आज ती दिसली.. जवळपास तीन-साडेतीन वर्षांनी..
ट्रेनमध्ये, जरा दूरच्याच सीटवर बसलेली.. मला ती दिसत होती, म्हणजे ती देखील मला बघू शकत असणार.. बस्स, अजून तिचे लक्ष गेले नव्हते माझ्याकडे.. पण गेले तरी ओळखेल का..? का, नाही ओळखणार..? मी नाही का ओळखले तिला..? तसा फारसा बदल ही झाला नव्हता तिच्यात.. माझ्यात तरी कुठे फारसा झाला होता.. बस्स, बर्याच काही घडामोडी घडल्या होत्या आयुष्यात.. या गेल्या तीन-साडेतीन वर्षांत..
वाशीवरून वी.टी.ला जाणारी ट्रेन पकडली. बायकोबरोबर तिच्या माहेरहून परतत होतो. रविवारची संध्याकाळ अन फर्स्टक्लासचा डब्बा. गर्दी नेहमीपेक्षा तशी कमीच. दिवसभराच्या दगदगीने आलेला शीणवटा म्हणा, खाडीवरून येणारा खार्‍या चवीचा थंडगार वारा अंगाखांद्यावरून खेळू लागताच, बायको खिडकीला डोके टेकवून लवंडली. मी मात्र जागाच होतो.. नेहमीप्रमाणेच.. बोटांची नखे खात.. हातात नावाला म्हणून पेपर, मात्र इथे तिथे भिरभिरणारी नजर.. सवयीप्रमाणेच.. अन ती दिसली. एका नजरेतच ओळखले. आजही तशीच तर दिसत होती.. जशी तीन-साडेतीन वर्षांपूर्वी..
रिलायन्समधील नेहमीसारखीच एक सकाळ. नाश्त्याच्या ऑर्डरची वाट बघत कॅटीन काउंटरला रेलून उभा होतो. हातात नावालाच म्हणून मेनूकार्ड धरलेले, मात्र इथे तिथे भिरभिरणारी नजर.. सवयीप्रमाणेच.. अन ती दिसली. माझ्याच दिशेने येताना. खरे तर काऊंटरच्या दिशेने येताना. अगदी बाजूलाच येऊन उभी राहिली. तिच्या एका कटाक्षाच्या अपेक्षेत तिला न्याहाळत असलेलो मी. पहिल्या नजरेत भरावेत ते तिचे कुरळे कुरळे आखूड केस.. कानांमागे ओढलेले.. मानेवर रुळणारे.. थोडासा टॉमबॉईश लूक देणारे. अन साजेसाच पेहराव. निळ्याशार जीन्सवर पांढरी आखूड कुर्ती. डाव्या हाताच्या मुठीत घट्ट धरलेली पर्स अन तिलाच जणू मॅचिंग असे मनगटी घड्याळ. दुसर्‍या मनगटात मात्र जाडसर काळे कडे.. हो कडेच.. बांगडी तरी कशी म्हणावे त्याला. इतक्यात अचानक तिने माझ्या दिशेने पाहिले. अन मी अनुभवले ते आतापर्यंतच्या सार्‍या वर्णनाला छेद देऊन जाणारे, समोरच्याचा मनाचा भेद घेऊन जाणारे, तिचे काळेभोर डोळे.. आखीव रेखीव भुवयांच्या कोंदणात. त्या नजरेच्या कैचीत अडकणार नाही ते मन कसले.. कितीही चंचल का असेना, काही काळ रेंगाळणारच. त्या नजरेला कोणाची नजर लागू नये म्हणून काजळाने मढवलेले.. ते तिचे डोळे.
हसली तशी माझे आणखीनच भान हरपले. हाताला काहीसा झटका बसून भानावर आलो तेव्हा लक्षात आले की हातातले मेनूकार्ड खेचले जात होते. किंचित ओशाळल्यासारखे सॉरी पुटपुटलो खरे, पण तीचे लक्ष कुठे होते त्याकडे. कसलीशी ऑर्डर देऊन निघून गेली ती. अन तिला पाठमोरा न्याहाळणारा मी. केस अगदीही काही आखूड नव्हते. जीन्स-कुर्तीचा पेहराव तिला किती शोभत होता हे पाठीमागूनच समजावे.
