या मोठ्या मोठ्या अपमानांचे काय करावे?

"कु. ऋ". छान नाव ठेवलंत.
त्याची गर्लफ्रेंड पण गाणे म्हणेलः
"कु ऋ ऋ,,,, कु ऋ, ऋ ऋ
तेरा मेरा प्यार शुरु".

साडी नेसलेली त्याची गर्लफ्रेंड आणि तिच्या नादाने वेशभुषा कराणारा कु ऋ, असे दिसतील, नाचतील का?:
https://www.youtube.com/watch?v=AiN-eAB9rGw

बिपिन आजोबा,
मला नन्ही, मुन्नी, ताई, काकू, आजी, आत्या, मावशी, मामी, अम्मा, अक्का, बाई,माई , पणजी, खापरपणजी असं काहिही म्हटलं तरी चालेल.

फक्त काका/मामा असं काही नको.

मी खरंच स्त्री आयडी आहे.

मानव, भारी लिंक!

हल्ली 'प्रिमॅरीटल फोटो शूट' लग्नाच्या व्हिडिओ सिडीत इंक्ल्यूड करायची पद्धत सुरू झालीय.
ऋ बाळाचे आणि सूनबाईचे या गाण्यावर नाच करताना करून ठेवले पाहिजे.

पण या गाण्यापेक्षा हा व्हीडीओ बरा असेल की.

https://www.youtube.com/watch?v=kUu9qtiKNsY&list=PLIjqIjpR97elnqjOsOFucR...

@ ऋन्मेssष, हो. खरंच की. ते टोळके नवरे मुलाकडचेच होते.>>> हे आपणांस कसे समजले? <<<आणि मी नवरीमुलीकडचा>>> हे त्या टोळक्याला कसे समजले?

साडी नेसशील बे , पण ब्लाऊजचं काय करणार ?

अय गप बस. काय्च्या काय म्हण्तो. अशानं फॅनच्या संख्येत घट होइल हा.

>>शिवेन माझ्या मापाचा >>

आवश्यकता नाही. मंदिरा बेदीचा कित्ता गिरवु शकतोस.

ऋ , साडीच कशाला पाहिजे रे ,
अस काही जमतय का बघ

अ सिरियस नोट

>>> पण तरीही त्या दिवशी झालेल्या अपमानाची सल अजूनही मनात आहे. <<<<
खरेच अशी /अशासारखी घटना घडलेली असेल, तर तो सल आयुष्यभर रहातो.
इसवीसन १९७२ मधिल शाळकरि मुलांमधे गैरसमजातुन घडलेल्या भांडणात मला मार खाव लागला होता, मी तयारीत नव्हतोच, पण तो सल अजुनही खुपतो आहे.
हा सल दोन पद्धतींचा असतो
१) अपमान
२) प्रतिउत्तर देता न येणे
पैकी अपमान ही पूर्णतः व्यक्तिगत मानसिक अवस्था आहे, तिच्यावर मात करता येते. तो मूर्ख/नालायक्/नादान /मवाली पोरगा होता असे असल्याने, अपमान झाला असे मानणेच गैर, सबब तो प्रश्न निकालात निघाला. तेव्हा मारामारी होताना तिथे काहि मुली होत्या, त्यांचेसमोर मार खाताना अर्थातच अपमानास्पद वाटणे साहजिक आहे, पण आता विचार करता त्या मुली आजपोत्तुर कुणाच्या काकवा/माम्या/आज्ज्या झाल्या असतील, अन कमरेत वाकुन कुठे तरी काहीतरी त्यांच्या संसारात करीत असतील, जिथे माज्या त्या मारामारीची आठवणही नसेल, असे गृहित धरले की झाले.
मात्र, प्रतिउत्तर देता आलेले नसणे, हा सल मात्र कायमकरता रहातो. याच सलाचा पुढे "सूड भावनेत" रुपांतर होऊ शकते. आता मला त्या मुलाचा चेहरादेखिल आठवत नस्लयाने "सूड"वगैरे बाबी कालबाह्य झाल्यात. पण तेव्हा जागच्याजागी उत्तर देऊ न शकल्याची खंत (उत्तर म्हणजे जागच्याजागी त्यासहि त्याच्यासारख्याच आयमाय वरुन शिव्या घालत तितकाच बदडून काढणे जमले नाही, तिथे आमचे पुणेरी अहिंसक ब्राह्मणी संस्कार आडवे आले होते ) आजही उरात आहे.
यावर उपाय काहीच नाही. तो सल विसरुन जाणे. [अन्यथा या जन्मी तो कार्टा भेटणे शक्य नाही तर पुढल्या जन्मात त्याचे कानाखाली चढवीनच, बदकुन काढीन असा दृढनिश्चय/संकल्प करुन पाणी सोडणे ते जमले नाही तर "शाप देणे" (आता शापावरुन इथे अन्निसवालेही येतिल ) ]

