श्री. शंकर महाराज - धनकवडी - एक श्रीमंत अनुभव

हेच का?

दत्त संप्रदायातील महान योगी.. हे धनकवडीचे आहेत, हे माहीत नव्हते.

भेटतील भेटतील.. फक्त तुम्हालाच कशाला.. सगळ्यानाच भेटतील... ( शंकर महाराजांवर पहिला मराठी थ्री डी षिणेमा येणार आहे म्हणे.. प्रमुख भुमिका शरद पोंक्षे.. खरे खोटे/कधी ते म्हाराजानाच ठाऊक ) http://www.loksatta.com/index.php?option=com_content&view=article&id=155...

श्रद्धेची अंधश्रद्धा व्हायला वेळ लागत नाही असं जाणवलं.

माझी मैत्रिण गेली होती मठात, त्यांना म्हणे सिगारेट चा नैवेद्यय दाखवितात

जामोप्या,
तुम्हाला असल्या गोष्टींचा वास कसा लागतो हो?
वायर म्हणे..

महाराजांची कृपा !

श्रद्धेची अंधश्रद्धा व्हायला वेळ लागत नाही असं जाणवलं.
----- सहमत...

जामोप्या,
तुम्हाला असल्या गोष्टींचा वास कसा लागतो हो?
------ कुठलाही नवा व्यावसाय (दुकान) थाटण्याच्या आधी सखोल अभ्यास करणे गरजेचे असते...

महाराजांची वीज खेळली की माणूस आपोआप वायर होतो. आणि याना दुकानाची चिंता लागली आहे !

नितीन ,

सुवर्णसुत्राणि न उच्चारणीयानि ||

( अर्थात सुवर्णसुत्रे , {अध्यात्मित अनुभव वगैरे }, कधीही {सद्गुरुव्यतिरिक्त} कोणालाही सांगु नयेत )

बाकी लेख आवडला...अन्तरस्थितीचिये खुणा | अन्तर्निष्ठचि जाणति ||

चरैवति चरैवति !!

जय हो !

अध्यात्माबद्दल आदेशच आहे... अशिष्याय न देयं.... अशिष्याला देऊ नये.. पण मायबोलीवर हा नियम कसा पाळणार? म्हणून आपण खचायचं नाही... तुमचे अनुभव तुम्ही सांगा.. दत्त संप्रदाय गूढ अनुभवानी युक्त असाच आहे.

नर्मदा परिक्रमा करणार्‍या श्री. जगन्नाथ कुंटेंच्या पुस्तकांतही असे अनुभव आहेत.

श्री शंकर महाराज यांचे आध्यात्मिक गुरू श्री अक्कलकोट स्वामी समर्थ महाराज समजले जातात. परंतु महावतार श्री श्री बाबाजी हे देखील श्री शंकर महाराजांचे गुरू समजले जातात. श्री श्री बाबाजी हे, संत तुकाराम महाराज, क्रियायोग परंपरेतील श्री श्री लाहिरी महाशय (यांचे शिष्य हे श्री श्री युक्तेश्वर महाराज व श्री श्री युक्तेश्वर महाराजांचे शिष्य श्री श्री परमहंस योगानंद आहेत. श्री श्री योगानंदांनीच 'Autobiography of a Yogi' हे स्वानुभवावर आधारित प्रसिद्ध आत्मचरित्र लिहिले आहे.) व आद्य श्री शंकराचार्य यांचे देखील गुरू समजले जातात. मुंबईचे प्रसिद्ध मसाजतज्ज्ञ श्री राम भोसले हे देखील श्री श्री बाबाजींचे शिष्य आहेत. श्री राम भोसले व श्री शंकर महाराज यांची देखील भेट झाली होती.

धनकवडी येथील श्री शंकर महाराजांच्या मठात जाऊन अनेकवेळा समाधी दर्शनाचा योग आलेला आहे.

नितिन२९:
अहो, इथे मूर्ख कोण आहेत हा एक वादाचा विषय होईल. तुमचा लेख खूपच आवडला तेव्हा कृपया हा बाफ चालू ठेवा.

