सैराट - रिव्यु (रीडः कौतूक)

Submitted by वैद्यबुवा on 10 June, 2016 - 16:29

पाहिला बॉ एकदाचा! अंमळ उशिरच झाला म्हणायचा बघायला. खरं तर बघायचा प्लन पण नव्हता आजिबात, असच टिपिकल स्टोरी असेल जरा चांगली गाणी असलेली म्हणून फार लक्ष नाही दिलं. पुढे थेट्रात पुढे जाऊन पबलिक नाचतय वगैरेचे व्हॉट्स अ‍ॅप विडियो यायला लागले आणि मसालाच आयटम दिसतोय असं मनोमन अधोरेखित झालं आणि नाद सोडून दिला.
मग आत्ता काही दिवसांपुर्वी माझे बेकरी फ्रेंड फारएण्ड ह्यांनी टिपापा ह्या ठिकानी येऊन नव्यानं एकदा सैराटच्या कौतूकाचं खातं उघडलं तेव्हा माझे कान परत वर गेले. मग पुढे बाकी इतर फ्रेंडांनी पण तीच री ओढली आणि ते टाकत असलेल्या पोस्टींमुळे माझ्या डोक्यात वातावरण तयार होऊ लागलं. निव्वळ ह्या पोस्टींमुळे मी सैराटची गाणी एकायला आणि पिकचर बघायला घेतला!
२-३ दिवसांपुर्वी सुरवातीची फक्त २० मिनिटं हा सिनेमा बघितला आणि मला त्या सिनेमानी खिशात घातलं! कित्येक दिवसांनी किंवा वर्षांनी एखाद्या पिकचरची झिंगं चढली असं झालं!!!
कुठल्या शॉट बद्दल अन कुठल्या गाण्याबद्दल किंवा कुठल्या एक्स्प्रेशननांबद्दल बोलावं अन किती बोलावं हेच समजेनासं झालय. लोकं आपापल्या अँगलनी सिनेमे बघतात, त्यांना त्यातून बरच वेगळं काही काही सापडतं आणि वेगवेगळ्या कारणांमुळे एखादा सिनेमा त्यांना आवडतो.
एक सिनेमा म्हणून स्वतंत्रपणे तो पिकचर छान असला तरी माझ्याकरता तरी ह्या पिकचरनी काही केलं असेल तर कॉलेजच्या दिवसांपासूनचा पुढचा काही काळ मला अक्षरशः परत जगवून आणलय!

सुरवातीच्या मंजुळेंच्या कॉमेंट्री पासून जी काही एकेक प्रसंगांना सुरवात होते, माणूस त्यात हरवूनच जातो!
काय त्यांची ती कॉमेंट्री अन ते रखरखलेल्या उन्हातलं मैदान अन ते पॅविलियन, ते ढोल तडम ताशे वाले अन सरवात महत्वाचं म्हणजे मॅच सुरु असलेल्या दरम्यान त्या प्लेयरांचं एकेक बोलणं!
लंगड्याच्या "हे हलगथ कोन पाठवलं रे ." " मंग्या मंग्या आरं नीट खेळ मंग्या नीट खेळ!अरं बॉल बघाय आधी बॅट नगं न फिरवू" पासून पुढे परत मंगेश मोहिते पाटलांनी बॉल हुकवल्यवर त्याच्या संतापाचा अक्षरशः अंत होतो तेव्हा " मला खेळायचच नै जा..." म्हणून बॅट सोडून ऑल्मोस्ट तो चालायलाच लागतो हा प्रसंग त्यातली लंगड्याची तळमळ किती लोकांनी अनुभवलेली आहे? Lol कधी आपण लंगड्याच्या बोटीत शिव्या घालत असतो तर कधी कधी मंग्याच्या सुद्धा बोटीत कारण "अर किती फाष्टाक्तोय बघ्तोन तू?" असाही प्रसंग येऊन गेला असेलच (तुम्ही अगदी स्टार बॅट्समन नसाल तर नक्कीच येउन गेला असेल).
मधल्यामध्ये बिली बाऊडींग अन शकुना आत्याचा सीन पण खल्लास आहे! किती वेळा पोरं आया, आज्या बोंबल्त आल्याकी बॉल बॅट हातात जे असेल ते टाकून पळायचे. फोर सिक्सच्या अ‍ॅक्शन पण कहर आहेत! एकदम किडमिडीत अंगकाठी अन त्यावर बनियन, डोक्याला आधी फडकं अन मग त्यावर कॅप! पुर्वी अंपायर लोकं खुप वेळा तसं करायचे! निरिक्षण सॉलिड आहे मंजुळेंचं किंवा ज्यानी कोणी डिटेलिंग केल्य त्याचं.
पर्श्यानी आधी फोर सिक्स मारल्यावर लंगड्याच्या एकेक शिवीसुचक हातवारे (काही न बोलता नेमकी काय शिवी दिली हे लगेच कळतं Lol ) अन पुढे म्याच जिंकून दिल्यावर आडम तिडम मुद्दाम हारलेल्या टीम समोर केलेला नाच!
इतकं बारिक आणि चोख निरिक्षण म्हणजे काय चेष्टाय का राव? अन त्यापेक्षाही ते बरोबर शॉट मध्ये उतरवणं म्हणजे फार भारी! नागराज मंजुळेकी जय!

