लहान मुलांनी नाका-तोंडात वस्तू घालण्याचे अपघात

मजेशीर पण खतरनाक प्रसंग... तु दिलेली नावे भारी आहेत पण...

शेवटी दिलेली महिती सेव्ह करुन ठेवतोय.

अप्रतिम माहिती रुणुझुणू...

बाप रे !

प्रसंग खतरनाकच होता , कितीही हसत खेळत सांगितला तरी ! या लेखाबद्दल धन्यवाद.

अशावेळी काय करावे ? >>> फारच उपयोगी माहिती रुणू , तुझ्या ह्या नामकरणाने मुलांना पण समजायला अगदी सोप्प.

रुणझुणु नावे मस्तच दिली आहेस्.:फिदी:

आणी माहिती पण सहज , सोपी पण महत्वपूर्ण अशी आहे. माझ्या मुलीने अजून तरी असे उपद्व्याप केले नाहीत, पण काळजी घेईनच.

किस्सा सांगण्याची पद्धत आवडली. शेवटी काहीही गंभीर न झाल्याने लेखाची मजा घेता आली. मुलं ही कधी काय उपद्व्याप करुन बसतील याचा काही नेम नसतो हेच खरं,
तुम्ही शेवटी दिलेली माहितीदेखील पालकांसाठी उपयुक्त आहे.

रुणझुणु
छानच समजावून सांगितलंयस.

अवांतरः

"आई, थांब. इथेच उभी रहा. मी तुला नाकातून एक गंमत काढून दाखवणार आहे "
"ई...हे काय आता नवीनच..."

माझा चेहर्‍यावरच्या एक्स्प्रेशन्सकडे संपूर्ण दुर्लक्ष करून लेकाने आपलंच घोडं पुढे दामटवलं.
"थांsssब. दाखवतो तुला. जरा धीर धर."

एका नाकपुडीत बोटांची चिमट घालायचा प्रयत्न चालू होता.

आता मात्र मी वैतागले.
"काय आहे सांगशील का ? काही गेलंय का नाकात ?" असं म्हणत मी त्याचं नाक तपासलं.
कुठे काही दिसेना.

त्याचा प्रयत्न चालूच.
"गेssलं नाहीsये. थांब तू."

अजून आम्ही दारही लावलं नव्हतं. त्याच वेळी तीर्थरूप आले (चिरंजीवांचे !)

"ए, काय चाल्लंय रे? नाकात बोटं का घालतोयस ? आणि तू पण काय बघत बसलीयेस ? "

"अरे, तो सांगतच नाहीये. नुसतंच थांब थांब म्हणतोय. नाकात पण काही दिसत नाहीये."

लेकाकडे लक्ष गेलं तर त्याचा चेहरा आता रडवेला झाला होता.
"अरे, हे बाहेर का येत नाहीये ?"

आता मात्र आमची चांगलीच तंतरली.

"पिलू, काय घातलंयस नाकात ?" असं म्हणत मी तपासण्यासाठी पुन्हा नाकाला हात लावला तर दुखण्यामुळे तो हातही लावू देईना.
"आ...आss..."

हे सगळे संवाद एलदुगो टीमच्या इला भाटे, विवेक लागू आणि घना यांच्यात घडत आहेत असं डोळ्यासमोर आणलं असंच मजा. चिडू नकोस हां.

रुणुझुणू, शेवटची घटना वाचून गांभीर्य लक्षात आले पण तुझी सांगण्याची ( मुलाला आणि आम्हालाही ) पद्धत फारच आवडली
मी एकदा लहान असताना रात्री झोपताना मोगर्‍याचे फूल नाकापाशी ठेवले होते. शांत झोप लागावी म्हणून अरोमाथेरपी एका श्वासाबरोबर ते एकदम आत ओढले गेले. काढायचा जितका प्रयत्न केला तितके ते आतच गेले. बाहेर निघाल्याचे आठवत नाही. पुढे ( त्या फुलाचे ) काय झाले कुणास ठाऊक

* माझा मुलगा हे वाचणार नाही म्हणून इथे लिहू शकले. बाकी कुणा पालकांना मुलं वाचतील अशी भिती वाटत असल्यास सांगा. प्रसंग उडवेन. असे काहीही प्रयोग अत्यंत घातक आहेत हे आता समजते

थोडी माझ्याकडून मदत

* विकीवरून साभार + मॉडीफाईड बाय इब्लिस.

