थ्रील थरार 2

माफ करा मी पहील्यांदच लिहीत असल्यामुळे पहीला भाग खुपच चुकला.... हा भाग जमलाय का बघा आणि काही चुका झाल्या असतील तर सांगा....

थ्रील थरार २.

असे हे दोघे मित्र जय च्या गावाला जायला निघाले. संध्याकाळी ते जरा लवकरच म्हणजे ४ वाजताच रूमवर परत आले. फ्रेश झाले आणि एकच रात्र रहायच असल्याने कपडे वैगेरे घेन्याचा काहित प्रश्नच नव्हता. सुमारे ४-४.३० ला ते बाहेर पडले रोहित सुद्धा त्याला गावाकडे जायला मिळणार असल्यामुळे खुप खुश होता. दोघानहि excitement वाटत होती पण त्याना हे माहिती न्हवते कि पुढे आपल्या नशिबात काय लिहुन ठेवले आहे. आज gym चुकल्यामुळे रोहित जरा नाराजच होता पण त्याने तसे दाखवून दिले नाही. जय ने त्याची नवि कोरी bike घेतली होती रूम वरुन निघाल्यानंतर ते त्यांच्या दर्रोज च्या ठिकाणी चहा पिन्यासाठी गेले तेथे मस्त पैकी चहा पिउन ते पुढे निघाले तोपर्यंत संध्याकाळचे ५ वाजत आलेले होते त्यांची bike चौकातून निघाली. सुर्य मावळतीला आला होता थोडासा अंधार पडायला लागला होता रोहित ला bike येत असलि तरी जय ला त्याच्या bike चालवन्याच्या कूवती वर विश्वास नव्हता म्हणून long route वर जात असताना तोच bike चालवत असे.
त्यांचा असा हा १ तासाचा प्रवास सुरु झाला शहरातून बाहेर पडल्यानंतर रह्दारि कमी होऊ लागली आणि यांचा स्पीद ही वाढू लागला. आता बराचसा अंधार पदल्याने रस्त्यवरचे काही नीट दिसत नव्हते. जय ने गाडीची headlight चालु केली. रोहीत मागे बसुन मोबाइल वर गानी ऐकत बसलेला त्यामुळे त्याचे रस्त्याकडे लक्ष नव्हते. जय ला रस्त्याच्या कडेला एक पान टपरी दिसली त्याने गाडी बाजूला घेत थाबवली दोघांनीही उतरून थोडा आळस दीला. जय ने तीथूनच पाणी घेउन चूळ भरली आणि पान तपरी वरच्या माणसाला त्याने एक मावा बनवायला सांगितला. तोपर्यंत रोहीत आपल्याला खान्यासारख काही ईथे भेटेल का ते पहात होता मग त्याने पन एक सुपारी घेतल, रोहीतला सहसा सुपारी वैगेरे आवडयची नाही पन प्रवासात खायला त्याला खुप आवडायचे. एव्हाना जय चा मावा तयार झाला होता आणि पान तपरी वरच्या मानसाने तो एका लहान पॉलीथीन पिशवी मध्ये भरून तो जय कडे सुपूर्द केला जय ने त्यामधला थोडा तोंडात टाकला आणी तो बाईक चालू करू लागला रोहीत ही त्याच्या मागे येउन बसला तेव्हड्यात रोहीतला जाणवले की अंधार कुपच पड्ला आहे आणि पुर्ण रस्त्यावर एकही स्त्रीट लाईट नाहीये त्या पान टपरी मध्येच तेव्हडा मिणमिणता दीवा चालू होता. बाईक चालू करून ते रस्त्त्याला लागले.
जय आपल्याच तन्द्रित गाडी चालवत होता तेव्हड्यात त्यांच्या बाईक समोरून काहितरी विचीत्र .प्राणी गेल्याचे त्यांच्या ध्यानात आले कुत्रा किवा मांजर वैगेरे असेल म्हणून पहिला त्यानि दुर्लक्ष केले पन तो प्राणी त्यांच्याच गाडी सोबत रस्त्याच्या बाजुने येत असल्याचे त्याना जानवले आता मात्र जय ला थोडी भिति वाटू लागली. त्याने गाडी चा वेग कमी केला आणि रस्त्याच्या कडेला बघु लागला पहीला तर त्याला काहीच दिसले नाही पन गाडीच्या ईंजीन चा आवाज बंद झाल्यानंतर त्या प्राण्याचा गुरगुरन्याचा आवाज ऐकयला आला. आता मात्र दोघांचीही जाम तंतरली, त्यांच्या मागून आलेल्या गाडीच्या प्रकाशात त्याना एवडेच कळाले की तो प्राणी म्हंजे एक जखमी झालेला लांडगा आहे.
ते बघितल्यानंतर जय ने गाडी चालु सुसाट वेगाने त्याने ती पुडे पळवली रोहीत तर हे सर्व पाहून स्तब्दच झाला, त्या लांड्ग्याचा तो तुटलेला जबडा आणि त्यातुन वाहणारे रक्त अजुन त्याच्या डोळ्यासमोरून जात नव्हते.