पुढे तात्यासाहेबांचं भाषण ज्यात खरं एक पुढे होऊ घातलेल्या काही गोष्टींना किती महत्व आहे हे अधोरेखित करणारं वाक्य आहे. "अहो तालुक्याचं राहुद्या आधी आपल्या बायका संभाळा म्हना ह्यांना..." असं ते म्हणतात.
थोडक्यात घरातल्या बाया/मुली ह्यांच्याशी स्वतःची अन घराण्याची इज्जत बांधलेली आहे ह्या टाईपची विचारसरणी असलेलं घर आहे. आणि हे बोलताना त्या सोनलताई का कोण असतात त्या शेजारीच बसलेल्या असतात. Happy
(ह्याच संदर्भात अजून एक गंमत म्हणजे तात्यासाहेबांच्या बंगल्याचे नाव अर्चना असतं))

नंतर विहिरीचा सीन. तिथे आर्चीची हापिशियल एंट्री होते अन क्या बॉस एंट्री बोले तो एंट्री आहे पोरीची! अर काय एक्स्प्रेशन अन काय तो कान्फिडन्स अन काय तो हेल बोलण्याचा! झन्नाट! ती ज्या पद्ध्तीनी येऊन विहिरीवर एक पाय ठेवून वाकून खाली बघते त्यातच सगळं येतं! पाटलाची पोरगी असल्याचा शुद्ध माज!
अय रत्ताळ्या निग्ग्कीरं भैर... आत्तागंबया भैरा बिराएकाकाय.... अय अय खुळखुळ्या उभाssssर!!!!

खलाssssस... अरे लेडी गब्बर वाटते ती इथे!!! (थांबा अजून! पुढे मी अजून तिचे अन तिच्या अ‍ॅक्टिंगच्या तारिफांचा पूल बांधणारच आहे. ही नुसती सुरवात आहे! Happy )

त्यानंतरची होते ती लंगड्याची होलपट तर निव्वळ कमाल आहे! त्याचे ते तसं चालणं असल्यामुळे ते आण्खिनच विनोदी झालय सगळं. ह्याउपर काय दिसतं ते म्हणजे मैत्री. येवढा पायानी अधू असून सुद्धा लगबगीनी (साबण अंगावर असताना) जाऊन आधी परश्याला सांगतो. (ते कसं सांगतो ते वाचण्यापेक्षा बघण्यातच मजा आहे). पण मी पवायला गेल्तो तिकडं आर्चिनं मला हाकल्ला हे सांगताना मला हाकल्ला ह्याचं तुसभर सुद्धा दु:ख किंवा लाज नाहीचे कुठे! नसतेच. सगळ्यात महत्वाचं काम त्यावेळी असतं ते मित्राला त्याचं सामान (आवडणारी मुलगी) कुठेतरी येऊन उभी आहे हा मेसेज जाणं! त्यात आपली इज्जत गेली तरी बेहत्तर पण मित्राचं झ्यंगाट हे जमवून दिलच पाहिजे, ते परम कर्तव्य असतय लगा!!

परश्याला स्वप्न पडतं तो प्रसंग आणि त्या भोवतीचे डायलॉग तर हसून हसून पुरेवाट आहेत. "कुठं दिवस भर कुत्री मारत हिंडत असतं कै म्हाईत" इति पशाचा बाप. ते नगं घरचे उठतीन आर्चे म्हणताना परश्याचा आवाज अशक्य दबलेला, चिरका अन लाडिक होतो! (स्वप्नात किस सुरु असतो ना?) Lol स्वप्न पडतात त्यात सुद्धा घरच्यांची भिती असतेच हे टीनेजर असताना काही आजिबात नवीन नसावं!

