मी

माझ्या आयुष्यातला एक पुरुष
दुसरा, तिसरा, मलाच ठाऊक नाही कितवा.
कधी कोणी मला मागणी घातली
तर कधी मी कोणाला
पारडं कधी माझं वर
तर कधी जड.
मलाच कळलं नाही
असं का झालं
पूर्वी तोललं गेलेल्याने
स्वतःला का तोललं, माझ्याबरोबर.
आकर्षण कशाचं
बुद्धीचं, भावनांच
की इतरांसारखं शरीराचं.
ते असेल तर
मीही एक त्यातली
ज्या तिरस्कार करतात
स्वतःच्या शरिराचा.
आता मात्र मी मुक्त
सार्‍यातून अलिप्त
सिद्ध माणूस म्हणून जगायला
पुरुष जातीशी टक्कर द्यायला.
जळाले तर उठेन पुन्हा
त्या राखेतून, फिनिक्सासारखी.
ठाऊक नाही फिनिक्स तो की ती
समाधान इतकच की
"राखते" ती राख, स्त्रीरूपातली
अनंत काळची माता