कुणी जाल का.... सांगाल का...!!!

भुन्ग्या, तुझा स्पेल चेक लै भारी....

क्राय रुमची कल्पना छानच.
प्रशांत दामलेच्या नाटकात तो स्वतः निवेदन करत असे आणि त्यावेळी मूल रडायला लागल्यावर बाबांनी त्याला घेऊन बाहेर जावे असे सांगत असे.

ज्यांच्याकडे त्या प्रयोगाचे तिकिट आहे त्यांच्या साठी सी सी टी व्ही वर प्रयोग दाखवायची सोय करणे तितकेसे खर्चिक नसावे. माझ्या डोळ्यासमोर शिवाजी मंदीर आहे, तिथे स्टॉल्स जवळ अशी सोय करता येईल.

मी सहा महिन्यापुर्वी मस्कतमधल्या ऑपरा हाऊस मधे गेले होतो. तिथे तर प्रयोग सुरु असताना प्रेक्षागृहाची दारेच बंद करतात, कुणालाही आत वा बाहेर सोडत नाहीत. शिवाय १० वर्षांखालील मूलांना तिथे प्रवेशच नाही.

प्रबोधनकार ला क्राय रूम आहे.

क्राय रूम प्रकार पहिल्यांदा ऐकला,

भुंग्या...

मान्य... एकदम मान्य... पूर्ण सहमत...
आपल्या खिशातले पैसे खर्च करुन, अशा सार्वजनीक ठिकाणी जाऊन मनस्ताप करुन घेणे, आम्हाला (मला आणि बायकोला) खरंच परवडत नाही. 'मराठी चित्रपट/नाटकांचे चांगले दिवस' वगैरे गोष्टी, टिव्ही वरुन(च) ऐकायला (आणि पटायला देखिल...) बर्‍या वाटतात... त्यावर एकमेव उपाय - काही दिवस थांबा, हे सगळे चांगले सिनेमे काही दिवसांतच टिव्ही वाहिन्यांवरुन घरात शांतपणे बघायला मिळतात...

अजुन एक नविन ट्रेन्ड सुरु झालेला आहे ... अशा सार्वजनीक ठिकाणी शांतपणे बसल्यावर आजु-बाजुला मोबाईल ठणठणल्यावर अक्षरशः ओठांवर हमखास शिवी यायची(च). सध्या त्या पुढची पायरी - शेजारी 'व्हॉट्स-अ‍ॅप-ग्रस्त' जर कुणी येऊन बसला की, डोकं अक्षरशः फिरतं... याचा जीवंत अनुभव घेतलाय तो पुण्यात(च). वैभव जोशी आणि दत्तप्रसाद रानडे (आणि त्यांचे सहकारी वादक कलाकार), स्टेजवरून प्रामाणिकपणे त्यांचा 'सोबतीचा करार' सादर करत होते; आणि त्याच वेळी माझ्या आजु-बाजुचे दोन्ही (अनोळखी) इसम 'व्हॉट्स-अ‍ॅप' मधे दंग होते... फेसबुक वरुन या घटने बद्दल मी 'एकाच वाक्यात निषेध' नोंदवला होता...

क्राय रूम प्रकार मीही प्रथमच ऐकला.

मला तर आधी अख्खे जगच क्राय रूम वाटायचे आधी.

राम गणेश गडकरी रन्गायतन

माझ्या माहितीतले पहिले क्राय रूम असलेले नाट्यग्रूह

क्राय रूम इथे यशवंतरावलाही आहे. प्रेक्षागृहात जाण्यासाठी दरवाजा आहे तिथेच छोटीशी लॉबी आहे. काचेतून स्टेज दिसतं, आवाज ऐकू येतो पण तिथला आवाज आत जात नाही. पण ती बहुतेक मोबाईलवर बोलण्यासाठीची जागा असावी. लहान मुलांसाठी एक बसायला स्टूलही नाही तिथे.
हा खरंतर बेशिस्त वर्तनात लिहायचा अनुभव पण आपल्या इथे लोकांना बंद असलेला दरवाजा आपण उघडला तर तो पुन्हा लावून मग पुढे जावे एवढेही ध्यानात येत नाही. मी त्या दिवशी मोजून सदतीस वेळा प्लीज, दरवाजा ओढून घ्या हे वाक्य बोलले असेन.ग

मुलगी वय ३ वर्ष..
तिला घेउन कधिच नाही गेलो पिक्चरला..
सरळच आहे.. नाहिच शांत बसु शकत ही मुलं या वयात..

अगदी अगदी .
लग्नाच्या अगोदर नियमित चित्रपट ग्रुहात जाउन चित्रपट बघितले आहेत .
हल्ली कमी जातो . पण हा लहान मुलांचा त्रास बर्याच दा अनुभवला आहे .

आम्हि आता बहुतेक रात्री उशीराचे शोज बघतो . एक्दा असच लहान मुलं होती आजूबाजूला म्हणून मी चिड्चिड केली
नवरा म्हणाला , अगं घरी फक्त नवरा बायको असतिल तर या वेळेला मुलांना कुठे ठेउन येणार ? घेउनच याव लागणार . . काही अंशी पटलं .

आम्हीही आमच्या मुलाला गेल्या साडेपाच वर्शात गेल्या महिन्यात पहिल्यान्दा चित्रपट ग्रुहात नेलं
तो नीट बसून पूर्ण चित्रपट बघेल याची खात्री पटल्यावरच.

एक मजेदार किस्सा :
मी आणि माझी बहिण दिचाहै बघायला गेलो होतो . २-३ लहान मुलांचा गोंधळ चालू होता . पायर्यावरून धावण वगैरे . चित्रपट संपताना शेवटी शेवटी एक सीन आहे . जेव्हा सगळे परत गोव्याला आलेले असतात . हे तीघ बोलत असतात त्याच भिन्तीजवळ आणि थोड्या वेळाने प्रीती( की सोनाली ) त्याना हाक मारते खायला . तेव्हा परत येताना आमिर ( की सैफ ) " ओ बेबी बेबी " अस काहीतरी बोलतो . थिएटर्मध्ये एक छोटी ३-३.५ वर्शाची मुलगी अशिच पायर्यावरून खेळत होती . सर्व थिएटर शांत होतं आणि लगेच त्या मुलीने सेम टोनमध्ये सेम वाक्य म्हटलं ,पूर्ण थीएटर मध्ये जो कल्ल्ला झाला !

नाहिच शांत बसु शकत ही मुलं या वयात.. +१
लेखातली भावना पोचली आणि पटली. माझ्या मुलाला तो साडेतीन वर्षाचा असताना भित भित घेऊन सिनेमा पहायला गेलो होतो. अर्थात ३ वर्षाच्या आत इकडे परवानगीच नाही हे वर दिनेशदांनी लिहिलं आहे. सुदैवाने त्याच्या लाडक्या हिरोचा आणि आवडती गाणी असलेला सिनेमा असल्याने (किक) त्याने न त्रास देता पाहिला. त्या नंतर मात्र नेलं नाही. कारण घरात काही काही 'दृश्य' आली की चॅनल बदलण्याची जी सोय असते, ती थिएटर मधे नसते