आता परशाची एंट्री!! म्हणजे सैराट एंट्री ह्या अर्थानं. फायन्ली लंगड्याची तगमग एकदाची "तिथं आर्चि आली आर्चि....." म्हणत कानावर पडल्यावर मग खरी जादू सुरु होते. याड लागलं! भन्नाट म्युजिक, बॅकड्रॉप अन सिनेमॅटोग्राफी! खरं डोळे मिटले आणि फक्त म्युजिक एकलं तर असं वाटेल की एखादा हॉलिवूडमधल्या जबरी म्युजिकलच सुरु असावं. मागची सीनरी जब्बरदस्त जमलीये. डिस्नी म्युजिकल सारखं ग्रँड वाटावं असं म्युजिक पण त्यात आपली माती, गवत, पक्षी अन आपला गावरान परश्या पण अगदी लिलया फिट्टं बसतात! कशाला बॉलिवूडवाले उगच झकमारी करत स्विझरलंडला जाऊन त्या हिरोंना गरम कपड्यात अन हिरवणींना स्लीव्लेस ब्लाऊजांमध्ये बरफात नाचायला लावतात देव जाणे!
पुढे आवरुन सावरुन भांगपट्टी करुन आलेला परशा कपडे अन सँडलांसकट जी उडी मारतो आगा ना पिच्छा बघत व्हिरीत त्यावर मी तर थेट्रात पैशे फेकले असते! ह्याला मंतेत जिगर! आधी उडी मारली, बघून घेतलं आर्चिला आता पुढचं पुढं बघू!
आत्तगंबया हे कुठून पड्लं व्हिरीत यून!
अssय निघ भायेर..
सॉरी सॉरी,
हss सॉरी सॉरीच्या लाडक्या.. आधी निघ भायेर..
मला मैतीच नवतं, बघितलच न्हाईमी..
बरं डोळं झाकून पडला रं हिरीत... आता बघितलं ना? हो भाएर..

आता खरं सीन बाय सीन कौतूक करत बसलो तर तो पर्यंत मंजुळेंचा दुसरा पिच्चर यायचा एखादा! त्यापेक्षा जरा फॉरमॅट बदलून, ज्या गोष्टी मला जास्त आवडल्या त्या बद्दलच लिहितो.

सैराट झालं जी:
ह्या गाण्यानी नुसतं वेड लावलय. खरं खुप सारे फॅक्टर्स आहेत ते गाणे आवडण्यामागे. एक तर आर्ची, परशा आणि त्यांचं एकेक प्रसंगातून फुलणारं प्रेम ह्या गाण्यात एकदम tempo धरतं (मालवहातुक वाला टेंपो नाही, गाण्यातला टेंपो असतो तो!).
अप्रतिम सिनेमॅटोग्राफी आणि त्याला साजेसं तेवढच अत्यंत ग्रँड ग्रँड पण थोडा गावाकडला टच असलेलं म्युजिक! (ढोलांचा वापर आणि ग्रामिण बाज असलेली भाषा)
खरंही वाटत नाही की हे करमाळ्याचं वगैरे शुटिंग आहे! काय एकसे एक अ‍ॅंगल घेतले आहेत!
गाण्यातले काही मोमेंट्स पण मस्त टिपले आहेत.

अगं झन्नानलं काळंजामंदी
अन हत्तामंदी हात आलं जी....
सैराट झालं जीssss
सैराट झालं जीssss

ह्या शॉट मध्ये आधी परशा आर्चिला गोल फिरवतो आणि नंतर आर्चि खाली वाकून खळाळून हसताना दाखवलीये.
ही हसतानाची आर्चि माझ्या करता कायमची स्मरणात गेलीये. Happy