अन मग हे रोजचेच झाले. तीच वेळ तीच जागा. तिचे बदलणारे कपडे पण तेच तसेच रुपडे. अन नजर, कातिल की काय म्हणतात अगदी तश्शीच. ज्यूस अन सॅंडवीचशिवाय वेगळे काही घेताना तिला कधी पाहिले नाही. ती मला बघते की नाही हे कधी कळले नाही. पण एकदा मी सुद्धा चीज सॅंडवीच घेऊन तिच्या जवळच्याच टेबलवर बसलो. मी मागायच्या आधीच हसून तिने सॉसची बाटली माझ्यापुढे सरकवली. पुन्हा ती आपल्या खाण्यात मग्न. मी हलकेच अंदाज घेत होतो, पण पुन्हा काही तिने माझ्याकडे पाहिले नाही. तिचे उरकले अन पर्स उचलून ती निघून गेली. कॅंटीनबाहेर पडून दिसेनाशी होईपर्यंत तिला नजरेनेच सोबत देत, सावकाशपणे मग मी देखील उठलो. ती उजवीकडे "ए" "बी" "सी" ब्लॉकच्या दिशेने आणि माझी पावले वळली डावीकडच्या "डी" ब्लॉककडे.
ठरवले तर कंपनीच्या पोर्टलवर तिची माहिती मिळवणे सोपे होते. तिचे नाव, तिची बसायची जागा, तिची कामाची पोस्ट, तिचे वयच नव्हे तर तिचा रक्तगट कोणता या सारखी वैयक्तिक माहिती सुद्धा सहज उपलब्ध होती. गरज होती ती फक्त पंधरा-वीस मिनिटांचा वेळ काढून पोर्टलवर फीड असलेला डेटा चाळायची. पण तशी गरज आहे हे मन कबूल करत नव्हते. कदाचित त्याला गुंतायची भिती वाटत असावी.
दिवस सरत होते. फारसे काही वेगळे घडत नव्हते. तरीही या नात्यातील वीण घट्ट होतेय असे जाणवत होते. येणार्‍या सकाळची वाट आदल्या रात्री डोळे मिटण्यापासून बघू लागलो होतो. सकाळचे तिचे दर्शन पुढच्या दिवसभराला पुरत होते. मध्ये एकदा तिला सुट्टे पैसे कमी पडत होते, तेव्हा मी माझ्याकडचे दोन रुपयांचे कूपन पुढे सरकवल्याचे आठवतेय. हात किंचित थरथरतच होता माझा त्यावेळी. तिने त्याकडे दुर्लक्ष करतच ते स्विकारले. त्या कूपनाची परतफेड म्हणून तिचे ते हसणे.. नंतरही कित्येकदा आम्ही एकमेकांना सामोरे गेलो. नजरेतील ते ओळखीचे भाव, ना लपवायचे प्रयत्न ना दाखवायची ओढ.. कधी कधी व्यक्त होण्यासाठी शब्दांचीही गरज भासत नाही, किनार्‍यावर उभे राहूनही लाटांशी खेळायचा आनंद लुटू शकते तेच खरे मन.. एकेक घर करत आमच्यातील नाते पुढे सरकत होते एवढे मात्र खरे..
या दिवसांत एखादा दिवस असाही यायचा जेव्हा ती दिसायची नाही. मन खट्टू तर व्हायचेच पण आयुष्यातील एक दिवस फुकट ही गेल्यासारखे वाटायचे. दुसरा दिवस येणार हेच काय ते समाधान. एखादा दिवस आपणही तिच्या नजरेस न पडून तिलाही तसेच वाटते का बघावे, असा विचार मनात यायचा. पण तिला काय वाटेल हे समजण्याचा मार्ग नसल्याने त्या विचाराला बगल दिली जायची.
अन अश्यातच एक दिवस मी तिचे वेगळे रूप पाहिले...
