पंचरंगी पोपट माझा

मीटरात बीटरात बसत नसेल, पण मस्तं आहे.

प्रतिभेला कोंब फुटत नाहीत.
<<
मोड येत नाहीत असं म्हणायचं आहे का?

आधी बी. ती रुजते. मग मोड येतात. मग कोंब फुटतो.

वैयक्तीक आकस जाणवला.

तोच उद्देश असल्यास सफल झाला आहे.

तुमच्या मनापासून केलेल्या कवितांपेक्षा मात्र ही रचना बरी आहे. कारण भावनांची तीव्रता 'खरीखुरी' आहे.

वैयक्तीक आकस जाणवला.
<<
चक्क !?

तेव्हा कुठे गेला होता राधासुता तुझा धर्म?

>>>मी मनापासून केलेल्या कविता कुठे वाचलात बेफिकीर? मीपण एकदा वाचीन म्हणतो?<<<

मी मायबोलीवरचा भाबडा अडाणी मनुष्य आहे. मला अनेक आय डीं मधला फरक आजसुद्धा कळत नाही. कोणाच्या कोणत्या धाग्यावर त्याक्षणी मी काय रिप्लाय दिला होता हे मनात धरून मी नंतर लिहीत नाही. मला कोणी कधी काय रिप्लाय दिला होता हेही (तीन आय डी सोडले तर) माझ्या लक्षात राहात नाही. मला तुम्ही ट्यागो वाटलात. माफ करा. तुम्ही ते असलात किंवा नसलात तरी मला फरक पडत नाही हे नोंदवू इच्छितो.

तुमची वरील रचना गझलपासून योजने दूर आहे. तुमचा कोणावरचा तरी वैयक्तीक (आंतरजालीय) राग व्यक्त करणारी रचना वाटली ही! तो राग चांगला उतरला आहे. बाकी एक त्रयस्थ काव्यवाचक म्हणून पाहिले तर रचना फारच सामान्य वाटत आहे. भावना मात्र तुडुंब आहेत.

शुभेच्छा!

गुलमोहर गझल ह्या सदरात आलेले साहित्य वाचायचा छंद आहे.

>>> टग्या | 23 July, 2015 - 21:29

सडकुन पडलो, तरीही पुन्हा
वरतीच आहे, पाय माझा

हा माझा आवडता शेर आहे. तुम्हाला कुठला आवडला?
<<<

कुणाशीतरी ही रचना घेऊन बोलण्याचा आत्मविश्वास आवडला मला!