नंतर गाण्यातच आर्चि परशाच्या बहिणीला स्कुटरवरुन घेऊन जाताना दाखवलीये आणि पुढे आर्चि मंदिरातून बाहेर गाभार्‍यात येते आणि तिथे तिच्या रंगीत चपलांमध्ये गुलाबाची फुलं ठेवलेली असतात. ती इकडे तिकडे बघते शोधत कोणी ठेवले असतील आणि तिला दोन खांबांमधून बसलेला परशा दिसतो, तो पाया पडल्या सारखं करुन मग हाथ जोडतो, मी ठेवले आहेत हे सांगत. मग आर्चि ती फुलं उचलून त्याचा वास घेते आणि मग छातीशी कवटाळते. पुढे आर्चि आणि सपनी, परशा, सल्या अन लंगड्या बसलेले असतात त्यांच्या शेजारून जातात तेव्हा लंगड्या सपनीवर फुल फेकल्याची अ‍ॅक्शन करतो! आणि त्या पुढे गेल्या की मग आल्या अन लंगड्या दोघंही बाबा प्रेमीपरशांच्या पाया पडतात की काय बॉ आय्ड्या काढली लगा बाबांनी!!! पोरगी फिदाssss...
(हा शॉट सुरु असताना मला वाटतं मागे आधी वायोलिन आणि नंतर बासरी आणि सॅक्सोफोन आहे. अप्रतिम जमून आलाय शॉट, म्युजिक, चित्रिकरण, सगळ्यांचे एक्स्प्रेशन्स सगळ्याच दृष्टिनी!! टोटल गुंडाळून खिशात जाणार हे असले शॉट दाखवले की आशिक दिलाचा प्रेक्षक!) Happy

नंतर घोडेस्वारीच्या शॉट मध्ये लंगड्या, सल्या आणि आनी असतातच. बघताना गंमत वाटते पण आपल्याकडे तरुण मुलं मुलींना घोडेस्वारीच काय एकांतात कुलफ्या पण खाऊ देतील कोणी तर शपत. आपल्याला नेमून दिलेली कामं सोडून तरुण मुलं मुलींच्या एकांतात व्यत्यय आणण्यात पोलिस, गावातली इतर लोकं वगैरे अशी सगळी बिन प्रेम करताच कुटुंबवत्सल झालेली मंडळी अगदी तरबेज असतात. सतत बिचार्‍या प्रेमींना आपलं लक्ष ठेवावं लागतं, कोणी पाहतय का, किंवा मग असं मित्रांना तरी राखणाला ठेवावं लागतं.
(असं कसं? असं आडनिड्या वयातल्या मुलं मुलींना एकांतात कसं काय सोडायचं, नाही? उद्या काही वेडंवाकडं झालं तर? आपल्या इज्जतीचं काय होईल? अहो आम्ही पण बरीच वेडीवाकडी कामं करतोओ पण ते बंद दरवाज्या आड, तिथे कोणाला कळतय?) Proud

कवळ्या पानात ह्या
सावल्या उन्हात ह्या
पवळ्या मनात ह्या भरलं… भरलं च्या वेळेस जेव्हा परशा हवेत किस सोडतो तेव्हा लंगड्याचा "आयो.." वासताना स्लो मोशन मध्ये स्पष्ट दिसतो!! Lol

पुढच्या कडव्यात रंगा खेळतात तो प्रसंग आहे आणि त्याच्या बॅकग्राऊंड मध्ये काय आहे खरं? आपल्या इथे ग्रामिण परिसरात असतात तशी दगड मातीच्या भिंती असलेली घरं, आजूबाजूला उगवलेलं कोरडं गवत, त्या दगडमातीच्या घरांमधून असलेल्या धुळीच्या वाटा! ह्या असल्या बॅकग्राऊंड असताना सुद्धा आधी बिल्ड केलेल्या वातावरणामुळे आणि म्युजिक, सिनेमॅटोग्राफी मुळे काय जब्बरदस्त भाव खाल्लाय ह्या प्रसंगानी?!

गाणं संपत असतानाचे शॉट्स (त्या कळसाच्या छोट्या गच्चीवर वगैरे) मला वाटतं ड्रोन वापरुन शॉट्स घेतले आहेत. सिंपली (अ‍ॅज इन सिंपल) इन्क्रेडिबल! Happy

आर्चि:
आर्चि मला वाटतं एका पिकचर मधलं एक पात्र नसून एक फिनोमेनॉन होऊन गेली आहे. ह्यात खरं तिच्या अ‍ॅक्टिंगला दाद द्यावी की मंजुळेंच्या परफेक्ट कास्टिंगला हे समजत नाही कारण ती अ‍ॅक्टिंग करते असं मला वाटतच नाही इतकी ती फिट बसली आहे त्या रोल करता. ह्याच अर्थ इथे मी झुकतं माप मंजुळेंच्या कास्टिंग ला देइन, पण ते देत असताना तिनी ज्या प्रकारे रोल पेलला आहे त्याला जवाब नाही. हे मान्य की रिंकु राजगुरु रियल लाईफ मध्ये बरीचशी तशीच चालते बोलते पण पिकचर मध्ये फक्त तिचं चालणं आणि बोलणं नाहीये ना ? खुप ठिकाणी तिला स्ट्राँग इमोशन्स दाखवावे लागले आहेत, एका अल्लड पाटल्याच्या पोरी पासून पुढे हलाखीत दिवस काढून नंतर एकदम मचुअर, आत्मविश्वासानी संसार करणारी तरीही आई वडीलांच्या आठवणीनी झुरणारी आर्चि हे ट्रान्सफॉर्मेशन तिला पेलावं लागलेलं आहे and oh my god has she done it well!!!