दुपारच्या वेळेला जेवण आटोपून काही कामानिमित्त "ए" ब्लॉकला जाणे झाले. उन्हाची झळ लागू नये म्हणून थोडेसे लांब पडत असले तरी पायवाटेवर केलेल्या शेडखालूनच मी सहसा जातो. पण आज आभाळ भरून आल्याने शॉर्टकट घ्यायची संधी साधली. थोड्याश्या अडनाड्या रस्त्याने जिथे चिटपाखरांचा अड्डा वसावा, खुरटी झुडपे तुडवत चालता चालता हातातल्या मोबाईलशी चाळा.. नेहमीप्रमाणेच.. मात्र इथे तिथे भिरभिरणारी नजर.. सवयीप्रमाणेच.. अन ती दिसली. आपल्याच धुंदीत, बरोबर तीनचार मित्र. ऑफिसचेच असावेत. हातात सिगारेट अन तोंडातून निघणारा धूर.. सर्वांच्याच.. अन हो, तिच्याही. धूराच्या वलयात धूरकट धूरकट होत जाणारा तिचा चेहरा, अन नकळत मंद झालेली माझी पावले. परत परत मान वळवून तिला पाहताना, अखेरच्या वळणावर तिची माझ्याकडे नजर गेलीच.. झटक्यात मान वळवली.. पण नजरानजर झालीच.
बस्स, तीच शेवटची नजरानजर.. पुढेही काही सकाळ आल्या, पुढेही नजरेच्या भेटी झाल्या. पण नजरेतील अर्थ आता बदलले होते. जाणूनबुझून मी तिच्यापासून नजर चोरू लागलो होतो. अन ती काही फरक पडत नाही असे दाखवत असली तरी तिची नजर खरं काय ते बोलत होती.
कधी कधी शब्दांना पर्याय नसतो.. नजरेची भाषा नातं जुळवण्यास कितीही समर्थ असली तरी जेव्हा तुटायची वेळ येते, तिथे शब्दच हवे असतात.. पण तो संवाद आमच्यात कधी झालाच नाही. इतक्यात तिची नजर माझ्याकडे गेली. आणखी एक नजरानजर, जवळपास तीन साडेतीन वर्षांनी.. पण नजरेत तेच तेव्हाचे ओळखीचे भाव. यावेळी मात्र लपवायचे प्रयत्न.. दोघांकडूनही.. शेजारी माझी बायको आहे याचे भान होते मला.. माझ्या शेजारी बसलेली मुलगी माझी बायकोच असणार याची जाण होती तिला.. तरीही नजर अडकली होती.. अन सोबतीला निर्विकार चेहरा.
पुढचे स्टेशन आली तशी ती उठली. नजरेची साखळी नाही म्हटले तरी तुटलीच. मुद्दामच ती उतरायला माझ्या विरुद्ध दिशेच्या दरवाज्याला गेली असावी. आजही ती पाठमोरीच छान दिसत होती. आजही सिगारेट पित असावी का.. तिला उतरताना पाहून माझ्या मनात आलेला शेवटचा विचार, मन पुन्हा एकदा चलबिचल करून गेला. खिडकीच्या बाहेर नजर टाकून ती दिसते का याचा शोध घेतला. मात्र ट्रेनने वेग पकडला तसे त्या गर्दीत हरवलेल्या तिला शोधणे अशक्यच.. कदाचित तिचे ते शेवटचे अपेक्षित दिसणे समाधान देऊन गेले असते. पण नशीबात नव्हतेच.. होती ती एक हलकीशी चुटपूट.. नकळत हात खिश्यात गेला.. सवयीप्रमाणेच.. पाकीटातून सिगारेट काढून तोंडात सरकवली.. नेहमीप्रमाणेच.. ट्रेनमध्ये आहे याचा विसर पडून ती शिलगावणार इतक्यातच..........
.
.
.
चुरगाळलेली ती सिगारेट खिडकीबाहेर जाताना पाहून........... किती बरे झाले असते ना, जर मनातल्या आठवणीही अश्याच काढून फेकणे सोपे असते तर..
