धन्यवाद.

धन्यवाद वेडोबा.

आमच्या गावात, उन्हाळ्याचे गार वारे सुरु झालेले आहेत. रात्री खिडकी उघडी टाकून, पंखा लावुन निद्रेच्या आधीन होण्याचे दिवस. वाराही सुगंधाची लयलूट करणारा. आज 'झुलतो बाई रास झुला' गाणे ऐकता ऐकता कार्ला गडावर मनाने, पोचलेही. आईची तीव्र आठवण आली. खरं तर मनाला लक्ष डोळे फुटले आणि मीच महादेव होउन आईचे रुप न्याहाळले. ती तशीच चांदणझोक्यावरती, आत्ममग्न, अतिशय रुपवान, अशी भासली.मंत्रमुग्ध होउन गेले होते.

https://www.youtube.com/watch?v=i-Nk0DDicbE
______________
एकवीरा माऊलीची गद्य प्रार्थना-
चित्ते कृपा समरनिष्ठुरता च दृष्टा
त्वय्येव देवि वरदे भुवनत्रयेऽपि ॥
वात्सल्यामृत पाजुन लाडावणारी माऊली हे तुझे रुप डोळ्यांसमोर आणणे थोडे कठीणच. याउलट धाकदपटशाने, शिस्तीचा बडगा उगारुन , पापौघाचा नाश करणारी अशी वरवर कठोर , परंतु मनाने कोमल अशा रुपांत तू तुझ्या भक्तांना परिचित. जिथे समरांगणी आपल्या खड्गाने राक्षसांचा वध करुन , त्यांचे भले तू साधतेस तिथे तुझ्याच बालकांचे भले झाल्याशिवाय कसे बरे राहील! विष्णुदास तुला ‘विचित्र खेळ मांडणारी गारुडीण’ म्हणुन संबोधतात. जिथे आमची सर्वाधिक आसक्ती तेच विषय तू समूळ उखडतेस अशा रीतीने माझ्या पदरामध्ये घाललेले वीषसुध्दा मला मान्य. तू उन्हातान्हात रखडवलस तरी माझ्या तोंडुन अवाक्षर निघणार नाही. आधिव्याधी सर्व तुझा प्रसाद. माझी वणवण तुझी प्रदक्षिणा. गरुडीच्या पिल्लांला काळरुपी सर्पाचे भय ते काय. आणि हे सत्य कळण्याचतच जन्म गेले तरी पुन्हा उद्या मी हे सारं शहाणपण विसरुन जगापुढे तोंड वेंगाडणार आहेच. तेव्हा आता शुध्दीत असतानाच साकडं घालते आई तुझ्या वाटेवर आले आता मोकलु नकोस.
आदि शंकराचार्यांचेच शब्द उधार घेउन प्रार्थना करते - मत्समः पातकी नास्ति पापघ्नी त्वत्समा न हि ।
एवं ज्ञात्वा महादेवि यथायोग्यं तथा कुरु ॥

इवलासा पोपट झाले आणि भुर्रकन आईच्या मांडीवरती जाउन बसले. तिने कौतुकाने मला जवळ घेतले. नुकताच पावसाचा शिडकावा होउन पहाटे पहाटे परसभर प्राजक्त-चाफ्याचा सडा पडला होता. चटकन फूल बनुन आईच्या कोमल पावलांवर माथा टेकविला.तिला भूक लागली तेव्हा तिला तृप्त करणारा घास बनले. काळमुखात जायचे की आईचा प्रसाद ते तुम्हीच ठरवा. वय वाढेल तसे पिकल्या करवंदासारखे, गोड होत जायचे की कडू ते तुम्हीच ठरवा.

आज खूप दुर्गास्तोत्रे म्हटली. अफाट सुंदर वाटले.
शी इज माय बिग ममा अप देअर