आता खरं खुप काही लिहिता येइल पण एक शेवटचा माझ्या कायमचा लक्षात राहिल असा प्रसंग आहे त्या बद्दल लिहून आवरतं घेतो. हा प्रसंग खरं मंजुळेंचं डायरेक्शन, परशा आणि आर्चिच्या अ‍ॅक्टिंगमुळे अत्यंत रियलिस्टिक होऊन आपल्या अंगावर येतो अगदी.
त्या फोनच्या पासवर्ड वरुन आधीच परशा जरा उखडलेला असतो, दुसर्या दिवशी कामावर जायच्या आधी पण त्यावरुन खटका उडतो आणि आर्चि निघत असे पर्यंत सुरुच असतं भांडण.
"तिथं कामावर कोणी फोन बघू नये म्हनून बदल्लाय" इथे खरं परशा थोडा शरमल्या सारखा होतो, कारण त्याला स्वतःची चूक लक्षात येते बहुतेक पण तो पर्यंत डॅमेज झालेलं असतं.आर्चिचा संयम संपलेला असतो.
"कुडं चालली?"
"चालली मसनात! कुटं जाती रोज मी?" "तुझ्या ह्या असल्या सबावाचा लै वैताग आला मला"
"काय यवडा वैटे का मी?"
"मंग मी वाईटे का?"
"मी आसकुडं म्हनलं?"
"म्हनायची काय गरजे?"
"कामावर जावच लागल का?"
"लोडय कामाचा, सर वोरड्त्याल"

काम संपवून आर्ची परशाच्या डोसा टपरीवर येते.
परश्या अजून घुसाट्यातच असतो.
"परश्या..... ओ साह्येब... पिकचरला जायचं का?"
"कामय मला.."
"मी इचारतीकी सुमनताईला"
"दुसरं कामेमला"
"चल ना..."
"तुला एकदा सांगितलेलं कळतय का?"
"हळू बोल की मग येवडं वरडतो कशाला?"'
"लै गाजलेला पिच्चरय, तुझ्या आवडत्या हिरोचा"
"...."
"मी एकटी जाईना?"
"जां..."
"खरच एकटी जाईन"
"निग्की मग कशाला थामली!"
"लै इगोए तुला, बस तसाच..."
असं म्हणून आर्चि एकटी पिकचर ला जाते....

त्या प्रेमानी म्हणलेल्या ओ सायेबाला पुढे जी अत्यंत तुसडी वागणूक मिळते ती बघून आणि एस्पशली विहिरीवरची ७-८ पोरांना दमात घेऊन हाकलणारी आर्चि आठवून ह्रदयाला खिंडारं पडतात!
पाटलाची पोरगी म्हणून येवढा माज केलेली, तेवढच ह्या परशावर प्रेम करणारी अन त्याला वाचवताना स्वतःच्या वडिलांकडून मार खाणारी, आबावर गोळी झाडणारी पण नंतर परिस्थितीशी दोन हात करत पण प्रेमानी राहू बघणार्या आर्चिची वाताहत बघवत नाही. पुढे प्रकरण आण्खिन थोडं विकोपाला जाऊन नंतर शेवटी परत ती दोघं आपल्याला एक मेकांशिवाय कोणी नाही हे समजून परत एकत्र येतात.
परशा तसा चांगला दाखवलाय आणि पिकचर मध्ये आर्चिच्या घरचे खुप जास्त कडक दाखवले आहेत पण एकंदरितच हे सगळं आपल्याकडच्या बर्‍याच मुलीं/स्त्रियांबद्दलचं खुप बोलकं असं उदाहरण आहे.
पळून जाऊन लग्न केलेलं नसलं आणि घरच्यांनी करुन दिलेलं असलं तरी एकदा लग्न करुन दिलं की आपली जबाबदारी संपली आणि माहेरपणाला आनंदानी ये असं म्हणाले तरी टेकनिकली घरी परत जायचे दरवाजे बंद असतात. सो उद्या काही अनबन झाली तरी एक तर तुम्ही ते निभावून न्यायचं किंवा मग आपला आपण मार्ग बघायचा येवढच उरतं.
असो..... Happy

