आकाशाचं ताट

कित्तेक कुटुंबे अस हलाकिच जिवन जगतात राव्,छान जमलय.छान मांडलय.

गरीबांनी या सार्‍याची स्वप्नंच बघायची
आणि कठोर वास्तवाला सामोरं जायचं
(कवितेतल्या शेवटच्या ४ ओळी)
हा हृदयस्पर्शी भाव चांगला मांडलाय.

सुंदर कविता

व्वा यार. बहुत बढिया. वेगळाच विषय आणि आगळी मांडणी. सुंदर !!

हृद्य..! आणि आकाशाच्या ताटातील पदार्थांच्या कल्पनापण छान..!

वा वा!!!

प्रद्युम्न, तुमच्या कविता नेहमीच वाचनीय असतात. खूप परिणामकारकपणे तुम्ही गरिबांच्या व्यथा कवितांमधून मांडता. असेच लिहीत रहा.

कविता खुपच छान आहे.

खूप छान. तळमळीनं लिहिलंय. असंच लिहित राहा.

सुंदर कविता.. आवडली..

अफाट!!!! शब्दच नाहीत या कवितेसाठी.

सुंदर. आवडली.

"चांदण्यांची उसळ, जिलेबी, चटणी, भाकरी, पंचपक्वान्न या सर्वांनी भरलेलं ताट बघत असतानाच,
"जसं संपलं सपान
आन उगडले डोले
तशे रिकाम्या पोटावे
दोन आसू ओगळले "

खाड्कन या ओळी आल्या आणी भरल्यापोटीही अश्रु ओघळले. खूप हृदयस्पर्शी कविता. तुमच्या कविता फार वाचनीय आहेत.