काळ आला होता पण .. .. .... सत्य घटना.

’काळ आला होता पण वेळ आली नव्हती.’ हो. अगदी हेच काल आम्ही स्वत: अनुभवलं. त्याच असं झाल, वेळ साधारण ७-७.१५ ची. ऒफ़िसमधून घरी जाताना, वाटेत रिलायन्सच्या ऒफ़िसमध्ये चेक द्यायचा होता. म्हणून आम्ही नळस्टॊपला, पेट्रोलपंपासमोर, रस्त्यापलिकडे, ’मामा’ला विचारून गाडी पार्क केली. आणि नेहमी गाडीवर बसून रहाणारी मी, आज तिला पातांजलीच्या दुकानातून काही वस्तू घ्यायच्या होत्या म्हणून तिच्याबरोबर रस्ता क्रॊस करून गेले. चेक देऊन, खरेदी करून परत निघालो. तर ’लाल’ सिग्नल असल्यामुळे,
सर्व वाहन चालक थांबलेले होते, हे पाहून मी तिला ’लवकर चल’ अशी खूण केली. ती मोबाईलवर बोलत होती. माझ्याबरोबर तीही निघाली. आम्ही अर्धा रस्ता क्रॊस केला आणि सिग्नल सुटला. आता परत मागे येणे शक्य नव्हते. म्हणून पुढे निघालो. एक रिक्षा, व एक कार जात होती त्याचवेळी माझ्यापासून १०-१२ फूटांवर असलेल्या बसला मी हात उंच करून थांबण्याची/आम्ही जात असल्याची खूण केली. आणि आता बस थांबेल म्हणून आम्ही निघालो. पण त्या ड्रायव्हरचा खूपच अपमान झाला. "दोन सामान्य स्रियांसाठी कशाला थांबायचे?" असा विचार करून तो वेग जास्त वाढवून आला. तोपर्यंत आम्ही, बसच्या समोर अर्ध्यापर्यंत गेलो होतो. आणि मी व बसच्या मध्ये फ़क्त अर्ध्या फूटाच अंतर होतं. पण ’देव तारी, त्याला कोण मारी?’ देवानेच मला बुद्धी दिली, आणि मी व ती तशाच २-४ पावलं मागे आलो. तेव्हा माझ्या आणि बसच्या मध्ये फक्त १-२ इंचाच अंतर होत. तसचं त्याचवेळी जर मागून गाड्या आल्या असत्या, तर आम्हाला धडकल्याच असत्या. पण देवाचीच कृपा. _____/\_____.

काल जर काळाबरोबर वेळही आली असती, तर…. आज ह्या पानावर मी लिहिण्य़ाऐवजी ’त्या’ पानावर तुम्ही सर्वांनी लिहील असतं. असो.
काल पहिली मोठ्ठी चूक मी केली म्हणजे, वाहन चालक थांबलेले पाहून मी निघाले. पण त्यांच्या चंचलतेकडे मी लक्षच दिल नव्हत. तसचं सिग्नलकडेही पाहिल नव्हतं.

इथे हा लेखन प्रपंच करण्याचे कारण म्हणजे, माझी तुम्हा सर्वाना कळकळीची विनंती आहे. तुम्ही कोणीही मी केलेला हा वेंधळेपणा/मूर्खपणा (जो मी कधीच करत नाही. पण काल केला.)कधीच करू नका.

म.सूचना : प्रज्ञा, आणि किंकर, हे आमच्या घरी सांगू नका. त्याना उगीच काळजी नको. प्रज्ञा तुला, मला काय झापायचं असेल, ते मोबाईलवर झाप. (((((((मी मोबाईल बंद करून ठेवेन.)))))))