अकरित घडलया
सपान हे पडलया
गळ्यामंदी सजलंय डोरलं.. डोरलं
साता जन्माच नात रूजलया काळजात
तुला र देवागत पुजलं
रूजल बीज पिरतीच सजणी रुजलं
भिजलं मन पिरमान पुरत भिजलं
सरल मन मारून जगण सरलं
हरलं ह्या पीरमाला समद हरलं
कडाडलं पावसामंदी
अन आभाळाला याट आल जी
सैराट झालं जी…
सैराट झालं जी…
सैराट झालं जी…….

_/\_

विषय: 
शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

माझा सगळ्यात आवडते दोन शॉट्स ,
एकदा आर्ची घोड्यावर बसुन विहिरीवर येते तो आणि दुसरा गॉगल लावुन बुलेट वरुन येते तो.
एकदम मर जांवा मिट जांवा शॉट्स आहेत ते.

श्री आणि डीजे, सिरीयसली??? Lol

सगुना आत्या आणि रेप असा पस्पसं कोणी ही का जोडेल???

>> एकदम मर जांवा मिट जांवा शॉट्स आहेत ते.

श्री, लेगा! तू त्या हायजबर्ग च्या फोन वर कॉल करून आर्ची चा नंबर घेच लगा! तुला गरज हाय अशा मैतरनीची Lol

अनॉय्ड, आता काय सिनेमे पण दुसर्यांमुळे कमी आवडून घ्यायचे का? तुझ्याकडून ही अपेक्षा नव्हती. Proud

मी वर लिहिलेच आहेत माझे आवडते शॉट्स. अजून एक म्हणजे तो बारिक दुसर्‍या अटेमला चिट्टी द्यायला येतो तेव्हा त्याचं बोलून झाल्यावर ती "झालं का?" म्हणते.
आणि तिसर्‍या अटेमला, तो चुटकी मारुन धमकी देतो तेव्हा "आत्तागंबया...."
तो येऊन बोलतो तेव्हा आर्चि आनी कडे बघून हसते ... हे सगळं येवढं नॅचरल झालय.

मी कित्येक वेळा बघितलय. बघितलय जाऊ द्या, एकदा तर मीच मेसेंजर होतो. माझ्या मित्राची हिंमत होईना म्हणून एका मुलीला त्याच्याकरता विचारायला गेलो तेव्हा असच ती तिच्या मैत्रिणीकडे बघून "ह्या बेण्याला काय झालं" असा विचार करुन हसली होती! Lol

already vaitagle ch ahet>>
लोकचिंता करणारे 'सैराट' कसे होतील?
लिहा बिंधास्त!

आवडलेले शॉट्स लिहायचे तर अख्खा तीन तासांचा सिनेमाच लिहून काढायला लागेल ना? Happy

तरीपण सैराट गाण्याच्या सुरूवातीला आर्ची मातीत हात ठेवते आणि परश्या तिकडे बघून एक मस्त एक्स्प्रेशन देतो आणि हातामंदी हात आलं जी ओळीच्या आधी आर्चीच्या हाताला अलगद स्पर्श होईल असा हात ठेवतो तो सीन.

शेतातून नाचत जाताना बॅकग्राउन्ड ला फुलपाखरू आहे तो सीन.

आता गं बया च्या सुरूवातीला कपड्यांवरची, हातावरची, तोंडावरची माती झटकत पर्श्या ज्या नजरेने पाठमोर्‍या आर्ची कडे बघतो तो सीन.

आर्ची एकटक बघते वर्गात तेव्हा तो आधी सुखावतो मग तिला हात जोडून विनवणी करतो समोर बघण्याची तो सीन.

सैराट झालं जी मध्ये सल्या, बाळ्याला रंग लावू नका म्हणून दगड उगारतो आणि आर्ची दिसताच हातातला दगड फेकून देऊन हाताची घडी घालून तिच्याकडे एकटक बघतो तो सीन.

बाळाला कडेवर घेतलेले सर्व सीन.

आणि शेवटी बाहेरून ग्रोसरी च्या पिशव्या घेऊन घरात येताना मेहुणे मंडळी दिसतात तेव्हा गांगरून जातो तो सीन.

अजूनही बरेच आहेत.

परश्या लईच आवडला.