छान.ईसोफॅगस, ट्रकिया, सेप्टम हे शब्द वापरण्याऐवजी मराठी शब्द वापरा, त्याला समजेल.

छान.ईसोफॅगस, ट्रकिया, सेप्टम हे शब्द वापरण्याऐवजी मराठी शब्द वापरा, त्याला समजेल.

लेख चांगलाय.
>>विसूकाका, टकूमावशी>> नावं भारी आहेत. लेखाच्या सुरवातीला नाकातल्या ऐवजांची नावं असावीत असं वाटलं

माझा मुलगा वर्षाचा असताना त्याने सेलफोनची वगैरे चपटी गोल बॅटरी खाल्ली होती. लगेच लक्षात आल्यावर त्याला उलटं करुन पाठीवर थापट्या मारल्यावर ती बाहेरही आली. ९११ वाले आले तोवर सगळं आलबेल होतं.

सायो, बापरे.
रुणुझुणू

अरे देवा!!

आमच्याकडे प्लेडोह चा साप करुन तो नाकात घालायचा प्रयोग झालाय.
तेव्हा नाक ही वस्तु पार्क करायची जागा नव्हे ही शाळा घेतली होती. (त्यावर तिने 'मग कानात घालू का?' असे निष्पापपणे विचारले होते. ) आता तीच शाळा परत घेणार या निमीत्ताने.

अगो +१. रुणु मस्त लिहीले आहेस.

थँक्स इब्लिस.

सायो-बापरे.

रूणू, फारच उपयोगी माहिती दिली आहेस. सगळ्या पालकांना फायदा होइल याचा. धन्यवाद

वरचा तुमच्या घरचा प्रसंग खरच बाकां होता.... नशिब सगळं आलबेल झालं

विसुकाका आणि टकूमावशी नांवही मस्तच आहेत पण मलाही सायोसारखच वाटलं प्रसंगा वाचायला सुरु केले तेव्हा

एकच रिक्वेस्ट करू का? लेखाच्या शिर्षकामधे कुठेतरी हा धागा कशाबद्दल आहे ते लिहीता येइल का?

मी धाग्याचे नाव वाचले तेव्हा मला वाटलं की इदर हे मुलांना सांभाळणार्‍या व्यक्तींबद्दल आहे किंवा मुलांना वाईट लोकांपासुन कसे दूर ठेवायचे हे सांगायसाठी ची ही दोन कॅरॅक्टर्स - स्ट्रेजर डेंजर शिकवण्यासाठी - आहेत की काय? (अश्या डेंजरस लोकांना आमच्याकडे 'स्केअरखान' आणि 'यकीमावशी' अशी नांव आहेत )

लेख आवडला. पोराने केलेला उपद्व्याप आठवला...
त्याला शेंगदाणे खायला आवडतात म्हणुन दिले होते.
माझ्या बायकोची नजर चुकवुन (हे ल्हान पोराना कसं जमतं. आम्हा नवरे मंडळीना जमतच नाय )
त्याने तो उजव्या नाकपुडीत घातलेला. नंतर नाक फुगलेल दिसतय म्हणुन पाहिल.
त्याला दुखतही होत. आम्ही पाहिल तर शेंगदाणा कच्चा असल्याने तो नाकातील मांसल भागासारखाच दिसत होता.
आम्ही अवाक झालो काल नॉर्मल होता आणि आज अचानक नाकात हा भाग कुठुन आल म्हणुन.
तडक त्याच्या डॉक कडे गेलो. त्यानी नंतर तो शेंगदाणा बाहेर काढुन दाखवला.
बोल्ले अस बरीच पोरं करतात ह्या वयात..

आता वाटतेय मजा लिहिताना पण त्यावेळी घाबरलो होतो.

'स्केअरखान' आणि 'यकीमावशी'>>> ही नावही मस्त आहेत की.

अत्यंत उपयुक्त लेख.

रूणुझुणू, विसूकाका आणि टकुमावशी आवडले. खूप उपयुक्त माहिती. तुझी लिहीण्याची स्टाईल आवडली.

