सिनेतारकांच्या सौंदर्यावर कॉमेंट करणे योग्य आहे का?

कदाचित कधी ना कधी आपण सर्वांनीच कोणत्या ना कोणत्या सिनेकलाकाराच्या दिसण्यावरून चांगली वाईट कॉमेंट केली असेलच. सई, स्वप्निल, शाहरूख(?), सुबोध भावे, कंगणा राणावत, गेला बाजार अमेय वाघ, कोण तो एक प्रभाकर, लेटेस्ट जॅकलीन आणि अजूनही लिस्ट निघेल... पण हे चटचट आठवणारे.

प्रत्यक्षात ही लोकं आपल्यापेक्षाही कैक पटीने सुंदर असतात, वा असू शकतात, तरीही आपण त्यांच्यावर कॉमेंट करायचा आनंद उचलतो. यामागे बरेचदा हेतू निखळ आनंद मिळवणे हाच असतो. पण काहीवेळा हा हेतू तितक्या ताकदीने पोहोचत नाही आणि वाद होतात.

बरेच दिवसांपासून हा धागा काढायचा होताच, कारण वरच्या लिस्ट मध्ये माझेच फेव्हरेट लोकं जास्त भरले आहेत. त्या त्या वेळी तो तो धागा भरकटू नये म्हणून विषय वाढवायचो नाही, पण आज दुसर्‍या एका धाग्यावर (कुठला ते शोधायला जाऊ नका) हा विषय पुन्हा आल्याने राहावले नाही आणि यावर तो धागा न भरकटता स्वतंत्र चर्चा घडावी यासाठी वेगळा धागा काढला.

चर्चा सुरू करायला माझे स्वत:चे मत मांडतो.
मला एखाद्या कलाकाराच्या दिसण्यावरून कॉमेंट करण्यात फार काही आक्षेपार्ह वाटत नाही. फक्त कधीकधी त्यामागचा हेतू कमी जास्त आक्षेपार्ह वाटू शकतो.
मी स्वत: कधी फारशी अशी कॉमेंट केल्याचे आठवत नाही, पण जाणीवपूर्वक टाळलीही नाही. किंवा एखाद्याने केलेली कॉमेंट आवडली तर हसलो देखील असेन.
मला स्वत:ला माझ्या आवडत्या कलाकारांच्या दिसण्यावरून केलेली कॉमेंट त्रास देऊन गेली नाही. कारण वर लिहिले आहे तेच. प्रत्यक्षात सई, स्वप्निल, शाहरूख वगैरे हे कॉमेंट करणार्‍यापेक्षा कैक पटींनी सुंदर असण्याची शक्यताच जास्त असते. आणि हे त्या कॉमेंट करणार्‍यांनाही ठाऊक असतेच. पण होते काय, बरेच वेळा आपण मनात आलेली एखादी विनोदी तुलना कागदावर उतरवायच्या प्रयत्नात असतो. आपल्या नजरेला जे दिसले ते ईतर कोणाला दिसले का हे चाचपत असतो.

तसेच सौंदर्याच्या व्याख्या प्रत्येकाच्या वेगळ्या असतात हे सांगायला नकोच. मला सर्वात मोठा धक्का तेव्हा बसला जेव्हा लहानपणी सलमान आम्हाला जगातला दुसर्‍या की तिसर्‍या क्रमांकाचा चिकणा हिरो वाटायचा पण माझी आत्या एकदा बोलता बोलता सहज बोलून गेलेली, "हा दिसायला काही खास नाही पण अभिनय चांगला करतो.. म्हणून भाव खाऊन जातो
त्या आत्येसाठी सौंदर्याचे बेंचमार्क मधुबाला आणि देव आनंद होते !

बरेचदा काय होते, सिनेकलाकारांबद्दल बोलण्याचा आपला हक्क आपण बजावत असतो. आपण ज्यांना पडद्यावर २०० रुपये खर्चून बघायला जातो जर ते आपल्या डोळ्यांना वा मनाला आल्हाददायक नाही दिसले तर एक ग्राहक म्हणून आपण आपला असंतोष व्यक्त करू शकतो. वेगळ्या भाषेत सांगायचे झाल्यास त्यांचे सौंदर्य हे आपल्यासाठी एक प्रॉडक्ट असते. निदान आपण तरी तसे समजतो.

बरेचदा आणखी एक प्रकार होतो. एखाद्याचा चेहराच नकोसा वाटणे. जे माझे कोणे एके काळी शक्ती कपूरबाबत फार व्हायचे. म्हणजे तो पडद्यावर आला की मला ईरीटेट व्हायचे. त्याने काहीही केले तरी ते डोक्यातच जायचे. आणि त्याच्या बाबतीत त्याने चांगले काही केले असण्याची शक्यता कमीच असायची. मी माझे पैसे वेळ खर्च करून एखादा सिनेमा बघतोय, मला तो आवडतोय, माझे पैसे वसूल होत आहेत, पण त्यासोबत मला न आवडणारा हा एक माणूस मला सहन करावा लागतोय, ही भावना खरेच खूप ईरीटेटींग असू शकते हे तेव्हा अनुभवलेय. खरे तर तो हिरो नाहीये, त्याने सुंदर दिसावे अशी अट नसायची, पण तरीही ईतके घाण, ओंगळवाणे दिसू नये अशी माझी अपेक्षा असायची. आणि म्हणून त्याने काम केलेला एखादा चित्रपट बघून आल्यावर चित्रपटाबद्दल जे काही चांगलेवाईट मत असेल ते व्यक्त करून झाल्यावर त्याला चार शिव्या हासडायला विसरायचो नाही. तो माझा पब्लिक म्हणून हक्कच समजायचो. बरेचदा त्या बोलण्यात एक विखार असायचा, ज्याची काही गरज नव्हती हे आता मला जाणवतेय. अर्थात, आजही तो माझा नावडताच आहे, आणि आजही तो मला ईरीटेटच करतो. पण आता मी ते ईरीटेशन हॅण्डल करायला शिकलो आहे

अजून मुद्दे आठवतील तसे ईथे किंवा प्रतिसादात भर टाकतो ...