अमानवीय...?

मला सवडीने वाचायला आवडतील. मेल करशील?? >> अगं टोचके ते फक्त 'किस्सेच' आहेत.....गावात तसेच शहरात राहणार्‍यांकडून एकलेले.... (डोचक्यात संग्रहीत)पण मी या गोष्टीचा अनुभव प्रत्यक्ष घेतला नाहीय. तो घेण्यासाठी जेव्हा (२-३ वेळा) गावात वास्तव्यास होतो (सोबत माझा घोस्ट राईडर चुलत काका) तेव्हा असं काहीच अनुभवलं नाही न एकलं. अगदी रात्री जगलातुन फेरफटका मारला. 'काळी चौदसची' एक रात्र तर आम्ही जंगलात जागुन काढली. ना चेटकीण, ना डाकीण, ना गिर्‍या, ना समन,एक सुधा भूत नाही की भुताचा 'भास' नाही. एक वेळ तर गावकरी आम्हालाच 'भुताचाबाबा' समजु लागली होती.

पण माझ्यासाठी एक खास अनुभव आलाच. जंगलात रात्री एक वेगळीच दुनिया सुरु होते. ति तुम्हाला हार्टअटॅक येई पर्यंत घाबरवुही शकते आणि 'निखळ' आनंदही देउ शकते. पहायला 'भक्कास' वाटली तरी तशी नसुन त्यातही 'निसर्ग सौंदर्य' आढळते. तिथे रात्र 'शांत' नसते. 'संगीतमय असते'. तिथुन दिसणारे आभाळ 'अतरळांत' आल्याची जाणीव देते. या रात्रिच्या वर्णानाचा एक वेगळा 'उतरा' होईल.....आणि हो जंगलातील प्रत्येक रात्र ही 'वेगळी' असते.

असा काहीसा 'उलट' अनुभव आला...

@टोकुरिका
मस्त प्रचंड विनोदी किस्से आहेत तुमचे एक-एक...

मी माझ्या कुटुबासोबत नारायणपुर येथुन गाडीने परत पुण्याला येत होते..तिथला प्रासाद गेउन आम्हि एका चिचेच्या झाडाखालि (जे नन्तर लक्शात आल)थाबलो होतो....मी आणि भाउ तिथे खेळ्त होतो.....तेथुन निघालो आनि अदाजे २०-२५ फुटावरुन गाडी स्व:ताभोवति २-३ वेळा गोल फिरुन ,समोरुन येनारया एका दुचाकिला धडक देउन एका शेतात थाबलि... बाबा निश्ण्न्त चालक आहेत....का झाल असाव ह्याचा विचार अजुन येतो?कोनि म्हनत रिमझिम पावसामुळे गाडी फिरली... कोनि म्हनत चिचेच्या झाडाखालि थाबल्यामुळे भुताट्की झालि....धडक दिलेल्या माणसाला पैसे द्यावे लागले ते वेगळेच....गाडीत बसेलेलो आम्हि सगळेच घाबरलो होतो....आजी शेवटपर्यन्त शान्त राहिलि होति...घाट सपल्यानतर तिचा मनाचा ताण थोडा कमी झाला .त्यानतर अजुनपर्यन्त आम्हि कधिच नारायणपुरला गेलो नाहि.....
आपल्या जाणिवेपलीकडे काहितरी घडत असत हे नक्की...

२०-२५ फुटावरुन गाडी स्व:ताभोवति २-३ वेळा गोल फिरुन ,समोरुन येनारया एका दुचाकिला धडक देउन एका शेतात थाबलि... >> रस्त्यांच्या दुतर्फा/कडेला असलेले डिवाईडर (चौकोनी दगड जे अर्धे जमीनीत असतात अर्धे वर्.....)अधे मधे काहींवर रस्त्याची माहीती लिहली असते किमी.,ठ्काण वैगेरे.... ते सहसा दिसतात. पण नाही दिसला तर गाडीच्या एकाबाजुला (डाव्या/उजव्या) धडक लागुन गाडी गोल गिरकी घेउ शकते....अर्थात किती गिरक्या घेईल ते वेगावर अवलंबुन आहे.

@->चातक ---- अधे मधे काहींवर रस्त्याची माहीती लिहली असते किमी.,ठ्काण वैगेरे.... ते सहसा दिसतात. पण नाही दिसला तर गाडीच्या एकाबाजुला (डाव्या/उजव्या) धडक लागुन गाडी गोल गिरकी घेउ शकते.>>>>>>.असु शकत......ह्या घटनेला ७-८ वर्ष झालि असेन...त्यामुळे असे डिवाईडर होते कि नाहि हे सागता येनार नाहि..मला आटवत नाहि....
पण २०-२५ फुटावरुन सुरु केलेल्या गाडीचा वेग नक्कीच कमि असणार ना....

