बर्फी. .. . . मनावर रेंगाळणारी चव

मस्त लिहिलंत भुंगा

शेवटचा अवांतरवाला पॅराही पटला

मस्त लेख.
आज पाहणार आहे मी 'बर्फी.'

गेल्या काही महिन्यात कलकत्ता आणि बिहार पार्श्वभूमीच इतके चित्रपट येऊन गेलेत की आता डेस्परेटली "मुंबई" बघायची आहे चित्रपटातून.

"तलाश" येतोय नोव्हेंबरमधे.

hmm.. अमिली, सिटी लाईट्स आणि मिस्टर बीन यांचा बराच प्रभाव (की कॉपी?) जाणवतो.
सिटी लाईट्समधला एक सीन तर जसाच्या तसा चोरलाय. (पुतळ्याचे अनावरण, त्याखाली झोपलेला रणबीर)

मुस्कानमधून हताश होऊन रणबीर आणि एलियाना परत निघतात, प्रियंका आवाज देते, तो नेमका एलियानाला ऐकू जातो आणि तिची घालमेल होते..! मस्त जमलाय तो सीन.

अगदी आवर्जून वगैरे पाहायलाच हवा असे काही नाही.
वरील तीन चित्रपट स्वतंत्रपणे अनुभवले असतील बसूची ही बर्फी फारशी रूचत नाही

मस्त लेख.

छान लिहिलाय. बघेनच !

छान लिहिलय. नक्की बघणार.

मस्त लिहीलयंस भुंगा खुप दिवसानंतर हा एकदम सरळ, सुंदर..नो आयट्म! नि अर्थपुर्ण गाणी असलेला चित्रपट.. म्हणुनच आवड्ला!

मुंबई दिसलीय की नुकतीच... फेरारी की सवारी मध्ये

स्वारी ! आयफोन मुळे दोनदा आला प्रतिसाद

छान लिहिलंय - बघायला पाहिजे हा पिच्चर.....

छान लिहल आहे.... या वीकएन्ड ला नक्की बघेन

बर्फी चिठ्ठी (प्रेमपत्र) घेऊन एलियानाच्या घरी जातो आणि तिच्या होणार्‍या नवर्‍याला बघून बाहेर आल्यावर जो सीन आहे त्याने टचकन डोळ्यात पाणी येतं.... (इथे रणबीर आणि एलियाना दोघेही अशक्य खरे वाटलेत) .........>>>> + १...

सिनेमा संपल्यावर सुद्धा हा सीन खूप वेळ लक्षात राहतो.

छानच लिहिलंय

बघावाच लागेल असं दिसतय!

भुंग्या,

छान परीक्षण! कधी बघेन असे झाले आहे.

मुंबई दिसलीय की नुकतीच... फेरारी की सवारी मध्ये >>
सिनेमातील कथा जिथे घडते ते शहर एखाद्या पात्रासारखं वावरतं, असा अनुभव देणारा सिनेमा मुंबईच्या बाबतीत यायला हवाय, अशी अपेक्षा भुंगा व्यक्त करतोय. " फेरारी की सवारी"" मधे तो फील नक्कीच नाही. असे तर मुंबईचे दर्शन इतरही बर्‍याच सिनेमांमधे होतच राहते की!

मस्तच...

सागर ला अनुमोदन!! अमेली चा प्रभाव अगदी ट्रेलर मध्ये पण जाणवतो.
आपल असा स्वत:हाच सिनेमा कधी बनवणार?

वेल पेन्ड..!

भुंग्या छान लिहिलस.
ये विकेंड मे जाके देखनाहीच पडेंगा.

शॉर्ट बट स्वीट लि़खाण भुंग्ज..

खरे तर ह्या चित्रपटाबद्दल सांगण्यासारखे खूप काही आहे, दार्जिलिंगचे शूटिंग अफलातून झालेय, थंड हवेच्या ठिकाणाचा 'फील गूड' लूक आहे त्यात... तू म्हणालास तसे एलियाना चे डोळे अर्धा संवाद साधतात.... रणबीर बद्दल लिहिलेला श्ब्द न शब्द खरा आहे... अभिनेता आहेच तो.. रादर बेस्ट एन्टरटेनर आहे तो... त्याचा स्क्रीन प्रेझेन्स अफलातून आहे... मला त्याची चित्रपटातली सुरूवातीची धावपळ पाहून 'चार्ली चॅप्लीन' च्या मुव्हस आठवत होत्या.. मस्तच

प्रेमभंगाचा इतका सुंदर "मूक अविष्कार" त्याने वठवलाय की, मान गये... कलाकार माणूस आहे रणबिर.
अश्या अनेक फ्रेम्स बद्दल बोलता येईल.. कथा उलगडत जाते हळूवार, आपल्याला सोबत घेऊन..

चित्रपटाच्या नायकाचा एकच निकष दाखवला "लॉयल्टी टेस्ट" .. संकटात त्याला टाकून पळून जाणारे कोण आणि आजन्म सोबत राहणारे कोण, हे ताडण्याची त्याची स्वतःची पद्धत दाखवली आहे, त्याच्या परि़क्षेत उतरणार्‍याला त्याने कधी अंतर दिले नाही, त्यांच्यावर जीव ओतून प्रेम केले.. हे सारं पाहताना, मनाच्या उलाढाली मूकपणे साकारताना बर्फी आवडत जातो, मनापासून आवडत जातो.

सतत आनंदी राहून सगळ्यांवर व्यवहाररहित, निर्व्याज प्रेम करणारी बर्फी ही व्यक्तीरेखा खरोखर विलोभनीय आहे...

