जून महिना आणि आठवणी बालभारती च्या...

रम्य आठवणी ह्यातले बहुतेक धडे त्यांच्यासोबत दिलेल्या चित्रांसकट आठवतायत.
उठ मुला, उठ मुला लेकही म्हणायचा, त्याचं रेकॉर्ड करून ठेवलंय.

फेलिसीटाचा धडा होता का तुम्हाला? आणि चिमुकला पाहुणा ही कविता?
मी ती शोधतेय, मिळत नाही. आनंदवनात रोपटं लावतात त्यावर आहे पहा.

लिंक बद्दल धन्यवाद. आमच्या लहानपणीची पुस्तके मिळतात का बघतो, कारण त्यातिल तेव्हांच्या काही गोष्टी मनावर कोरल्या गेल्या आहेत.
नविन पुस्तकांचा वास काय भारी असायचा, नै?

५वी का ६वीचे पुस्तक उघडले, अन पहिलीच गोष्ट शिल्पकार करमरकर यांची..... पूर्ण वाचली !
मनात काय काय भावना आल्या ते शब्दात नाही मांडता येणार. तेव्हडा शब्दप्रभु मी नाही.
त्या भावना मनी तशाच राहुदेत, काही काहि अनुभुति दुसर्याला देता येत नाहीत ! त्या ज्याच्या त्यानेच मिळवायच्या असतात

छान आहे साईट, पण यापैकी बरेच धडे आम्हाला नव्हते.

माझे एक निरिक्षण आहे.. त्या काळात एका ठराविक साच्यातलेच धडे आम्हाला अभ्यासाला होते. महाराष्ट्रातील बोलीभाषा, दलित साहित्य, अनुवादीत साहित्य... यांची ओळखसुद्धा करुन दिली नव्हती.

दोन दिवसांपुर्वीच हेच बोलणं इथल्या आर्यासोबत झालं होत
रम्य आठवणी!

कित्ती छान साइट. मी माझ्या पहिली इयत्तेचं पुस्तक पाहुन आले. फुलपाखरु, केळीच्या बागा मामच्या, चिव चिव चिव रे, सातवीतली चंदन कविता ह्या माझ्या आवडत्या कविता. अजुनही पाठ आहेत.

अगदी एल्टी

दिनेश, फक्त सेरिज १ मधिल पुस्तके बघु नका, ती आम्हाला होति ७० च्या दशकातील.
त्यानंतरच्या सेरिजही बघा. त्यात तुम्हाला असलेली पुस्तके मिळतील.

अतुलपाटील, बॅचेस वेगवेगळ्या असतील तरी बरीच वर्शं अभ्यासक्रम बदलायचे नाहीत, त्यामुळे बहुतेकांना बहुतेक धडे / कविता माहिती असतात

आयला खरच मानले बुवा तुम्हाला... जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या....

तिसरी सिरीज्/माला आमच्यावेळी होती. १९८९..

हो लिंबू बघतो मी.

आमच्या पुस्तकांना नंतर कुमारभारती पण म्हणत.

मग बरीच वर्षे (खोट्या) ब्रम्हकमळाचा फोटो असायचा मागच्या पानावर.

मी बारावीपर्यंत मराठी घेतले होते. पण वर म्हणालो तसेच, कि एका ठराविक पठडीतलेच धडे असायचे.

त्याचा एक परिणाम असा झाला, कि त्या पुस्तकातली भाषाच हि चांगली भाषा आणि आमच्याच गावी बोलल्या जाणार्‍या ( मालवणी, कोल्हापुरी ) भाषा या कमी प्रतीच्या असा ग्रह होऊन बसला होता माझा. वर्‍हाडी वगैरे तर भाषांची ओळखही झाली नव्हती. त्या काळात लम्पन असता तर.....

खंड्या व बहुतेक शंकर पाटीलांचा होता वाटत हा धडा "वळिव" हे दोन्ही धडे मला खुप आवडायचे त्यावेळी. ..बाकी आता काही जास्त आठवत नाही. .धन्यवाद लिंक दिल्याबद्दल .जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या....

वळीव, पाटी आणि पोळी, भाकरीचा चंद्रही.

अतुल छान बाफ, बालभारतीच्या लिन्कबद्दल धन्यवाद... थोडा वेळ जुन्या काळात हरवलो होतो.

अभ्यासक्रम दर दहा वर्षानी बदलत असे. आताचे माहीत नाही.

मस्त लिंकबद्दल धन्यवाद नंतर चेकतो कुठल्याही बॅचचे का असेना वाचायला मजाच येईल

लिंकबद्दल अनेक धन्यवाद
काही पुस्तके उतरवून घेतली. आम्हाला दुसर्‍या सिरीजमधली पुस्तके होती. आठवीपर्यंत आम्हाला जुना अभ्यासक्रम होता. नववी-दहावीत नवीन अभ्यासक्रमाची आमची पहिली बॅच. कुमार भारतीची पुस्तके कुठे दिसत नाहीत, तीही वाचण्यासाठी उपलब्ध असती तर बरे झाले असते.

सहावीच्या बालभारतीतील 'टिळक आणि आगरकर' ह्या नाटकातल्या उतार्‍याचे मी असेच गंमत म्हणून रेकॉर्डिंग केले होते. आईकडे ते नाट्यवाचन अजूनही आहे बहुतेक त्याच पुस्तकातला 'बहिणीची माया' हा धडा अगदी विस्मरणात गेला होता. वाचून इतके मस्त वाटले.
बाकी वाचते आहे...

मस्त खजिना दिला आहे. आमची पहिली सिरीज. वाचतेय.

आमची सिरीज दुसरी

बाकीचे काही जास्त आठवत नाही. पण पहिलीचे पुस्तक मात्र आठवते. त्यातल्या कविता धडे ओळखीचे आहे.
खास करून मनीमाऊ आणि खारूताई यांच्यावरच्या कविता. तिथूनच मांजरीला मनिमाऊ आणि खार ला खारूताई हे नाव मिळाले जे आयुष्यभर कायमच तोंडी राहिले. अजुन ही हे प्राणी दिसल्यावर मनीमाऊ आणि खारूताई असेच संबोधले जाते.

पहिलीला जे गॅदरिंग होते त्यात या कवितेवर उभारलेले नाट्य असायचे. "मी कोण" या कवितेवर मी जेव्हा पहिलीत होतो तेव्हा नाट्य रचलेले. तोच आमचा पहिला स्टेजप्रवेश. त्याचबरोबर "घड्याळकाका" "माझा घोडा" "चिमणीचा घरटा" या कवितेंवर पण नाटक बसवलेले.