पारिजात

डोळ्यामधून माझ्या जी आसवे निघाली
धाग्यात वेदनेच्या गुंफून टाक सारी

कचरू नको जराही असुदे गळ्यात माला
रात्रीस जागताना ठेऊन दे उशाला

चंद्रास का कळावे हे गुज तुझे माझे
बेधुन्द तसा ही तो चांदणे प्याला

पहाटेस दोन झाडे लावून कोण गेला
सुकली रातराणी पण पारिजात आला

उमेश वैद्य २०११