हे वाचून माझ्या मुलीनी केलेला पराक्रम आठवला. ती ६ वर्षाची होती. ती आणि छोटा भाऊ रात्रीच जेवण करुन खेळत होते. खेळता खेळता मुलीने एक कॉईन गिळले. ते अडकून बसले. ती व्यवस्थित बोलत होती. नक्की कुठले कॉईन तिला सांगता येईना. पाणी प्यायली, पण घश्यात अडकलेले तसेच होते. तिला अर्जंट केअरला नेलं. तिथे एक्स रेत अडकलेलं कॉईन दिसलं. पण तिथे ते काढण्याची सोय नव्हती. म्हणून त्यांनी हॉस्पीटलला पाठवलं. लाल दिव्याच्या गाडीतून. तिथे असं ठरलं की ते थोडीशी का होईना पण भूल देऊन काढायला लागेल. जेवण दोन तासांपूर्वी झालेलं असल्याकारणाने भूल देता येत नव्हती. मग त्यांनी तिला अ‍ॅड्मीट करुन घेतले. दुसर्‍या दिवशी ११ वाजता ई.एन.टी डॉ. आले त्यांनी किंचीतशी भूल देऊन मिनीटाभरात ते काढले. तो जपानी येन होता. कॉईन गिळणारी मुलगी बघायला आख्ख्या हॉस्पीटलचा स्टाफ जमला होता. एक दोन जणांनी सॉफ्ट टॉइज दिले. मुलीने ती व्हीआयपी ट्रीटमेंट जाम एन्जॉय केली. देव कृपेनी ते कॉईन विसूकाकांनी एका बाजूला ठेवून दिले होते. डॉ. कडे नेईपर्यंत आमची जाम तंतरली होती.

रुणुझुणू,
बापरे ! बरं थोडक्यात निभावलं. पाळणाघरातल्या एका मुलाने वय २ वर्ष कॅडबरी आवडते म्हणुन कॅडबरीसोबत तिचा कागद नाकात घातला होता. का तर म्हणे तिचा वासही आवडतो. २ दिवसांनी त्याच्या आईला कळलं, जवळ घेतल्यावर वास वेगळा येतोय. मग सगळी धावपळ.
मुलं या वयात काहीतरी उद्योग करतातच. आता आमच्याकडेही शाळा घ्यायला हवी.
नावं छान दिली आहेस. समजवतांना सोप्प जाईल.

छान माहिती...
काय लिहाव आता, घरोघरी मातीच्या चुली, दुसरंकाय....

मुलं ही कधी काय उपद्व्याप करुन बसतील याचा काही नेम नसतो हेच खरं>>> +१
बापरे असे प्रसंग म्हणजे टेन्शनचा काळ घेउन येतात.

ह्म्म.. मुले नेहमी तंतरवतात. मुलें व माकडं सारखीच.

असाच प्रसंग आम्हाला आलेला, शेजारच्यांकडे मुलगी गेलेली... १.५ वर्षाची. बेसन लाडू खूप आवडायचा तेव्हा. आम्ही तिला त्यावेळी त्या वयात लाडू देताना बेदाणा काढून द्यायचो. बाजूच्या काकूने तसाच दिला लाडू खायला.
चिकट ओला झालेला बेदाणा, तूप व बेसन, गोळा झालेली लाळ ह्याचा संगमने बेदाणा गिळून तो जरासा आतमध्येच चिकटूनच बसला. ना खाली जाईना व खोकून बाहेर येइना. पाणी द्ययाला भिती वाटली. उलटी पकडली व पाठीवर थापा मारल्या तेव्हा तोंडात आला तो चिकट तुकडा. आजवर ती हा लाडू खात नाही. तिच्या लक्षात आहे हा प्रसंग असे नाही पण आम्हीच भितीने दिला नाही.. पण तिला तो आवडणे सुद्धा बंद झाले.

एक धडा आम्ही शिकलो/मुलीला शिकवले, कोणाच्याही कडे (अगदी कोणाकडेही) काहीही खायचे नाही/घ्यायचे नाही. चुकी त्यांची नसली तरी दुसर्‍याला माहीत नसते काय चालते मुलांना, काय जमते.

बाप रे !

प्रसंग खतरनाकच होता , कितीही हसत खेळत सांगितला तरी ! या लेखाबद्दल धन्यवाद. >>>>> +१००

बाप रे! तोंडचं पाणि पळवतात पोरं कधीकधी
माझ्या ऐकिवात माझ्या कित्येक मित्र मैत्रिणींनी नाकात गहू, डाळ, पेन्सिल..

दुसर्‍या दिवशी सकाळी तो टॉयलेटमध्ये असताना टणकन आवाज आला >> सगळे अगदी आतुरतेने वाट पहात होते बहुतेक आवाजाची..

रुणु छान लिहले...पण प्रसंग बाका होता...

बरेच लहान मुले असे प्रकार करतात खेळता खेळता आणि आई वडिलांच्या तोंडचे पाणी पळवतात..