शल्य..

Submitted by सूर्यकिरण on 18 July, 2011 - 03:53

हुंदके गिळूनी टाळतो
आता शल्य हे मनीचे,
पार भेटता अडवळणी,
घेई झोके आठवणींचे

कोसळताच सरी बेभान,
उडते छप्पर ओसरीचे,
आसर्‍याला थारा देण्या,
थरथरते पान आभाळाचे

दुर भेटता क्षितीज मग,
पाऊलवाट सोडून जाते,
खुणा झाकण्यास सार्‍या,
समई विझूनी रात्र होते..

काळाची हि रित अघोरी?
भावना सार्‍या गोठवते,
क्षणांची फुले वेचण्याआधी,
अंगणी वादळ ऐसे का भेटते?

- सूर्यकिरण

गुलमोहर: 
कविता
शब्दखुणा: 
वादळ
शल्य
शेअर करा

आवडली Happy

Submitted by विशाल कुलकर्णी on 18 July, 2011 - 04:46

काळाची हि रित अघोरी?
भावना सार्‍या गोठवते,
क्षणांची फुले वेचण्याआधी,
अंगणी वादळ ऐसे का भेटते?

यथार्थ्.............खूप छान..............

Submitted by योगुली on 18 July, 2011 - 05:49

“काळाची हि रित अघोरी?
भावना सार्‍या गोठवते,
क्षणांची फुले वेचण्याआधी,
अंगणी वादळ ऐसे का भेटते?”
....छान
-----------------------------------------------
अवांतर
(काही ठिकाणचे र्‍हस्व दीर्घच्या टायपोंकडे कृपया लक्ष द्यावे..... राग नसावा)

Submitted by UlhasBhide on 18 July, 2011 - 08:26

Kay rav tumhi tar manatl

livta ki ,man kavde tari nahi na.

Chan.........

Submitted by पवनघुटुकडे on 19 July, 2011 - 02:41

सुंदर.

Submitted by जागू-प्राजक्ता-... on 19 July, 2011 - 02:59

काळाची हि रित अघोरी?
भावना सार्‍या गोठवते,
क्षणांची फुले वेचण्याआधी,
अंगणी वादळ ऐसे का भेटते?>>> ह्म्म नेमकं टिपलयस.. !!सुंदर कविता !!

Submitted by चेतना on 19 July, 2011 - 03:40

छान.

Submitted by उमेश कोठीकर on 19 July, 2011 - 06:24