चिंग माय चा वृद्धाश्रम

मला अश्या वृद्धाश्रमात आनंदाने रहायला आवडेल.

छान आणि प्रसन्न वाटले वाचुन व फोटो पाहुन.

छान माहिती आणि फोटो.

छान दिसतेय,छान असेलही.पण फोटो, अंगावर आले.

किती छान आहे ही जागा.

फोटो मस्त आहेत. सगळी मंडळी कामात आहेत हे पाहूनच छान वाटले.
या वयात कशात तरी व्यस्त राहणे फार महत्त्वाचे!

पण बायकाच काम करताना दिसत आहेत...
आणि तरीही पुरुष मंडळी आनंदी दिसतायेत... दया कुछ गडबड है!

वृद्धाश्रमातील टवटवीत बागेसारखीच "टवटवीत" ज्येष्ठ मंडळी पाहून खूपच छान वाटले ....

तुझ्यासारखी संवेदनशील व्यक्तिच अशी भेट देऊ जाणे आणि त्याचे सुरेख शब्दांकन करु जाणे...

__/\__

छान दिसतेय जागा ... आजी-आजोबा लोक उत्साही दिसतायत

मस्त वाटले. आजी आजोबा खरेच प्रेमळ दिसताहेत. आजींनी खास घरगुती मसाले घालून करून दिलेला चिंग माय स्पेशल खाउ नको तरी कसा म्हननार.

मस्त. मुंबई चिंगमाय रूट चेक करते.

मस्त वाटले फोटो पाहुन. आणि हे चिंगमाय, चिंगराय ही नावेही अगदी गोड आहेत.

इथल्या आश्रमात राहणा-या लोकांना त्यांचे व्यक्तिगत प्रश्न असतीलही, पण ते मागे टाकुन हे लोक मजेत हसत फोटोला पोज देताहेत ते पाहुन खुप बरे वाटले.

चिंग माय इंग्रजीत कसे लिहायचे?

वर्षूताई, तुझ्या चिंगराय/चिंगमाय सिरीजमधला हा भाग मास्टरपीस वाटतोय मला. किती सुंदर वृद्धाश्रम आहे हा. मलाही तिथे जाऊन राहायला आवडेल. स्वच्छ, प्रशस्त, प्रदुषण विरहीत. चेहर्‍यावर इतकी प्रसन्नता ओढून ताणून आणता येत नाही. वृद्धत्व आणि सोबतीची कमतरता ह्या दोन गोष्टींनी येणार्‍या खिन्नतेवर मात करेल असे वातावरण इथे नक्कीच असणार. पांढर्‍या टॉपमधल्या आजी आणि स्वयंपाकघरातल्या दोन्ही आजी क्यूट! जितकी कातडी मऊ मऊ आणि सुरकुतलेली तितकी जास्त गोड दिसतात ही म्हतारी माणसं

सगळे कसे आनंदी, समाधानी दिसताहेत ! छान परिचय .

ही लेखमाला अधिकच रंगतदार होत चाललीय. चिंग माय च्या विश्वात रमुन जायला होतंय.
किती गोड आहेत सगळे आजी आजोबा. मस्तं अगदी प्रसन्न.

चांगला लेख. हे फोटो पाहून प्रसन्न वाटले.

मस्त ! आनंदी दिसत आहे लोक !

मला तो बॅट मॅन शर्ट घातलेला माणूस छान व हसरा वाटला.

वन वे तिकिट विचारले तर साइटने रिटर्न डेट कोणती विचारले तेव्हा कसेसेच झाले. फॉर सम जर्नीज नो रिटर्न डेट इज नीडेड.बुकमार्क केले आहे आर्टिकल.

कुठे आहे बॅट मॅन शर्ट घातलेला माणूस ?

१० नंबर फोटो. क्युटिपाय आहे किनइ.

दिसला-दिसला मस्त छान रिलॅक्स बसलास.
क्युटिपाय आहे खरा.

जे नाही, त्याच दु:ख न करता, जे आहे त्यात समाधानी दिसतायत ही मंडळी. आपल्याला जे जमेल ते करत, आनंदात जगतायत. छानच!

वर्षूताई मस्त ग.

अमा, तुमची मुलगी अजुन बेसिक शिक्षण घेतेय. तुम्ही इतक्या लवकर वन वे तिकिट बुक करताय? अजुन वेळ आहे हो तुम्हाला...

टु वे टिकेट घेतले की ते थोडे स्वस्त पडते. आणि सईट्सचा धंदा पण होतो म्हणुन साईट्स टु वे विचारतात. आपल्या फक्त वन वेच पाहिजे असेल तर मिळते की.

येहीच रिअ‍ॅलिटी है.. जितक्या लौकर स्वीकारू तितकाच त्रास कमी होईल..
सत्या ला सामोरं जावचं लागेल नं एक ना एक दिवस.. मग ते डावलून किंवा इग्नोर करून कसं चालेल..

मस्त लिहिलेय्स.

दुर्दैवाने माझ्या आजुबाजुची म्हातारी मंडळी मी कायम दुर्मुखलेलीच पाहिलीत. आणि हे दुर्मुखलेपणही मुद्द्दाम ओढवुन घेतलेले, जरा जरी हसली तरी लोक काय म्हणतील याची यांना धास्ती. त्यामुळे असे कोणी हसत असलेले पाहिले की बरे वाटते. मागे बेलापुरमध्ये डॉक्टरांकडे गेलेले तिथे एक ७५ वर्षांची म्हातारी आलेली, नेरुळच्या वृद्धाश्रमातुन. दवाखान्हात सगळ्यांची फिरकी घेत होती, ओळख देख आहे की नाही याची भिड न बाळगता सगळ्यांशी बोलत होती. मस्त हसत होती. इतके बरे वाटलेले तिला पाहुन.

वृद्धाश्रमातील टवटवीत बागेसारखीच "टवटवीत" ज्येष्ठ मंडळी पाहून खूपच छान वाटले ....

तुझ्यासारखी संवेदनशील व्यक्तिच अशी भेट देऊ जाणे आणि त्याचे सुरेख शब्दांकन करु जाणे..>>> +१

छान माहिती आणि फोटो!

े.. येहीच रिअ‍ॅलिटी है.. जितक्या लौकर स्वीकारू तितकाच त्रास कमी होईल..>>>>>> माझ्या म्हातारपणाबद्दल नाही वाटले.का कोण जाणे पण माझ्या आईची आठवण आली.त्यांमुळे तो सहजोद्गार आला.