Submitted by संतोष वाटपाडे on 23 February, 2014 - 21:36
का साळुंकी दारावरती ओरडते ही मला ठाव ना,
का थांबावी डोळ्यावरती आज अनावर भावना...
माहेराचे कुणी अजुनही आले नाही फ़ार दिसाचे,
ए आभाळा आता एकदा आईचा चेहरा दाव ना....
लागे उचकी ठसक्यासरशी सय कुणाची येतसे,
दादा पडला गुडघ्यावरती हळद त्याला लाव ना....
रोज दिसे या झाडावरती घरटे भरले कबुतरांचे,
एकटीच मी दुर कशी मज दिसेच माझा गाव ना...
घरात सारी इथे असूनही नातीमाती आपुलकीही,
तरी उरातुन आजही पुसले माहेराचे नाव ना.....
सांज वितळता माळावरती बसुन रहावे असे वाटते,
वाट जरी ती रोजंच दिसते सरली माझी हाव ना....
कधी कावळा परसामध्ये ओरडला की धावतेच मी,
असेल दारामधे कुणी जर माहेराचा भला पावना...
राती सरती दिवसही सरते सणासुदीची वाट पहाते,
साळुंकीला मीच सांगते "जा बाबांना बोलाव ना....बाबांना बोलाव ना"
--- संतोष वाटपाडे (नासिक)
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
छान आहे कविता. अधिक लयीत आणता
छान आहे कविता.
अधिक लयीत आणता येईलच.
ग्रामीण भागातील
ग्रामीण भागातील सासुरवाशिणीच्या मनाची अवस्था छान वर्णन करणारी कविता.
लयीबाबत समीरजींशी सहमत.
काही ठिकाणी अडखळायला होत आहे.
सांज वितळता माळावरती बसुन
सांज वितळता माळावरती बसुन रहावे असे वाटते,
वाट जरी ती रोजंच दिसते सरली माझी हाव ना....<<< वा
(लयीबाबत समीरशी सहमत)
सुरेख कविता!!!
सुरेख कविता!!!
लयीबाबत सर्वांशी सहमत आहे मी
लयीबाबत सर्वांशी सहमत आहे मी . पण शीघ्रकाव्य असल्याने लय सांभाळायचे भान राहिले नाही....धन्यवाद मित्रजनहो !