- तुमचा अभिषेक
उदय???? जा त्याच्या विपुत
उदय????
जा त्याच्या विपुत बोल
नाही तर गगोवर आण त्याला...
बर्याच दिवसात अक्शयकुमार नाही आलाय गगोवर
दाद्या सॉरी फॉर अवांतर!
रिया... माजोफुघा...
रिया... माजोफुघा...
उदयनभाव एकदम मजेत. झाले जेवण,
उदयनभाव एकदम मजेत. झाले जेवण, बडीशेप खातखात माबोवर आलो, तोंडात एक काडी आली, बोल्लो इथेच टाकून जाऊया, चल बाकी लेख वगैरे मस्त, चालू द्या चर्चा, अंड्याचा गूडनाईट
रियाजी, हा गगो काय प्रकार आहे ते तुम्ही किंवा उदयनभाऊ कोणीतरी मला कळवा... गडबड गोंधळ वगैरे सारखे काही आहे का.. चालू द्या हरकत नाही... तुम्हालाही गूड नाईट..
(खरे खोटे करायचे असल्यास
(खरे खोटे करायचे असल्यास माझ्या बायकोशी संपर्क साधू शकता, तिच्याकडे अश्या सर्व मुलींची लिस्ट मी सुपुर्त केली आहे ज्यांच्यात मी कधीकाळी थोडाबहुत का होईना गुंतलो होतो.) >>>>>>>
अंड्या, बडिशेपचं व्यसनही
अंड्या, बडिशेपचं व्यसनही वाईटच हो!
उदय फुकट नाही गेला
मी पहिल्या ओळीत त्यावरच हसले!
खूपच गोंधळ झाला. आता आपण
खूपच गोंधळ झाला. आता आपण शांतपणे निष्कर्ष काढूयात.
एक सिगरेट असते. एक मुलगी असते. एक मुलगा पण असतो. (थांबा, स्त्रीमुक्ती-फोन-बदल)
एक सिगरेट असते. एक मुलगा असतो. एक मुलगी पण असते. (अरेच्चा ! पुन्हा फोन. पण शब्द हटवण्याची सूचना)
एक सिगरेट असते. एक मुलगा असतो. एक मुलगी असते.
पण कथा अशी नाही.
एक मुलगा असतो. एक मुलगी असते. एक सिगरेट असते. ( सिगरेट आता मुलीजवळ आहे).
एक मुलगा असतो. तो तसाच. सिगरेट मुलीजवळ ती ओढते.
मुलगा आयडल आहे. मुलगी बिझी.
मुलग्याला मुलगी आवडेनाशी होते.
आता
एक मुलगा आहे. ..
मुलगी सिगरेट घेऊन गेली आहे.
एक ट्रेन आहे. ट्रेनमधे मुलगा आहे. ट्रेनमधे मुलगी पण आहे. मुलीकडे सिगरेट आहे.
मुलग्याकडे पण सिगरेट. पण त्याला हवी ती सिगरेट मुलीकडे आहे.
मुलगी सिगरेट घेऊन उतरते. मुलगा सिगरेट फेकून देतो.
आता
एक मुलगा आहे
सिगरेट नाही, मुलगीही नाही.
किरण्ञा पुन्हा एकदा कचरा
किरण्ञा पुन्हा एकदा कचरा निर्मुलनावर दुर्लक्ष केल्या गेले आहे
बेफि + १
बेफि + १
स्पष्टीकरण वाचल्यानंतर
स्पष्टीकरण वाचल्यानंतर प्रत्येकाला 'मी लावलेला अर्थच खरा' हा साक्षात्कार झाला असावा असे प्रतिसादांमधून वाटले. बाकी तुमचे चालू द्या. आगाऊ +१
सिगरेट पिणे हे सिगारेट
सिगरेट पिणे हे सिगारेट पिणार्‍याच्या आरोग्यास हानिकारक आहे
सिगारेट पिणार्‍या नायिकेची कथा लिहीणे हे लेखकास हानिकारक आहे
सिगारेट पिण्याचा समावेश असलेली कथा वाचणे मायबोली वाचकांस हानिकारक आहे.