मास्तुरे यांच्या प्रतिक्रियेतील माहिती पण खूप इंटरेस्टिग आहे. माझे गुरु इंडोनेशियातील आहेत आणि त्यांना सुद्धा श्री श्री बाबाजी महाराजांचा अनुग्रह झाला आहे. क्रिया योग हा एक थक्क करणारा विषय आहे. त्याबद्दल पुढे कधीतरी. Autobiography of a Yogi हे एक अतिशय वाचनीय पुस्तक आहे. कुतुहल म्हणून तरी वाचा! श्री श्री योगानंदाना आलेले अनुभव आपली मती कुंठीत करतात.

>>>> माझ्या मुर्खपणामुळे तुमचे अनुभव हा थट्टेचा विषय बनला आहे.
माय बोलीकारानो मी हा लेख मागे घेण्य विषयी संपादक मंडळाला विनंती केलीली आहे. <<<<
अहो काही मोजक्या दीडशहाण्यान्मुळे तुम्ही कशाला स्वतःला मूर्ख म्हणवुन घेताय? तुमचे अनुभव, प्रामाणीक असतील तर ते काढून टाकण्याची गरज नाही. ज्यान्ना वाचून समजुन घ्यायचे, ते वाचतातच. त्यान्च्यावर असल्या राळ उडविण्याने काही फरक पडत नाही.

काये ना, एरवीच्या आयुष्यात सुद्धा तुम्ही बघितले अनुभवले असेल, काही काही लोक अस्तात, म्हणजे कसे? तर समजा हास्यविनोद चाललेला असेल, तर हे मधेच येणार अन कुठला तरी हॉरर अथवा दु:खदायक प्रसन्ग ओढुनताणून तिथे पचकणार नी स्वतःकडे लक्ष वेधुन घेण्याच्या नादात वा स्वतःलाच जास्त अक्कल आहे या भ्रमात बाकिच्यान्चा मूड खल्ल्लास करणार/बुद्धिभेद करायचा प्रयत्न करणार.
हास्यविनोदच कशाला? भर पन्गतीत जे जेवले जातय त्याचे पुढे काय बनणार आहे, अन उद्या सकाळी कसे ढेन्डाळायला होणार आहे याच्या चर्चा मूद्दामहून जेवतानाच इतरान्ना किळस यावी अन अन्न घशाखाली जाऊ नये याच विकृत उद्देशाने करणारे अनेकजण बघितलेत.
पिठल्याला तिखटमीठाचे श्रिखण्ड म्हणणारे जसे बघितलेत तसेच विरुद्ध बाजुला पिठल्याची तुलना भर पन्गतीत ढेण्ढाळल्याशी करीत तेच पिठले ओरपणारे देखिल बघितलेत. एकाने सान्गुनही अती केले तेव्हा भर पन्गतीत आता मुस्काटात तर मारेनच पण इथल्या इथेच स्वतःच्या हाताने (गू) उचलुन आणुन तुझ्या तोन्डात कोम्बिन, असा हग्या दम भरला तेव्हा चुप बसला.
या वृत्तीला मी "भरल्या बासुन्दीच्या पातेल्यात मुतणार्‍यान्ची जात" म्हणतो. याहुन वेगळे काय सान्गू? असे नग असतातच. धार्मिक विषयावर काहीही बोलले/लिहीले की हे निधर्मान्ध सन्शयान्ध आपापल्या घिश्यापिट्या त्याच त्या फसवणूकीच्या धन्द्याचा बाता घेऊन येणार. जिथे तिथे यान्ना धन्दाच उघडलेला दिसणार! श्रद्धेचा बाजार दिसणार, उत्सवातील केवळ बेशिस्त/उधळपट्टीच दिसणार, त्याला कोण काय करणार?
असो. तुमचे लिखाण चालुद्यात ( अन त्या बुप्रा निधर्मान्धान्चेदेखिल चालुद्यात! कारण मला कसलाच फरक पडत नाही. सारी इश्वराचीच लेकरे नै का? [आता लेकरे म्हणल म्हणूनही कोणतरी बोम्बलत येईल बघा ] )

सिगारेट चा नैवेद्यय दाखवितात >>>

दत्त संप्रदायातील अनेक संत तंबाखू-धुम्रपान करीत. तो त्यांच्या लीलेचा म्हणा की क्रियेचा भाग होता. साईबाबा, गजानन महाराज चिलीम ओढीत तर स्वामी समर्थ हुक्का पीत.