चातकाची पोस्ट नं - 666 - The Omen.

अमानवीय म्हणजे केवळ भुत्याखेत्यांशी संबंधित असे नव्हे. दैवी अनुभव पण इथे सांगायला हरकत नसावी असं गृहीत धरून एक किस्सा सांगतो.

गुजरातेतल्या गणदेवी गावात जानकीआई सुळे नावाच्या एक संत रहात असत. सोबत त्याचं आख्खं कुटुंब होतं. त्या, त्यांचे पती, मुलगा, नातवंडे, इत्यादि. दैवी शक्तीमुळे त्या पंचक्रोशीत आणि दूरवर प्रसिद्ध होत्या. त्यांना भक्त लोक देवी मानत असंत.

त्यांच्या घरी मोठे देवघर होते. बाजूच्या देवळात एक पुजारी राहत असे आणि दर अष्टमीला जानकीआईंच्या घरी अष्टमीची पूजा करीत असे. एकदा तो महिनाभर गावाबाहेर गेला होता. परतल्यावर अष्टमीची पूजा नित्यनेमानुसार सुरु झाली. एके दिवशी त्याने जानकीआईंच्या मुलीला विचारले की आज आई का दिसत नाहीत म्हणून. तिचं नाव कुसुम आणि ती तेव्हा माहेरी आलेली होती. कुसुम आश्चर्याने म्हणाली "असं काय विचारताय, अहो, आज आईला जाऊन तीन वर्षे होऊन गेलीत."

हे ऐकून पुजारी जाम चरकला. तो म्हणाला, "दर पूजेच्या दिवशी जानकीआई जवळ येऊन बसायच्या. माझ्या हाताने त्यांना प्रसादही दिलाय".

सगळ्यांचं मत पडलं की तो पुजारी अतिशय भाग्यवान आहे. मात्र त्याने जानकीआईंच्या अनुपस्थितीमुळे परत अष्टमीची पूजा केली नाही.

आ.न.,
-गा.पै.

पण तो पुजारी ३ वर्षांत कधीच त्या शेजारी बसलेल्या जानकीबाईंशी बोलला नाही? तो महिनाभर गावी गेला असताना त्या गेल्या असं गृहित धरलं तरी तो त्यांच्या शेजारीच रहात होता तर एव्हढी प्रसिध्द व्यक्ती गेल्याचं परत आल्यावर त्याला कळलं नाही?

हम्म बाजूच्याच देवळात राहायचा आणि जानकीबाई गेल्याचं कळलं किंवा कोणी कळवलं कसं नाही याच आश्चर्य वाटतंय.

ह्या धाग्यावर आश्चर्य वाटुन घ्यायला अथवा शंका काढायला सक्त मनाइ आहे.

ह्या धाग्यावर आश्चर्य वाटुन घ्यायला अथवा शंका काढायला सक्त मनाइ आहे. >> हे भारी होतं...

स्वप्ना_राज, अंजली_१२,

तो पुजारी आपण बरे की आपले काम बरे असा असावा. त्याकाळी (सुमारे इ.स. १९४०) कोणी ब्राह्मणांशी विनाकारण बोलत नसत. जानकीआई जरी प्रसिद्ध व्यक्ती असल्या तरी आजच्यासारख्या वलयांकित (सेलेब्रिटी) नव्हत्या. त्यांच्या देहावसानाची मोठी बातमी करण्याची काही गरज नव्हती. तो जेव्हा परत गावी आला तेव्हा गावाचे सर्व व्यवहार पूर्वीसारखेच चालू होते. जानकीआईंचा फोटोबिटो लावलेला बघितला असेल त्याने कदाचित. पण भक्तमंडळींनी त्यांचे अनेक फोटो काढून नेले होते. त्यातलाच एखादा दृष्टीस पडला असेलशी समजूत झाली असावी.

दुसरी गोष्ट म्हणजे जानकीआई रामनवमीस परलोकवासी झाल्या. त्यामुळे त्यांच्या गमनाचा खास उत्सव वगैरे होत नाही. रामनवमीचा असतो तेव्हढाच उत्सव साजरा केला जातो.

पुजारी जानकीआईंशी वार्तालाप करीत असेलही, पण घरातल्या इतरांना कळले पाहिजे ना.

असो.

जमेल तेव्हढं स्पष्टीकरण केलं आहे. शंका जरूर विचाराव्यात. मात्र त्यामागील हेतू शंकांचं निराकरण करण्याचा असावा.

आ.न.,
-गा.पै.