>>>> पुन्हा अशी वेळ आली तर काय करावे हे आजवर मला समजले नाही. <<<<
एकदा दुधाने तोंड पोळल्यावर ताक देखिल फुंकुन प्यावे, तर तशागत वेळच परत येऊ दिली नाही, अन वेळ आलीच तर "मी तयारीत नाही' या सबबीकरता जागा ठेवली नाही.

>>>> त्यानंतर पुन्हा तशी वेळ आली नाहीये हे ही खरेय. <<<<
तरीही, वेळ कुणावर सांगुन येत नसते, आपण आपले तयारीत असलेले बरे. अन त्याच मुळे, १९७२ नंतर आज २०१६ मधेही, मी जोरबैठका मारतो, डंबेल्स उचलतो.. समोरच्याने दोन दिले, तर समोरच्यास किमान एकतरी खणखणीत देता यावाच , इतका खणखणीत की आयमायचे प्यालेले दुध आठवावे, इतपत स्वतःस तयारीत ठेवतो.

अश्याने 'श्या बायकांचे कपडे काय घालायचे' असा जो पुरुषी अहंकार आपण नकळत जोपासतो त्याला नाहीसे करता येईल.>>

सही!
तुला कुठे ठेऊ कुठे नको?

ऋन्मेssष तुम्ही आभारच माना त्या प्रसंगाचे, कारण त्यामुळेच तुम्ही स्वतःला बदलले!

रुन्म्या तुझे धागे म्हणजे निखळ मनोरंजना! डॉ काकु बरोबर मी पण आहे फैन क्लबात तसे बरेच असतील.... काही तासातच हाफ सेंचुरी मारतोस

मी साडी नेसावी आणि माझ्या गर्लफ्रेंडला म्हणजे तेव्हाच्या होणारया बायकोला सूटबूट घालून आमचा एक फोटो काढावा
>>
हे असं खरंच होत होतं आमच्याकडे. लग्नाच्या आदल्या दिवशी रात्री हळद लागल्यानंतर घोड्यावर मिरवणुक निघायची. नवरदेव असेल तर साडीत आणि नवरी असेल तर शर्ट पँट मध्ये. आमचे वडिल नेसले होते म्हणे साडी. आणि आत्याच्या लग्नाच्या फोटोंत सुटातला फोटो बघितला आहे आत्याचा. ही प्रथा कशी नामशेष झाली, कळलं नाही. आता कुणी तसं करताना दिसत नाही.
तू खरंच असं कर. ट्रेंडसेटर होशील. शिवाय थॉट लीडरशिपचं श्रेयही मिळेल

असे अपमानाचे प्रसंग प्रत्येकाच्या आयुष्यात कधी ना कधी येतच असतात. तुम्ही तेंव्हा जो निर्णय घेतलात (त्यांच्या तोंडी न लागण्याचा) तो योग्यच होता असे मी म्हणेन. काही वेळा भावनिक होण्यापेक्षा व्यावहारिक विचार करून निर्णय घ्यावे लागतात.