ह्या कथेत व्यक्त केलेले विचार तुम्हाला न पटल्यास लेखक जबाबदार नाही
ह्या प्रतिसादात व्यक्त केलेले विचार न पटल्यास प्रतिसाद दाता जबाबदार नाही
नंदिनीला अनुमोदन. तालिबान..
नंदिनीला अनुमोदन.
तालिबान.. वाळीत टाकणे वगैरे कुठल्या कुठे!!
कथा आणि प्रतिसाद सविस्तर
कथा आणि प्रतिसाद सविस्तर वाचले.
स्त्री-पुरुष समानतेच्या नादात व्यसनांमध्ये पुरुषांशी बरोबरी करायचा अट्टाहास समजून येत नाही.
आज एक मुलगी म्हणून स्वैराचाराचे स्वातंत्र्य मागताना उद्या आपली मुलगी सुद्धा याचाच गैरफायदा उचलू शकते हे का कोणी लक्षात घेत नाहिये.
समजत नाही तर बोलावं कशाला?
समजत नाही तर बोलावं कशाला?
अभिषेक, लेखनशैली आवडली.
अभिषेक,
लेखनशैली आवडली. पु.ले.शु.
रच्याकने:'सिगरेट पिणारी मुलगी' असे शीर्षक अधिक शुध्द/योग्य व्याकरण असावे असे वाटते.
एक अतिअवांतर प्रतिसाद : एक
एक अतिअवांतर प्रतिसाद : एक सिगरेट पिणारी मुलगी म्हणजे एकच सिगरेट पिणारी मुलगी असं म्हणायचं आहे की सिगरेट पिणारी ती एक मुलगी असं म्हणायचं आहे???
घेशीलच..
उदय???? जा त्याच्या विपुत
उदय????
जा त्याच्या विपुत बोल
नाही तर गगोवर आण त्याला...
बर्याच दिवसात अक्शयकुमार नाही आलाय गगोवर
दाद्या सॉरी फॉर अवांतर! >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
:-P:P :-P:P 
>>>> आता एक मुलगा आहे सिगरेट
>>>> आता एक मुलगा आहे सिगरेट नाही, मुलगीही नाही. <<<
किरण्या, संपुर्ण पोस्ट साठी पैकिच्यापैकी मार्क्स!
पटले.
मीन्वा, छान निरुपण!
अभिषेक, कथा म्हणा वा ललित म्हणा, जो मजकुर खरडलाय तुम्ही तो उत्कृष्ट उतरला आहे!
नंदिनीला अनुमोदन !<<<<<
नंदिनीला अनुमोदन !<<<<<
...........???????????
काय प्रकार चाललाय हा ?????
मी सिगारेट् प्यायचे हे वाक्य फेकून पश्चातापाने मनातल्यामनात दग्ध नंदिनी सहानुभूती मिळवायच्या व पाठ थोपटून घ्यायचा चान्स मारताहेत
लोक वा वा म्हणत आहेत
__________________________________________________
अभिषेक ला सिगारेट पीणारी मुलगी खरेतर मनातून आवडत असणार किंवा आपल्या एका कथेचा विषय व नायिका म्हणून त्या वेळापुरती तरी आवडली असणारच मग आवडत नाही असा भाव का दाखवलाय??
__________________________________________________
रियाला या सिगरेट चा विषय आवडू लागलाय उद्या सिगारेट आवडू लागेल ...जवाबदारी कोण घेणार?? लेखक की वायफळ प्रतिसादक ?
__________________________________________________
अंड्या बरोबर बोलतोय तर त्याची टवाळी चालवलीये
__________________________________________________
बेफीजीनी कथेत दम नाही असे म्हट्तले लोला +१ म्हणाली....इतकीच काय ती साहित्यिक चर्चा !!!!
काहीच्या काही करून टाकलात हा धागा !!!! :रागः
____________________________________________________
आणि सर्वात महत्त्वाचे की अभिषेक ने त्याच्या व बायकोच्या पर्सनल बाबी उगच कुणी आस्क केले म्हणून सार्वजनिकपणे सांगयला नकोत असे मला वाटते!!