साल 1998. मी आणि माझा मित्र रणजीत रोहा तालुक्यात मित्राकडे गेलो होतो. तिथे दोन दिवस राहिल्यानंतर मी श्रीवर्धनला कामानिमित्त बाईकवरुन जात असताना एके ठिकाणी कच्चा रस्त्ता लागला. रात्री 11 वाजले असावेत तिथून जात असताना भिती नाही पण अतिशय भकास आणि भेसूर वाटत होते. सतत एक अस्वस्थता जाणवत होती. पुढे श्रीवर्धनला पोचल्यावर चौधरी नावाच्या एका गृहस्थांना हा अनुभव सांगितला त्यांनी अश्या रोडवर रात्रीचा प्रवास करु नका असा सल्ला दिला व अश्या एकांतात रात्रीचा प्रवास करताना एकवीरा देवीचा जप करण्यास सांगितले. नंतर घरी आल्यावर काही सांगितले नाही पण पुढे दोन आठवड्यांनी आई मला म्हणाली कि तु प्रवासातुन घरी आल्यानंतर दोन दिवस मला तुझ्यावर विचित्र छाया असल्याचा भास होत होता. त्या रस्त्यावर नक्कीच काहीतरी भिषण भकास घडले असणार हे नक्की.

आमच्या हापीसातला किस्सा ,
सायंकाळी ६.३० ते ७ वाजता एक मुलगी (गुज्जु)अचानक व्हीवळु लागली, हात पाय आपटु लागली ,आम्हाला वाटल आकडी असेल, किंवा असच काही, लगेच डॉक्टरला बोलावल, त्यांनी तपासुन सांगितल हा शारीरीक आजार नाही. डॉक्टरच्या बोलण्याने सगळे अचंभीत. एका सिनीयर स्टाफने
(जयेशभाए गुज्जु) तीच्या घरी फोन लावला, तीचे वडील तड्क आले, तो पर्यंत व्हीवळने चालुच सगळ्यांचे टेंशन वाढ्लेले तीचे वडील गुज्जुत काहीतरी बोलले जयेशभाएने खिशातुन शिर्डीची विभुती काढ्ली तीला विभुती लावनार ईतक्यात तिने त्यांच्या हाताला जो जोरदार हिसडा दिला जयेशभाए तीन ताड उडाले. आता तीचे व्हीवळने एवढ्या जोरात चालु झाले की आजुबाजुच्या कार्यालयातली मंडळी जमा.
अच्यानक ती शांत झाली, पाणी वैगरे पिऊन एकदम नॉरमल.
तीला बॉसच्या गाडीतुन घरी पोहचवण्यात आलं ( मेरा नंबर कब आयेगा )
जयेशभाए बोलले तीच्या वडीलांनी सांगितल तिला भुतबाधा झालीय उपाय चालु आहेत पण हे एवढ होईल याची त्यांना अपेक्षा नव्हती.
चार दिवसांनी ती पुन्हा कामावर हजर आता सर्व नॉर्मल आहे फक्त गळ्यात एक ताईत वाढला आहे.
झालेल काही तीला आठ्वत नाहीय.
आता एवढ सगळ समोर होउन अविश्वास कसा ठेवायचा हा प्रश्न पडलाय.

काही जागा अतिशय खराब असतात.माझे आजोबा आत्याच्या नवीन घरी गेले होते. नाणिज जवळच्या तिच्या गावी. जेवण झाल्यावर आत्या, आत्याचे मिस्टर व आजोबा पाय मोकळे करायला जवळच्या एका निर्जन ठिकाणी गेले .तिथे आजोबांच्या अंगावर अचानक काटा आला व अस्वस्थ वाटुन घाम फुटला, आजोबांनी आत्याला सांगीतले कि इथे पुन्हा कधी ही एकटी येऊ नकोस ही अत्यंत खराब बाधीत जागा आहे.

>>काही जागा अतिशय खराब असतात

हे खरं असेलही कदाचित. मी परदेशात असताना एकदा आईवडिल रहायला आले होते. मी आणि आई रात्री जेवण झाल्यावर घराजवळच्या एका छोट्या पार्कला बाहेरून फेर्‍या मारायला जात असू. तिथे पोलिसांची गाडी सतत गस्त घालत असल्याने तशी भीती नव्हती. पार्क एव्हढं छोटं की १० मिनिटात एक फेरी मारून व्हायची. पार्कातच एके ठिकाणी ३-४ मोठाले वृक्ष गर्दी करून उभे होते. दिवसाउजेडी काही वाटायचं नाही पण रात्री मात्र जवळच्या दिव्याच्या प्रकाशात त्यांची दाट झाडी भेसूर वाटायची. का कोणास ठाऊक पण त्यांची खूप भीती वाटायची. आम्ही फेर्‍या मारताना तिथून जायचो तेव्हा मी आईला खूप घाई करायचे आणि भरभर चालायला लावायचे. तरी मला अजूनही वाटतं की तिथे काही अमानवी नसणार. अंधाराची एक आदिम भीती माणसाच्या मनात आहे तीच माझ्या अस्वस्थतेचं कारण होती.