700 Happy

दुसरा गॉगल लावुन बुलेट वरुन येते तो. एकदम मर जांवा मिट जांवा शॉट्स आहेत ते.
>>> +७७७७७७७

अगदी अगदी .... कसली दिसते राव..( अगदी बाळ्याच्या शब्दात "माधुरी पन फिकी वाटल लगा हिच्या म्होर..!!")

याड लागलं मध्ये पर्श्या विहिरीत उडी घेतो तेव्हा शेजारी पोहणारी एक्जण म्हण्ते,
"आता गं बया, कुटनं पडलं ह्ये?" Proud

आणखी एक शॉट शेवटी शेवटी आर्ची तिच्या माहेरच्या लोकांसाठी चहा बनविते, परश्या म्हणतो चहाचे कप तूच देऊन ये. तवा आर्ची त्याला म्हणते मी वतलाय, देऊन आयच, जा!

fakir | 16 June, 2016 - 00:18
याड लागलं मध्ये पर्श्या विहिरीत उडी घेतो तेव्हा शेजारी पोहणारी एक्जण म्हण्ते,
"आता गं बया, कुटनं पडलं ह्ये?"

>>>>

आणि पुढे... वर्गा मधे जेव्हा परश्या स्वताची.. ओळख करुन देतो, तेव्हा आर्चि त्यावर इम्प्रेस होते व 'आनी' ला विचारते.."हे तेच ना ग..त्य दिशी हिरीत पडल हुत... हुशारच दिसतय कि !!" (after knowing he got 72% in 12th)

इथे जी referential continuity वापरली आहे..ती मस्तच आहे.. Happy

सशल Lol
(याड)वेड लागल्याशिवाय इतिहास घडत नाही, (यडी)वेडी माणसच इतिहास घडवतात.>>> सह्हीच डिज्जे

वर्गात ओळख करुन देताना , आर्ची म्हणते ना ' मला बुलेट चालवायला आवडते , वाचायला आवडतं , पोहायलाबी आवडतं , अजुन काय गं ?' आनीला विचारते , त्यावर आनी कावरीबावरी होऊन म्हणते ' बया, मला काय म्हाइत ? ' Lol

श्री,
अरे माझं नाहीये वाक्यं , शिवकल्याण राजा गाण्याच्या प्रस्तावनेत मधे कधीतरी एक लाइन ऐकली होती.
परवा बी ने पोस्ट टाकली होती , पब्लिक जास्तच करतय जरा, थिएटर मधे नाचण्याइतके वेडे झालेत अशा संदर्भात तिथे ही लाइन टाकली होती , परत टाकली आज .

वर्गात ओळख करुन देताना , आर्ची म्हणते ना ' मला बुलेट चालवायला आवडते , वाचायला आवडतं , पोहायलाबी आवडतं , अजुन काय गं ?' आनीला विचारते , त्यावर आनी कावरीबावरी होऊन म्हणते ' बया, मला काय म्हाइत ? '
<<
नाय नाय आर्चीला नाही आवडत वाचायला.
माझं नाव अर्चना पाटील, मला बारावीला ५५ टक्के.
मला पोहायला आवडतं, पिक्चर बघायला आवडतो, बुलटबी चालवायला आवडती, अजुन काय ग?
बया मला काय माहिती तुला काय आवडतं, तुझं काय बी असतय.
बस एवढच, थँक्यु !

माझा लय आव्डता सीने तो Proud

अर्रर्र मला वाटलचं होतं , तो डॉय्लॉग लिहिणं चुकलय बहुतेक. आनीची' बावरलेली मैत्रिण' भारी जमलीय , सदान कदा बावरलेली किंवा वैतागलेली असते. Proud

सदान कदा बावरलेली किंवा वैतागलेली असते.>>
ते मागे कुणीतरी लिहले आहे ना 'मी संपही केला नाही मी मोर्चा नेला नाही' चपखल Proud

आताच बया गाण्यात आर्ची वर्गाच्या बाहेर येऊन भिंतीला टेकुन उभी रहाते , कसले मस्त एक्सप्रेशन्स दाखवलेत तिच्या चेहर्‍यावर .
मंदिरात मोजड्यांवरची फुलं घेऊन ती ओंजळीत घेऊन त्यांचा श्वास घेते आणि नंतर कवटाळते , तेव्हाचे एक्स्प्रेशन्स पण मस्त आहेत.

