शपथ.....

मावळतीची निरोपाची किरणं
क्षणभर विश्रांतीसाठी विसावली पानाफुलांवर
जणू सांगत होती सगळ्यांना
प्रकाश देत नसू आम्ही पण रात्रभर जगण्याची उब नक्कीच देतो
अन फुलही त्या उबदार सहवासात
डोलून थकलेली दिवसा होती तिन्हीसांजेचा नखरा पाहत
कळ्यांचं कुजबुजणं वाढलं होतं एव्हाना
खट्याळ डोळ्यांनी एकमेकीकडे पाहत मंद हसत होत्या त्या
पक्षी रमले होते एकमेकांना निरोप देण्यात
अन दिसत होती घरट्याची ओढ अधीर पंखांच्या हालचालीत
चांदण्याची चालली होती लगबग शृंगाराची
चांदवाही नादमय संथ लयीत सरकत होता स्वतःच्याच नादात
रातराणी साज सावरत गंधाळली अलवार
मोगऱ्याची नशा भिनू लागली भोवतालच्या वातावरणात
निशेच्या गर्दनिळ्या आगमनाची चाहूल आली
तेवढ्यात सर्रकन सरकली डोळ्यासमोरून अस्मानी ओढणी

पाहून खळ्ळकन फुटला डोळ्यातला पारा
किरणांनी क्षणार्धात निरोप घेतला
फुलांनी चटकन माना टाकल्या
कळ्या एकदम चिडीचूप स्तब्ध झाल्या
पक्षांनी घट्ट मिटून घेतलं घरट्यात
धूसर धूसरच होत गेलं चांदणं
चांदवाही लपला कोणत्याश्या ढगाआड
बदलत गेलं ते सारं सारं.. थरथरलं वारं वारं..
डोळ्यांचं ठीके, मनाच्या दृष्टीचंही भिजलं पान कोरं कोरं

पूर्वीसारखा मावळतीचा रंग म्हणावा तसा अता खरंच भिडत नाही
आत्ताच जन्मलेल्या अनाथ स्वप्नाची शपथ.. मी खोटं बोलत नाही!