भुंग्ज, तुझा टू दि पाँईंट लेख मनापासून आवडला...

बर्फी बघून आल्यावर हा पिक्चर आपल्याला आवडला का असा स्वतःला प्रश्न केल्यावर अगदीच 'येस्स्स' असं उत्तर जरी आलं नसलं तरी कहानी नंतर पाहिलेला एक चांगला चित्रपट अशी नोंद मनात झाली मात्र.
सावरिया पिक्चर मधला नायक केवळ ऋषी कपूरचा मुलगा म्हणून वर्णी लागलेला असा वाटला होता पण सावरिया ते बर्फी च्या प्रवासात खुद्द राज कपूर अभिमानाने 'मी रणबीर चा आजोबा आहे' असं सांगेल इतका कमालीचा बोलका अभिनय या सिनेमातल्या मूकबधिर पात्राच्या माध्यमातून रणबीरने केला आहे. पूर्ण पिक्चरभर फक्त 'बर्फी' एवढाच एकमेव डायलॉग या पात्राला आहे पण आख्खा पिक्चर त्याने अक्षरशः घशात घातला आहे. दुसरं कोणीही, अक्षरशः कोणीही लक्षात रहात नाही चित्रपटगृहातून बाहेर आल्यावर. प्रियंका चोप्राची झिलमिल ही ऑटिस्टिक मुलीपेक्षा मेन्टली रिटार्डेड मुलगी जास्त वाटते. मैत्रीची पारख करण्याच्या पद्धतीत झिलमिल अजाणतेपणे पळून न जाता जागच्या जागी बर्फीचा हात धरून उभी राहते तरी तीच आपली खरीखुरी सखी असं मानतानाचा इनोसन्स आणि तोही फक्त फेशियल एक्स्प्रेशन्स्च्या साहाय्याने आजच्या काळात केवळ रणबीरच दाखवू शकतो.

फक्त आणि फक्त रणबीर साठी हा सिनेमा प्रत्येकाने पहायलाच हवा.

छान परीक्षण! नक्की पहाणार.

Physically / mentally Challenged अस्तित्वांचं जग अतिशय सखोलपणे, साचेबद्धतेतून बाहेर पडून चित्रित होणे खूप आवश्यक आहे. ज्या कुणी हे कथासूत्र लिहिले त्याला सलाम.
अन निर्माता- दिग्दर्शकांना. ती थीम संवेदना बटबटीत होत चाललेल्या जगापर्यंत पोचवण्याची हिंमत करण्यासाठी.

छान लिहिलंय भुंगा. अवांतरही आवडलं. मुंबई इतकी व्यामिश्र आहे की ती महाकाव्य/कादंबरीचाच विषय जास्त, 'मुंबई दिनांक' टाईप्स..
( तेही आता मुंबईबाहेरच अ‍ॅप्रिशिएट होईल! वेळ कुणाला आहे इथे :)) )
सिनेमामध्ये तिची अंशरूपं येतातच.

खासच रे...
बघायलाच हवा हा चित्रपट !

छान लिहिलंय भुंग्या.

तीन-चार सीन्स दिग्दर्शकाच्या थॉट प्रोसेससाठी वा कलाकारांच्या उत्तम अभिनयासाठी नेमके लक्षात राहिले. एक वर लिहिलेला प्रेमभंगाचा सीन. लाजवाब मूकाभिनय केलाय रणबीरनं. शिवाय मुस्कान मध्ये बर्फीला पझेसिव्ह होऊन आपल्या मागं श्रुतीपासून लपवणारी झिलमिल, कलकत्त्यात असताना श्रुतीला पाहिल्यानंतर घरी बर्फीचं लक्ष वेधून घेण्यासाठी स्कर्टवर साडी नेसून बघणारी झिलमिल, झिलमिल घरी आरडाओरडा करत असताना तिचं तोंड दाबण्याचा बर्फी प्रयत्न करत असताना तिनं हाताचा चावा घेतल्यावर 'मूकपणे ओरडणारा' बर्फी, बर्फी घरी आल्यावर त्याला "भॉ" करून घाबरवणारी झिलमिल आणि तिनं घाबरवणं व तो घाबरणं यातली काही क्षणांची ती गॅपही लक्षात येते - यामागचा विचार चटकन कळून येईल इतकी. टाळ्याच.

बाकी हो तो पुतळ्याच्या अनावरणाचा सीन तर अगदी सिटी लाईट्स की हो! आणि म्हातारपणीचा मेकप खंप्लीट गंडलाय. त्यातल्या त्यात बर्फी वाटेल म्हातारा इतपत पण श्रुती आणि झिलमिल अज्जिबात म्हातार्‍या वाटत नाहीत. नुसते केस पांढरे केले की झालं की काय?

बर्फी ऑस्करला गेला आहे.

पण श्रुती आणि झिलमिल अज्जिबात म्हातार्‍या वाटत नाहीत. नुसते केस पांढरे केले की झालं की काय? >>>> हे मात्र बरोबरे हां! तीनं त्याचा हात धरून ठेवलेला दाखवतांना दोघांचे हात अगदी रसरशीत, सुरकुत्याविरहीत दाखवलेत. फक्त प्रियांकाचे तेवढे जरा सुरकुतलेले हात दाखवलेत.

हाताला फेअर अँड लवली लावले असेल

मंजिरीच्या संपुर्ण प्रतिसादाला प्रचंड अनुमोदन
अगदी हेच आणि असच माझही मत आहे