त्याची बाराखडी

सकालपासनं माय लय आटवत हुती
उनात बसून बिडी वडताना तिची कूस याद आली
बिडीच्या धुरानं बी आसल, डोल्यात पानी पानी आलं
आन येकदम म्होरं हुबी दिसली गोरी-चिट्टी मास्तरीन
सूध भाशेत म्हनली ,” बारा वर्षांचा ना रे तू?
आजपास्न बाराखड़ी शिकायला रोज दुपारी भंगार-डेपोच्या समोर येत जा. आणि बर का,
रोज तास झाल्यावर दूध-पाव मिळेल”
मी सिकाया गेलो. काल्याकूट पाटीवर सफेत सफेत आक्षरा फटाफट लिवाया सिकलो.
मास्तरीन बोल्ली,” मुला, हुशार आहेस रे तू”
लय बेश वाटलं
मास्तरीन झकास, दूद पाव फसकलास
भंगारपाली बेगी-बेगी करूनशान म्हैनाभर साळत गेलो
येक डाव मास्तरीन बोल्ली, “ आज परीक्षा घेते, आहेस तयार?”
आपुन बोल्लो हाय तय्यार
ती म्हटली, “ ग कशातला?” आपुन बोल्लो “गटारीचा”
ती म्हटली, “ म कशातला?” आपुन बोल्लो “मटक्याचा”
ती म्हटली, “ भ कशातला?” आपुन बोल्लो “भ॓गारचा”
ती म्हटली, “ न कशातला?” आपुन बोल्लो “नालीचा”
ती म्हटली, “ क कशातला?” आपुन बोल्लो “कचऱ्याचा”
ती म्हटली, “ घ कशातला?” आपुन बोल्लो “घंटा-गाड़ीचा ”
दुदासारक सफेत हासून बोल्ली,” अरे बाळा, ग- गणपतीतला, म-मक्यातला, भ-भटजीतला, न- नळातला, क-कमळातला, घ-घरातला”
आपुन मिष्टेक कबूल केली.
मॉप आक्षारं सिकलो फुडे ,
काना : काटीवानी, येलांटी : भंगार डिपोच्या गोल छपरावानी, आक्षरावरला टिम्ब : कपालीच्या टिकलीवानी
सवालाची खून मंजी परश्न चिन्न : भंगार सावडायच्या आकड्यावानी.... आसं बरंच कायकाय .....
बापाला आक्षर सिकतो बोल्लो. त्यो मावा थुकून म्हनला " आरं पोरा, आक्षरानं नादावू नगंस.
म्या बी मॉप आक्षारं सिकलो तुज्यावानी. पन आपल्या-तुपल्या भंगार जिंदगीला आक्षरा काय कामाची?
आपल्या जिनगीला रग्गड पुरतोय
तुज्या साळंच्या पाटीचा कालाकूट रंग
अक्षराच्या लायनी मदली बेवारस खाली जागा
भेटंल त्या छपराची येलांटी
अन रोजच्या रोटीचा सवाल -....... कचरा सावडायच्या आकड्यावानी आतडं पोखरनारा"
.........तवाधरनं सांगतो...खडू पाटीकडं नजर बी मारावीशी वाटत नाय...........