आता सांगीतले आहेसच तर तुझ्या बायकोच्या "मित्रां"ची लिस्ट मागवली असशीलच.....तिने दिलीही असेल तर तीही सांग !!
...................असे मी का विचारू नये व तूही का सांगू नयेस ????
__________________________________________________________
या संतप्त प्रतिसादामुळे कुणास राग आलाच तर मनातल्यामनात ठेवावा
~वैवकु !!!
>>>> या संतप्त प्रतिसादामुळे
>>>> या संतप्त प्रतिसादामुळे कुणास राग आलाच तर मनातल्यामनात ठेवावा <<<<<
आमाला नाय येत राग, देवदयेने आमी एसीकुल्ड हापिसात बस्तो!
तुमालाही राग येत असेल तर माथ्यावर थन्ड पाण्याचा हबका मारुन या! सन्ताप कमी होईल. शुद्ध पाण्याचा शुद्ध आयुर्वेदिक उपचार आहे हा - श्रद्धेने करा, उपयोग होईल!
मी सिगारेट् प्यायचे हे वाक्य
मी सिगारेट् प्यायचे हे वाक्य फेकून पश्चातापाने मनातल्यामनात दग्ध नंदिनी सहानुभूती मिळवायच्या व पाठ थोपटून घ्यायचा चान्स मारताहेत<<< त्यात कसला आलाय डोंबलाचा पश्चाताप आणि डोंबलाची सहानुभूती? मनातल्यामनात दग्ध
वैवकु मला आज सिगरेट आवडते की
वैवकु मला आज सिगरेट आवडते की नाही ते तुम्हाला काय माहीते???
आयडी हॅक झालाय का?
अंड्या बरोबर बोलतोय तर त्याची
अंड्या बरोबर बोलतोय तर त्याची टवाळी चालवलीये
>>>>>>>>>>>>>>
वैवकु भाऊ..... आज या अंड्याचे मन गलबलून, हृदय गहिवरून, काळीज उचंबळून, अन डोळे डबडबून आले... नाय नाय नाय.. शब्दांत सांगू शकत नाय मी या भावना.. आज पहिल्यांदा अंड्याला कोणीतरी सिरीअसली घेतले.. काय बोलू अन काय नाय असे झालेय.... बस्स आपल्या या फक्त एकाच पोस्टसाठी हा धागा माझ्या निवडक दहात..!!!!
आज या अंड्याचे मन गलबलून,
आज या अंड्याचे मन गलबलून, हृदय गहिवरून, काळीज उचंबळून, अन डोळे डबडबून आले... नाय नाय नाय.. शब्दांत सांगू शकत नाय मी या भावना.. आज पहिल्यांदा अंड्याला कोणीतरी सिरीअसली घेतले.. काय बोलू अन काय नाय असे झालेय.... बस्स आपल्या या फक्त एकाच पोस्टसाठी हा धागा माझ्या निवडक दहात..!!!!>>>>>>>>>
.
हम्टी डम्टी 
:मुंब्रा: :कळवा: :ठाणे:
बस्स्स ......अंड्याचे जीवन सार्थकी झाले.................अंड्या आता फुटलास तरी चालेल रे
मजाक मजाक मध्ये ११३ पोस्ट
मजाक मजाक मध्ये ११३ पोस्ट झाल्या की राव..
एकदा का कुठली कथा लेख हिट होऊन ४०-५० पोस्ट झाल्या की ४-५ लोकांच्या पोटात दुखायला लागते.. मग ते येऊन धुमाकूळ घालतात.. त्याने पोस्ट वाढून ६०-७० होतात.. परीणामी आणखी ६-७ लोकांच्या पोटात दुखायला लागते.. अन पोस्ट ८०-९० चा आकडा गाठतात.. हे चक्र असेच चालू राहते असे तुम्हाला वाटेल, पण ते तसे नसते, जेव्हा १०० चा आकडा बोले तो शतक होते तेव्हा त्यांना समजते अरे हे आपण काय करून ठेवलेय, आपल्याला तर धागा पाडायचा होता पण आपण स्वताच धाग्याला टीआर्पी दिली अन मग ते शांत बसतात..
