रेषेवरची अक्षरे...

ह्म्म्म्म्म्म्म,

कुणीतरी म्हटलंय, "ज्ञानेश्वरी लिहिल्यानंतर अजुन काही लिहायची गरज आहे का?"

Good One

अप्रतिम!

एकाच वेळी निराश आणि आनंदी, हताश तरीही आशावादी वाटायला लावणारी कविता आहे.. सुंदर!!

तुमचा साहिरवरचा लेखही असाच ह्रदयस्पर्शी होता.. आणखी काय लिहिलंयत तुम्ही मायबोलीवर?

ट्युलिप, अंक सुंदर आहे. सर्व कविता आवडल्या. हळुहळू वाचत्येय.
या उपक्रमाबद्दल सर्वांचे अभिनंदन!

अप्रतिम आहे ही कविता!
झाडांची दखल घ्या न घ्या.
ती असतातच माती आणि पाण्यासकट. सावल्या पेरत.>> प्रचंड आवडल्यात या ओळी.

छान ट्युलिप, संकल्पना आवडली. सगळेच लेख छान आहेत.

अंक सुंदर आहे. मायाजाळावर इतके लिखान उपलब्ध असतान त्यातून निवड करने कठिन काम नक्कीच झाले असनार.

हा ह्यावर्षी पण आला का ?

धन्यवाद

टयुलिप, खूप सुंदर आहे कविता.

एकाच वेळी निराश आणि आनंदी, हताश तरीही आशावादी वाटायला लावणारी कविता >> अगदी असंच

अंकही चाळला. सवडीने पूर्ण वाचायलाच हवा असं वाटतंय.
आभार.

अंक झक्कास आहे .

धन्स ग ट्यु. २००८ चा वाचल्या पासून २००९ चा शोधतच होते.

ब्लॉगवर वाचलं होतंच आता पुन्हा इथं वाचतोय

सुरेख मांडले आहे. शांता शेळके यांच्या, खालील उतार्‍याची आठवण झाली -

"मानवी संस्कृती हा एक वाहता प्रवाह आहे. त्याला किनारे आहेत. माणसे आपापसात लढतात. चोर्‍यामार्‍या करतात. एकमेकांचा वध करतात. खूप संघर्ष करतात. त्यांच्या रक्ताने हा प्रवाह भरुन जातो आणि इतिहास या संघर्षाची, रक्तपाताची इमानेइतबारे नोंद करतो. पण त्याच वेळी याच या प्रवाहाच्या दोन्ही तीरांवर, शांतपणे, कुण्याच्या ध्यानातही येणार नाही अशा रीतीने, माणसे प्रेम करतात. विवाहबद्ध होतात. मुलाबाळांना जन्म देऊन त्यांचे संगोपन करतात. गाणी म्हणतात, नाचतात आणि कविता लिहतात. मानवी संस्कृतीचा इतिहास म्हणजे खरोखर या प्रवाहाच्या तीरावर जे घडते त्याचा इतिहास असतो, असायला हवा. पण इतिहासकार निराशावादी असतात त्यामुळे संस्कृतिप्रवाहाच्या तीरावर जे जीवन फुलत असते त्याकडे ते दुर्लक्ष करतात आणि तिच्या रक्तलांच्छित प्रवाहाचेच चित्रण करत राहतात. "

छान लिहिले आहे..

सामो..छान आहे हा शांता शेळके यांचा उतारा..