अनामिक...

Submitted by सेन्साय on 12 October, 2017 - 22:08

.

.

वेचीत संसर्ग पुरुषत्वाचे
कुंथत चाले कुड़ी प्राणाचे
नाते अगतिक आवेगाचे
प्रेमरहित फक्त भोगाचे

अवयव मांसल की गोरे
परिक्षण येथे सर्व निलाजरे
नशिबाचे भोग हे सारे
क्रुर चटके कधी न संपणारे

निश्चल मन अचल शरिरे
वासनेचे येथे रंग गहिरे
पांढरपेश्याची ही लक्तरे
कामांध निव्वळ लांडगे सारे

अनामिक उद्वेग सुरुवातीचे
भयही सरले बलात्काराचे
दुश्चक्र फेर धरोनि नाचे
गणित हरवले वेळ काळाचे

नाती गोती जुनी विसरोनि
गतकाळ रंगित सारा पुसोनी
असहाय्य येथे मरणेच्छा धरोनी
बदनाम वस्ती अनामिक रस्त्यानी
उरलीय आता .... फक्त कामिनी

― अंबज्ञ

विषय: 
व्यक्तिमत्व
समाज
Groups audience: 
गुलमोहर - कविता
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा

अप्रतिम...

अगदी हृदयद्रावक कविता आहे>+१११

Submitted by मेघा. on 13 October, 2017 - 00:42

नाती गोती जुनी विसरोनि
गतकाळ रंगित सारा पुसोनी
असहाय्य येथे मरणेच्छा धरोनी
बदनाम वस्ती अनामिक रस्त्यानी
उरलीय आता .... फक्त कामिनी

विदारक सत्य !!!

Submitted by दत्तात्रय साळुंके on 13 October, 2017 - 04:30