बुद्धीचा कोंडमारा

जगण्याच्या लढाईत तुटला
कधी लुकलुकलेला तारा
पोटापाण्यासाठी झाला
माझ्या बुद्धीचा कोंडमारा ॥धृ॥

पाठीवरले ओझे सरस्वतीचे
खुंटीवरती जाऊनी विराजले
नाजूक कोवळे हात माझे
लोखंड उचलूनी जडावले ॥१॥

स्वप्नं निरागस आशेची
डोळ्यांदेखत कुस्करली
गालांवरती ओघळणारी
आसवं सुकूनी स्थिरावली ॥२॥

हात धरूनी चालणारे
जिवलग सोबती दुरावले
बोल लावती जळणारे
आप्त स्वकीय निर्ढावले ॥३॥

दु:खावेगाला भरती येई
दिसता शाळेत जाणारे
अस्वस्थ मनी हैराण होई
विचार येती 'पोखरणारे' ॥४॥

भूक पोटाची भागवताना
उपासमार बुद्धीची झाली
स्वार्थी जिवन जगताना
कोमल संवेदना हरवली ॥५॥

अंधारलेले भविष्य सारे
कुणी भेटेल का सावरणारे
शब्दअक्षरे पुन्हा शिकविणारे
फुटतील का नव्यानं धुमारे ॥६॥

[अपुर्ण]

―₹!हुल/१५.९.१७