"आताच बया गाण्यात आर्ची वर्गाच्या बाहेर येऊन भिंतीला टेकुन उभी रहाते , कसले मस्त एक्सप्रेशन्स दाखवलेत तिच्या चेहर्‍यावर"
- सेम रीना रॉय सारखी दिसते ह्या सीन मधे ती

मला ती कायम सुलोचनासारखी दिसते. अनेक दिवस लक्षात येत नव्हते. मग एकदम स्ट्राइक झाले तेव्हा "ठाकुरसाब, जबसे आपने पकडा है तबसे सोच रहा हूँ" मूमेन्ट झाली Happy

चिनूक्स - संवादात भाग घ्यायला आवडेल. माझे प्रीफर्ड दिवस कळवतो Proud

ठाकुरसाब, जबसे आपने पकडा है तबसे सोच रहा हूँ" मूमेन्ट झाली>>>>> Lol

ती कित्येक फ्रेम्स मध्ये टोटली वेगळी दिसते असा काहीतरी चेहरा आहे.

उसात बोल्वून हान्तील .... नंतरचं ईट्रो भारी आहे.

हो हो तूच.... इतका येळ असतो होय रं?

काहीतरी बोलायचं म्हणून

हिला ओळखता का? ही आनी.
हो वळखतो की
हा... त्या बांगड्यावाल्या भाभीचा सल्या का?
व्हय..हे सलिम......

आर्ची चा पॉवर ग्रॅफ हा एक छान टॉपिक होऊ शकतो. आधीचा पाटिलकी तोरा , कॉन्फिडेन्स. मग कठीण परिस्थीत परशाला झुकते माप देऊन त्याला समजावून घेणे आणि मग शेवट.

परशा जेव्हा तिला हॉटेलमधे डोसा खाताना थोबाडीत मारतो तेव्हा ती उलट्या हाताने परत मारू शकली असती. तिने ती थोबाडीत मारली नाही ह्यात आर्चिला १०० मार्क. आपल्याकडे आता फक्त हाच आहे आणि तो कठीण परिस्थीतून जात आहे, आता त्याला समजून घेणे ह्यामधेच तिची कमाल आहे. किती संसार ह्या घटकेला संपलेले आपण पाहिले आहेत.

"आणखी एक शॉट शेवटी शेवटी आर्ची तिच्या माहेरच्या लोकांसाठी चहा बनविते, परश्या म्हणतो चहाचे कप तूच देऊन ये. तवा आर्ची त्याला म्हणते मी वतलाय, देऊन आयच, जा!"
आर्ची चा पॉवर ग्रॅफ अशक्य रीतीने रंगवलय मंजुळेनी. ह्या चहाच्या प्रसंगामधे पुढे काय होणार असते ते तिला माहीत नाही. अचानक माहेरची माणसे आल्यामुळे, सगळे एकदम आता व्यवस्थित होईल असे वाटल्याने थोडी पॉवर स्केल तिच्या बाजूने झुकते. पुढचे वाक्य ह्याची प्रचीती देते - "चहा मी बनवलाय, माझी माहेरची माणसे आली आहेत, मी वतलाय, देऊन आयच, जा!"

आत्ता पुन्हा पाहून आलेय थेटरातून. सशलने लिहीलेले सगळे प्रसंग खरंच आवडते आहेत. परश्या किती सुंदर भाव देतो चेहर्यावर आणि आर्चीलाही.
आणखी दोन मंजुळे स्पेशल टच :
आर्ची परशा बस स्टाॅपवर दिशाहीन बसलेले असतात आणि वर वुमन एम्पावरमेंटची जाहिरात. My Safety My Responsibility.
रेल्वे स्टेशनवर आर्ची खांद्यावर डोकं टेकून झोपलेली असताना थकलेला परशा झगमगत्या हॅपी मॅनकडे पाहतो - Know your future by computer scanning हे भकास नजरेने वाचतो.

परशा पहिल्यांदा तिला सोडून गाड्यावर गेलेला असतो तेव्हा आर्ची आपलं सगळं आवरून त्या खोपट्याच्या दारात बसून सगळीकडे पसरलेली झोपडपट्टी पाहते. तेव्हा कायम बंगल्याच्या गच्चीत स्वतःच्या नावापलीकडे उभं राहून हसणारी आर्ची आठवते. हा स्वतःचा घसरलेला दर्जा स्वीकारायची ताकद अजून तिच्यात नाही. आणि रात्री ' मला असं किडा मुंगीगत जगाय नको वाटतं रे परशा' हे कबूल करून ढासळते. तिला तिचा स्वाभिमान परत मिळवून देते सुमनताई फ्रूटी मधे कामाला लावून. आवडलं हे.

Pages