Submitted by सुधाकर.. on 10 August, 2012 - 05:53
ओंठांत गंजल्या माझ्या
मी मंत्र बांधले होते.
दोघात नदीच्या काठी
आधी कोण बोलले होते?
ते गीत सांज उन्हांचे
या देहात मुरले होते.
दोघांच्या अबोलपणी ते
सांग कुणी गायले होते?
पाण्यात उतरता शेजा
मी स्वप्न सांधले होते.
सोडून हात तू जाता,
का परतून पाहीले होते?
तू चंद्र व्हावेस माझा म्हणूनी,
मी सुर्य लोटले होते.
’वेड्या!’ गौर केतकी माझे,
मी हात पोळले होते.
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
छान! आवडली!
छान! आवडली!
छान आहे रे ऑर्फी पण इथेही
छान आहे रे ऑर्फी
पण इथेही लयबद्धतेची उणीव जाणवली
निव्वळ अ प्र ति म !
निव्वळ अ प्र ति म !
अर्थ आणि रचना दोन्ही
अर्थ आणि रचना दोन्ही आवडले!
शेवटचे कडवे खास आहे!
सर्वांचे खुप खुप आभार
सर्वांचे खुप खुप आभार
सुरेख्.......आवडली.......
सुरेख्.......आवडली.......
देहात मुरले होते. दोघांच्या
देहात मुरले होते.
दोघांच्या अबोलपणी ते
सांग कुणी गायले होते?
सोडून हात तू जाता,
का परतून पाहीले होते?
...व्वा ! सुधाकर जी....मस्त ओळी
धन्यवाद अरविंदजी.
धन्यवाद अरविंदजी.