खूप खूप वर्षांपूर्वी मी इंग्लंडला असताना एक घटना घडली होती. संध्याकाळच्या वेळी जवळच्या ट्रेन स्टेशनवर बुकिंग ची चौकशी करण्यासाठी म्हणून गेलो. आपल्या पैकी अनेकांना माहित असेल बाहेरच्या देशांत अनेक स्टेशन्स हि अक्षरशः सुनसान असतात. म्हणजे ट्रेन आलेली असते तेंव्हा तेवढ्यापुरती गजबज. निघून गेली कि नंतर पुन्हा भयाण शुकशुकाट. विशेषकरून शनिवारी व रविवारी तर हे प्रमाण अधिक. तसेच हे स्टेशन सुनसान झाले. चिटपाखरु नाही कि कुणाचा मागमूस नाही. मी एकटाच दबकत पावले टाकीत तिकीट खिडकीपाशी आलो. ती बंद होती. ते पाहून मी परत जाण्यासाठी वळतो तोच दोघे सोमालियन तिथे अचानक कुठूनतरी उगवले. पाहताक्षणीच मला त्यांचे तिथे अचानक येणे संशयास्पद वाटले. माझा अंदाज खरा ठरला.

त्यांनी मला विचारले "काय हवे?"

मी म्हणालो "काही नाही बुकिंग करता येते का पाहायला आलो होतो?"

"तुला ट्रेन ने जायचेय का? अरे जा न इथून असाच आत जा. तिकीट लागत नाही. खरेच जा. मी सांगतोय ना. जा बिनधास्त"

ते मला गेट मधून आत विनातिकीट घुसायला सांगू लागले. तितक्यात त्यांच्या जोडीला अजून दोघे आले.

"नाही मला फक्त चौकशी करायची होती" असे म्हणून मी सटकायचं पाहू लागलो.

तर त्यांनी मला आडवे येऊन तिकीट न घेता गेट मधून आत जाण्याचा आग्रहच सुरु केला. आता मात्र मी घाबरलो. पण चेहऱ्यावर तसे अज्जिबात दाखवू दिले नाही. आणि त्यांच्या डोळ्याला डोळा न भिडवता कपाळाला आठ्या घालून तिसरीकडेच पाहत त्यांना न जुमानता तिथून बाहेर पडलो. आणि सुस्कारा सोडला. पाठीमागून फिदीफिदी कुत्सित हसणे आणि काहीतरी प्रोव्होकेटिव्ह बडबड केल्याचे आवाज ऐकू आले. नक्कीच ते चांगले शब्द नव्हते. पण ते पूर्णतः दुर्लक्ष करणे हाच तेंव्हा शहाणपणा होता.

अतुल, अवघड आहे, एकंदरीत सगळीकडेच...
कधीकधी मला वाटते की सगळे जग हेच गुंडमवाल्यांनी भरलेले आहे.
पुरुष असुनही माझी ही गत, तर स्त्रीयांना "जगाबद्दल" काय वाटत असेल, एक त्या स्वतः जाणे नाही तर ब्रह्मदेव जाणे.

>>> पण ते पूर्णतः दुर्लक्ष करणे हाच तेंव्हा शहाणपणा होता. <<< अगदी बरोबर

माझ्यामते प्रत्येकाने वयाच्या एकेका टप्प्यावर आत्मचरीत्र लिहायला हवे. >> आज आत्मचरित्र लिहिले आणि त्यात असे लिहले की, अस म्हणून पुन्हा तेच सुरु करायचे....चालू द्या!!

ऋन्मेष, छान छान नाव घ्यायलापण शिकून घे लग्नापूर्वीच.
गर्लफ्रेन्डवर त्याचा प्रयोग करुन बघ..आणि "माझा महिला पद्य प्रयोग" असा धागा काढुन त्यात महिलांनीच का पुरुषांनी सुद्धा मित्र मित्र भेटले की नाव घ्यायची प्रथा सुरु करण्याबद्दल लिही.

तुला चांगले उखाणे सुचतीलच, तरीही मदत करायला मी तयार आहे, गरज वाटल्यास.

>>कदाचित हल्ली माझा स्वत:चाच लूक टग्यासारखा झाला असल्याने

आयला, तुझा लुक माझ्यासारखा झालाय? सहीच!!!

>> अतुल, अवघड आहे, एकंदरीत सगळीकडेच...
>> कधीकधी मला वाटते की सगळे जग हेच गुंडमवाल्यांनी भरलेले आहे.
भरलेले नाही पण सगळीकडे थोड्याफार प्रमाणात असतातच कि हो. चालायचेच.

आयला, तुझा लुक माझ्यासारखा झालाय? सहीच!!! >>>

हे नाही केलं तरी सेंटर ऑफ attraction तुम्हीच असणारे तुमच्या लग्नात रे, लोक तुमचेच फोटो काढणार