ये सौख्या पण फक्त जरासे खाकरून ये

नकोस देवू जखम भळभळू साकळून ये
समोर त्याच्या येताना तू सावरून ये

सताड उघडे ठेवत आहे दार मनाचे
ये सौख्या पण फक्त जरासे खाकरून ये

उंचावरून कोसळल्यावर कसे वाटते ?
पाण्याच्या थेंबा-थेंबाला विचारून ये

प्रश्न विचारू नकोस पडतिल शंभर शकले
आयुष्याला पाठीवरती वागवून ये

आपुलकीने वागवू नये प्रत्येकाला
दु:खाला दु:खाची जागा दाखवून ये

कपाळमोक्षातली व्यथा ही तुला कळावी
लाट होउनी किनाऱ्यावरी आदळून ये

सुप्रिया