अंड्याचा अंदाज बोलतो की आता हा धागा इथून पुढे जास्त पळत नाही..
अंड्या बरोबर बोलतो !! अंड्या
अंड्या बरोबर बोलतो !!
अंड्या चांगला माणूस आहे !!!!
नजरेची भाषा नातं जुळवण्यास
नजरेची भाषा नातं जुळवण्यास कितीही समर्थ असली तरी जेव्हा तुटायची वेळ येते, तिथे शब्दच हवे असतात.. >> एवढच खर. बाकी सिगरेट -पोरगी -बायको -ट्रेन-चुरगळलेली सिगरेट is all ६० Hz noise!
डेलिया, मिन्वा.... हाहाहाहाहा
डेलिया, मिन्वा.... हाहाहाहाहा ह ह पु व...
अंड्या चांगला माणूस आहे
अंड्या चांगला माणूस आहे !!!!
>> अंड्या फार तर कोंबडा असेल, तो माणुस आणि ते पण चांगला कसं काय? फारच कौतुक करायचे झाल्यास अंड्या एक चांगलं अंडं आहे असं म्हणा
अंड्याने अंडं असण्यातच मजा आहे नाहीतर आम्हाला अंड्याचे फंडे कोण सांगणार.
(एकशे अठरा) वजा (चार स्वत:चे)
(एकशे अठरा) वजा (चार स्वत:चे) = (एकशे चौदा) प्रतिसादांचे एकत्रित आभार मानतो.
या उपर जर एकूण प्रतिसाद एकशे एकोणपन्नास झाले तर आभार मानायला इथेच परत येईन अन्यथा पुढच्या लेखात भेट होईलच.
धन्यवाद,
तुमचा अभिषेक
अभिषेक, उगाच तुम्ही समजावत
अभिषेक, उगाच तुम्ही समजावत बसलात्...(हे. मा. म.)
कथा सरळ, सोपी समजण्यासारखीच तर होती.
समाजाची मानसिकता दिसतेच.
त्याचबरोबर ठराविक साच्याप्रमाणे(मुली शांत, सुंदर, सोज्वळ वगैरे वगैरे) आपण एखाद्याची प्रतिमा ठरवत असतो जोवर ती व्यक्ती जवळून अनुभवता येत नाही.(पहिला पहिला प्यार).
सायकल वरून येणारा मुलगा नाही का आवडायचा बंद होतो?;)
किंवा आधी आवडत असलेला पण नंतर वर्गात नापास झालेला मुलगा कितीही सुंदर असला तरी आवडत नाही मुलींना.;)(मी तरी बाद केलेला...);)
ह्या वरून आठवले, मी सिगरेट पिते(खूप जुनी गोष्ट आहे, त्यात मी काही मोठेपणा वाटला 'सिगरेट पिणे' म्हणून लिहित नाही आहे) हे कळल्यावर असेच एका मुलाने भुवया वर केल्या. मला फरक नाहीच पडला त्याला काय वाटले ते.(मला कुठे तो आवडत होता). त्याने मैत्री तोडली... का? घरच्यांना आवडणार नाही. (आता हे वाक्य त्याने असे काही म्हटले की जसे काही मी त्याला होकारच दिला होता... मुंगेरीलाल के हसीन सपने..)
(सध्या व्यसन नाही) नाहितर आयडी बाद होतील.
सस्मित, सिगरेट ओढणार्‍या मुलींना पाहून कशाला डोक्यात तिडिक जाते(एक कुतुहलाचा प्रश्ण.. सामाजिक मानसिकतेचा भाग का?)
इथे तर प्रश्ण सिगरेटचा व त्यात बईमाणूस व सामाजिक मानसिकता असल्याने जरा पेटलेच ज्यास्त.. आता विझले असेल अभिषेक ह्यांच्या पोस्त नंतर.
Pages