माझी आई तिच्या वडिलांना म्हणजे माझ्या आजोबांना आलेला आणखी एक अनुभव सांगते. अचानक ओढवलेल्या आपत्तीमुळे फॉरेस्ट खात्यात नोकरी धरायला लागायच्या आधी ते काही दिवस मेडिकल कॉलेजात शिकायला होते. तिथे एका खोलीत म्हणे ओल्या बाळंतीणीचा मृत्यू झाला होता. तिचा आत्मा तिथे होता त्यामुळे त्या खोलीत कोणी झोपत नसे. माझ्या आजोबांचा भुताखेतावर कधीच विश्वास नव्हता. त्यामुळे बाकीच्या विद्यार्थांनी त्यांना त्या खोलीत झोपायचा आग्रह केला.

आजोबा झोपले. काही वेळाने त्यांना एक पाठीवर केस मोकळे सोडलेली बाई दिसली. ती त्यांना म्हणाली की 'तू जर मला बघून घाबरला असशील तर तुला ताप येईल, नाहीतर काही होणार नाही". आजोबांना जाग आली तेव्हा सकाळ झाली होती. ते सत्य होतं का स्वप्न त्यांना शेवटपर्यंत कळलं नाही. त्यांनी नेहमीच तो मनाला झालेला भास मानला. त्यांचा अमानवी शक्तींवर विश्वास नसल्याने त्यांना ताप वगैरे काही आला नाही. तिथे काही होतं का नाही ते देव जाणे.

>>सायंकाळी ६.३० ते ७ वाजता एक मुलगी (गुज्जु)अचानक व्हीवळु लागली, हात पाय आपटु लागली ,आम्हाला वाटल आकडी असेल, किंवा असच काही, लगेच डॉक्टरला बोलावल, त्यांनी तपासुन सांगितल हा शारीरीक आजार नाही. <<<

ईनमीन तीन, तो डॉक्टर "जागो मोहन प्यारे" (जामोप्या) तर नव्हताना.?

तो डॉक्टर "जागो मोहन प्यारे" (जामोप्या) तर नव्हताना.?>>>>

अंधाराची एक आदिम भीती माणसाच्या मनात आहे > अगदी अगदी!

मुंबई गोवा हायवेवर पोलादपूरच्या पुढे एक फाटा पश्चिमेकडे जातो. तिथे ट्रेकिंगला जाताना एका स्पॉटवर माझ्या एका मित्राला रडण्याचे आवाज येत होते असे त्यानी सांगितलेले आठवत आहे .खरे खोटे त्यालाच माहित.

आमच्या इमारतीतही हल्ली रात्री-बेरात्री रडण्याचे आवाज येत असतात .... कारण आजूबाजूच्या घरांमध्ये दोन बाळं जन्माला आली आहेत. आणि ही पूर्णपणे मानवी करणी आहे.

अंधाराची एक आदिम भिती माणसाच्या मनात आहे असेही काही नाही. काही ठिकाणी दिवसाउजेडी सुद्धा भयाण वाटते. विशेषतः दुपारी .असेच एकदा खेळताना मी आणि मित्र सायकलवर गावापासून लांब गेलो होतो दुपारी वातावरण ढगाळ झाल्यावर त्या एकांताचीपण भीती वाटायला लागली.तिथुन धुम ठोकली ते डायरेक्ट घरीच.

आमच्या इमारतीतही हल्ली रात्री-बेरात्री रडण्याचे आवाज येत असतात .....कारण आजूबाजूच्या घरांमध्ये दोन बाळं जन्माला आली आहेत. आणि ही पूर्णपणे मानवी करणी आहे.
>>>>>>>>>>>>>

मामी नक्की बाळांच्या रडण्याबद्दल बोलतेय की बाळांच्या जन्माबद्दल

की दोन्हीबद्दल

आमच्या परीचयचाचे एक गृहस्थ खूप दारु प्यायचे. व्यसन पार टोकाला गेले होते. एक दिवस दारु पिऊन गावाबाहेरच्या माळावर गेले तिथुन रात्री परतल्यावर असंबंध ,विचित्र बडबड करत होते. पुढे पुढे शांत एकटक बघत बसायला लागले. कुणीतरी सांगितले की त्यांना समंधबाधा झाली होती त्यातच त्यांचा अंत झाला.खरच मला आजही अंगावर काटा येतो असे काही ऐकले की.