' शब्दांच्या या ढिगार्‍यात.....!'

तुला वाटले मी शूर होतो.
दु:खापासुनी मी दुर होतो.

असले जरी हे शाबुत खांदे,
दैवाचा, घोडा कुणास फितूर होतो?

जिंकला नाही मी आखाडा,
तरी खलांना, भयाचा मी पुर होतो.

तुला वाटले सुखाचा मी सूर होतो.
शब्दाविना तसा मी निसूर होतो.

तु मागतेस दान चांदण्यांचे.
तेंव्हाच कसा चंद्र, निष्ठूर होतो?

कधी माझ्याचवरचा राग ही,
तुझ्या रूपाचा चांदणी नूर होतो.

दु:खाशी लढणारा नि:शस्त्र मी विर होतो.
अन् तुला वाटले अजिंक्य मी शूर होतो.

स्वप्नातल्या त्या मुलूखाचा मी वजीर होतो.
शाश्वताच्या जगापासूनी मी दूर होतो.

खरेतर, जगावेगळा वेडा मी पिर होतो.
शब्दांच्या या ढिगार्‍यात माझाच मी चूर होतो.