पाऊस दाटलेला..माझ्या 'मनामधे' हा..

तो दुसराच कोकणातल्या टिपिकल कौलारू घराचा फोटो, पाठोपाठ नारळी पोफळीची झाडे, केळ्याचे घड, हिरवीगारे शेते, एकटीच विहीर आणि तितकेच शांत मंदीर, पायवाटेच्या कडेकडेने डुलणारे एखादे फूल, खळखळत वाहणारे ओढे, तो संथ नदीचा काठ, अंगणातली तुळस आणि ते झाडीत लपलेले घर ... गणपतीचे वेध लावलेत अगदी अगदी .. मानू तुमचे आभार किती

आवडले...

कोकणातील पाउस अगदी माझ्या मनातला. पण मी स्वतः कधीच न अनुभवलेला. तुम्ही खरच खूप नशीबवान आहात कोकणात राहून ओटी वरील झोपाळ्यावर बसून असा मनसोक्त पडता पाउस अनुभवायचा. पाउस आणि तो सुद्धा कोकणातील कौलारू घरात बसून पाहायचा........ह्या सगळ्या आठवणी जपून ठेवण्या सारख्या......

फोटो आणि वर्णन अतिशय सुरेख. सुरवातीची कविता सुद्धा अप्रतीम. कोकणातील कौलारू घराचे अजून फोटो असतील तर नक्की टाका.

वाह!
अगदी मस्तं.
रत्नागिरीची आठवण यायला लागलीय.

अप्रतिम फोटो.

किती देखणे असते कोकण पावसाळ्यात....
मस्त आठवणी जाग्या केल्यात धन्यवाद

सुंदरच

खुप छान लेखण आणि प्रचि.

गंध चित्रपटात कोकणातील घर दाखवल आहे. पावसाळ्यातील चित्रीकरण खुप छान केलेलं आहे.

छान आहेत चित्र.
पायर्‍यापायर्‍यांची विहीर (की हौद) देवळाच्या आवारातली का?

व्वा सुरेख लिहीलय आणि सगळेच प्रेक्षणीय... परत परत बघावेसे वाटणारे...
ॠन्मेष खुप छान प्रतीसाद...

फारच सुरेख. वरून धबाधब पाऊस कोसळत असताना कोकणातील तळ्यात किंवा विहिरीत पोहायचा मनसोक्त आनंद घेतलाय लहानपणी. तेव्हापासून वार्षिक सुट्टी मे महिन्यात न काढता केवळ पावसासाठी जून जुलैत काढतो. यावर्षी जुलै मध्यापर्यंत पाऊस नव्हता, कोरडेच परत आलो. या अप्रतिम फोटोंनी ती रुखरुख बरीच भरून काढली.

मस्त!!!

मस्त... बारव कुठल्या गावातली ? फार सुंदर राखलीय !
पिवळे फुल भाजीच्या अळूचे आणि आकाशी रंगाची आहे ती भारंगी.. हिच्या पानांची, फुलांची भाजी करतात. पाळ देखील औषधात वापरतात.

केवळ अप्रतीम

अत्रुप्त आत्मा>> भिजवून टाकला आत्मा अगदी तृप्त झाला फोटोज बघून!!
कोकणातील पाऊस हा कायमच जिव्हाळ्याचा विषय आहे... (खरंतर पाऊस आणि कोंकण हे च दोन्ही फार जिव्हाळ्याचे आहेत ) कोकणातील पाऊस तिथल्या माणसांसारखाच!! अलिप्त अलिप्त वाटेपर्यंत भरभरून देणारा!!! (कोकणात प्रेम अन शिव्यांच्या पावसाबरोबर खर्‍याखुर्‍या पावसाची झडही अनुभवावी किमान एकदा तरी :फिदी:) इथला पाऊस फक्त अनुभवायचा निशब्द पणे!!! प्रचि अत्युच्च!! जागोजागी जिव्हाळा पेरल्याचा भास होतो... आणि नॉस्टॅल्जिक व्हायला होतं...

केळ मलाही फार आवडते. केळीविषयी कायम एक आपुलकी आहे फार पूर्वीपासून.. भिजलेली केळ अगदी गरत्या बाईसारखी लोभस तरीही सोज्वळ सात्वीक आणि समाधानी तृप्त तृप्त वाटते

"पावसानी मंजे यंदा शाप धुऊन टाकलान् अग्दी!>> अगदी अगदी!!

कोकणातला पाऊस ..मुरतो..उरतो..आणि सर्वत्र यथेच्छ दिसत रहातो अगदी!>> फार आवडलं हे वाक्य..

सुरेख!

पोचोवलत कि हो पार कोकणात! सुरेख प्रचि!

देऊळ क्यूट आहे. जीर्णोद्धारात ऑइल पेंट मारलेला नाही हे पाहून बरं वाटलं.
<५. ही फुलं ही पावसाळी> याच्या वरच्या दोन छायाचित्रांत काय आहे? तलावात विहिरी वाटताहेत.

कोकण नेहमीच भूरळ घालतं मनाला.छान फोटोज आणि वर्णनही.
कोकणची व्हर्च्यूअल पण खरी वाटणारी सैर करवून आणलीत की हो!

मस्तं !

मस्त फोटो.. घराची आठवण यायला लागली.

ओ हो हो...
अतृप्त आत्म्या (आत्म्याला आमच्यात अहो जाहो करत नाहीत... विशेष्तः ... कोकणी आत्म्याक तर जमुचाच नाय), पार भिजवून टाकलं ह्या सहज शब्दांनी आणि तितक्याच सुरेख छायाचित्रांनी.
गर्द हिरवाईत लपली धुराचं कोंदण ल्यालेली कौलारं...
आकाशाच्या कुंभातून चाललेला अभिषेक अंगांगावर झेलत उभं रूपनारायणाचं मंदीर... वेड लागलं.

छ्छे... आत्ताच्या आत्ता गावी जावू वाटतय.

सुरेख

मस्त फोटो , अगदि छान लिहिलय.