एस.टी. ची एक्काहत्तरी..!

मस्तच !!! मुंबई-पुणे-मुंबई असे विकांताला ये-जा करताना माझा प्रेफरेन्स नेहमी लाल डब्याला असायचा. तिकीट कमी असते आणि एस टी तील खिडक्यांच्या काचांचा खाड खाड आवाज आल्याशिवाय प्रवास झालाय असे वाटतच नाही. बऱ्याचदा वेग इतर बस पेक्षा जास्तच असतो.

लाल बस ला आम्ही लहानपणी लाल डब्बा म्हणायचो.
पण त्या लाल डब्याच महत्व त्यातून प्रवास करणाऱ्या प्रवाशांनाच माहित.
मस्त लेख.

बशीत बसलं कि आमचा वकार युनूस होतो पण तरी लेख आवडला.
एस टी ला शुभेच्छा!

महाराष्ट्रातील दुर्गम खेडेगाव पर्यंत पोचलेले एकमेव प्रवासी वाहन .

अगदी 'वाट पाहीन पण एसटीनेच जाईन' कॅटेगरीत नेहमीच नसले तरी खाजगी वाहनापेक्षा एसटीला प्राधान्य देणाऱ्यांपैकी मी आहे. भरपूर प्रवास घडला आहे एसटीतून. वाईट अनुभव मात्र कधी आल्याचं आठवत नाही. गर्दी अनुभवली आहे, पण तरी गर्दीतही लोक एकमेकांना सहकार्य करतात असाच अनुभव आहे.

अरे वा!छान लेख, एसटीला शुभेच्छा!!!

लेख छान आहे, पण लाल पिवळी एस टी आणि प्रवाशांच्या सोयीसाठी या लोगोशिवाय अपूर्ण आहे!!!

एस टी हा लहानपणी जिव्हाळ्याचा विषय होता कारण सुट्टीत बाहेर गावी नेणारी ती एकमेव सोय होती. मग थोडे मोठे झाल्यावर एशियाड ने प्रवास करू , वेळा बघून जाऊ असा हट्ट करायला लागलो. मुंबई ला असताना तर पुण्याहून मुंबईला जायला अगदी शिवनेरीचे रिझर्वेशनच करत होतो. नीता व्होल्वो वगैरेंचा नाद न करता आपली शिवनेरीच चांगली असा बाणा धरला पण मज्जा आली.

एस टी ने प्रवास न केलेला मी एकटाच की काय इथे

निमआराम आणि शिवशाही यातुन प्रवास करायला आवडतो.
रस्ता कसाही असो खुप सुंदर झोप लागते.

जगप्रसिद्ध लाल डबा

खूप छान लेख.माझाही लाल डब्याशी संपर्क भरपूर आलाय.
अजूनही खाजगी ट्रॅव्हल ने मुंबई ला जाण्यापेक्षा 1 तास वाट पाहून हिरकणी किंवा शिवनेरी ने जाणं जास्त सुरक्षित वाटतं.
लाल एसटी लोकांना लागते त्यात सीट आणि आवाज हा मुख्य भाग आहे.आता एसटी पण सुधारल्या आहेत.

आवडला लेख, पण फारच त्रोटक वाटला

संपादन करकरून वाढवा की, चांगले लिहिता

@Dj...
कालच त्या मॉडेलने प्रवास केलाय, अजूनही खेड्यावर हीच एस टी वापरली जाते....

इट्स सिक्रेट. मात्र प्रवास ३५ किमीचा होता, आणि तिथे जायला एस टी शिवाय वाहन नाही आणि माझी गाडी नेली असती तर पार खुळखुळा झाला असता...
पहिली एस टी

गंमत म्हणजे आज एस टी च्या ताफ्यात नवीन वोल्वो दाखल, असं आपण म्हणतो, तेव्हा ते एक स्टेटस सिम्बॉल वाटतं. पण पहिली एस टी मर्सिडीज कंपनीने बनवली होती...

मिनी बस

एसटीचा सर्वात मोठा गुण म्हणजे वाटेत गाडी बिघडली तर प्रवाश्यांना वाऱ्यावर सोडून देत नाहीत. शिवाय ड्रायव्हर सामान्यतः चांगले, संयमी असतात. रॅश चालवणारे नसतात. (अपवाद असतील) . आपण कार चालवत असताना समोरून एसटी आली तर ते लगेच साइड देतात. रस्ता अरुंद असेल तर खाली कुणी उतरायचं असा मानापमानाचा मुद्दा करत बसत नाहीत.

भारीच कि..मी पण प्रवास केलाय लाल डब्यातुन आणि अजुनही करते. निम आराममधे रिझर्वेशन नसेल तर जागा पकडायला जी शब्दांची बाचाबाची होती.,त्यात तर खुपच मजा येते.

माझ्या सासऱ्याना वाचायला दिला, त्यांना आवडला. त्यांची संपूर्ण नोकरी एसटी महामंडळात झाली.

ऑनलाइन आरक्षण, शिवशाही यासारख्या सुविधांनी एसटीने कात टाकली आहे.

@मन्या -

जर तुला निम आरामची बाचाबाची मजा वाटत असेल, तर एखाद्या तालुक्याच्या ठिकाणाहून सकाळी ९ १० च्या सुमारास जाणाऱ्या एसटी ची मजा बघ...
रुमाल, बॅग किंवा जवळच लहान मूल सुद्धा खिडकीतून टाकून जागा सांभाळली जाते.
आणि एका सीटवर दोन रुमाल पडले, की महाभारत चालू होतं.

एसटीचा लोगो आता थोडासा बदललाय. खाली अजून एक रिबन भगव्या रंगाची असून त्यावर जय महाराष्ट्र लिहिलेले आहे.
बाकी नवीन पांढरी लाल एसटी ही कर्नाटक एसटीची कॉपी आहे. नवीन एसटी ताफ्यात आता आयशर बसेस ची संख्या वाढली आहे ती कर्नाटकात आधीपासून वाढलेली होती. आयशर बसेस टाटा किंवा लेलँड बसेस च्या तुलनेत अधिक पिकअप व मायलेज जास्त देणाऱ्या आहेत.
काही विशिष्ट डेपोच्या बसेस मात्र त्यात्या वर्कशॉपच्या कलाकाराने सजवलेल्या असतात.
बत्तीस शिराळ्याची बस 'आली शिराळ्याची नागीण' किंवा आमच्या सोलापूरकडे येणारी रोहा अक्कलकोट बस ही 'स्वामी कोकण दर्शन' सोलापूर पंढरपूर बस ही विठ्ठल एक्स्प्रेस किंवा अजून एक बस महाडला जाणारी भिमाई एक्स्प्रेस म्हणून रंगवली आहे.
डीटीपी करून प्रिंटेड पाट्या लावायच्या आधी कर्नाटक किंवा तेलंगाणा (आधी आंध्र) बसेस अप्रतिम शुद्धलेखन मिरवायच्या.
मुंबायी, पंडरपूर, बार्षी, तुलाजापूर, बसवाकलियान असे रंगलेले असते. कित्येकदा ह ला उकार खाली न लावता बाजूला लावतात तर र ला उकार खाली लावला जात असे.
आता प्रिंटेड बोर्ड असल्याने बरेच सुसह्य होते वाचायला.

मस्त लेख DJ.. गेल्या अनेक वर्षांत एस्टीचा प्रवास फारसा घडलेला नाही तरी पण आठवणी ताज्या झाल्या