लवकरच येत आहे...

रविवारी लोकसत्ता वाचताना नजर खिळली ते ९ व्या पानावर. काय होतं असं त्या पानावर? हो, एका पुस्तकाचे विश्लेषण. आंतरराष्ट्रीय घडामोडीचे भाष्यकार व विश्लेषक संदीप वासलेकर यांच्या `एका दिशेचा शोध' या पुस्तकातील काही अंश छापून आले होते. त्यांनी दिलेली उदाहरणे अनो़खी आहेत. वाटर्लू सारख्या छोट्या गावात आपल्या उद्योगाचा साम्राज्य निर्माण करणारा ब्लेकबेरीवाला जिम बाल्सिली असो वा सतत युद्धाच्या छायेत असणा-या प्रदेशात टेफेन औद्योगिक केंद्र निर्माण करणारा इस्रायलचा उद्योगपती स्टेफ हायमर दोघेही आपल्या जागी ग्रेट्च. बाल्सीलीने मोठमोठ्या देणग्या देऊन आंतरराष्ट्रीय संबंधावर उच्च दर्जाचे केंद्र स्थापन केले, तर टेफेन औद्योगिक केंद्रामध्ये तरुणांना मोठ्या प्रमाणात वाव दिला जातो. ही दोन उदाहरणे वाचून आपल्या देशातील उद्योजकांशी तुलना करण्याचा मोह होतो. टाटा उद्योगसमूह व इन्फोसिस सारखे काही मोजके अपवाद वगळता सगळीकडे निव्वळ अंधार दिसतो. हे जणू आपल्या बदलत्या सामाजिक मानसिकतेचे प्रतिक आहे. निव्वळ ओरबाडत राहण्यापेक्षा समाजाचे आपण काही देणे लागतो या भावनेतून जर उद्योजकांनी समाजाची परतफेड करण्याचा प्रयत्न केला तर अवघ्या देशाचे चित्र निराळे दिसेल.
डोंबिवली सारख्या छोट्या शहरात जन्मलेला, साध्या विमानाचा आवाज आला तर उत्सुकतेने पाहण्यासाठी घराबाहेर धावणारा `तो' , आज सकाळचा नाश्ता एका देशात, दुपारचे जेवण एका देशात तर रात्रीचे जेवण तिस-याच देशात करतो. सामान्य मध्यम वर्गीय कुटुंबातला व मराठी माध्यमात शिकलेला हा तरुण पन्नास हून अधिक देशांच्या राष्ट्राध्यक्षांना आंतरराष्ट्रीय विषयावर सल्ला देतो. ही जणू एखाद्या परिकथेत शोभणारीच गोष्ट आहे. पण वासलेकरांनी ते सिद्ध केले आहे ते अपार कष्ट, अचाट बुद्धीमत्तेच्या जोरावर. त्यांचे अवघे जीवन भारतीय विशेषतः मराठी तरुणांसाठी प्रेरणादायी आहे. `एका दिशेचा शोध' या त्यांच्या आगामी पुस्तकातून असेच त्यांचे अनुभव आपल्याला वाचावयास मिळतील, यात तिळमात्र शंका नाही.