शंकर महाराजांच्या अनुभवांवर आधारीत शंकर सुमन की अशाच काहीतरी नावाचे पुस्तकही आहे. त्याचे २ की ३ भागही आहेत. दोनचार महिन्यांपूर्वीच वाचले होते.

नैवेद्य म्हणजे देवाला अर्पण केल्यानन्तर भक्त तो वाटून भक्षण करतात. सिगारेटचे काय केले जाते? आरोग्याच्या दृष्टीने हा नैवेद्य अयोग्य वाटतो. असो.

>>> नैवेद्य म्हणजे देवाला अर्पण केल्यानन्तर भक्त तो वाटून भक्षण करतात. सिगारेटचे काय केले जाते? आरोग्याच्या दृष्टीने हा नैवेद्य अयोग्य वाटतो. असो.

श्री शंकर महाराजांना सिगरेट आवडत असे, अशी काही भक्तांची समजूत होती. पूर्वी (म्हणजे साधारण १९९० पर्यंत) श्री महाराजांच्या समाधीवर मूर्तीच्या पायांवर मस्तक ठेवून नमस्कार करता येत असे, तसेच समाधीला गाभार्‍याच्या आतून व मूर्तीच्या मागून प्रदक्षिणा घालता येत असे. श्री महाराजांची मूर्ती हातांची मिठी गुडघ्याभोवती घातलेली अशा बसलेल्या आसनात आहे. काही भक्त भक्तिभावाने श्रीमहाराजांच्या मूर्तीचे हातपाय व पाठ चेपून आपला सेवाभाव व्यक्त करीत असत.

त्यावेळी काही भक्त उदबत्तीसारखी सिगरेट हाताने पेटवून (तोंडात धरून न पेटवता) समाधीला खाली १-२ मिनिटे लावून मग नंतर गाभार्‍याच्या बाहेर एका मोठ्या रक्षापात्रात उदबत्तीसारखी खोचून ठेवत असत. स्त्रियांना सिगरेट पेटवण्याची बंदी होती. परंतु १९९० नंतर विश्वस्त मंडळाने मूर्तीला स्पर्श करायला व समाधीला गाभार्‍याच्या आतून प्रदक्षिणा घालायला बंदी केली. त्यामुळे सिगरेट पेटवून समाधीला लावायचे प्रकार बंद झालेले दिसत आहेत.

वाय जी एफ के.

@एब्लिसःजी
वाय्.जी. एफ. के. हे कुठ्ल्या फेमस एक्स्प्रेशन च संक्षिप्त रुपांतर आहे? कुतुहलाने विचारतेय.

@लिम्बूजी: पोस्ट पटली तरी भाषा नाही रुचली! मुद्दा पटवण्यासाठी आवाज चढ्वायची गरज नसते. Do not raise your voice ...improve your argument. खर सांगू का...सोडून द्या हो. किंवा थोडे दिवस थांबा कुणी अमेरिकन माणूस रीसर्च करून, स्वानुभवावरून-- शंकर महाराज हे कसे पराकोटीचे उच्च योगी आणि अवलिया अहेत हे आपल्याला पटवतील. मग तर आपण नक्कीच मान्य करू. असो.

ख्यातनाम मसाजतज्ज्ञ श्री. राम भोसले यांच्या जीवनावर आधारित 'दिव्यस्पर्शी' हे पुस्तक उपलब्ध आहे. जिज्ञासूंनी जरूर वाचावे.

त्यांचे जीवन अत्यंत नाट्यमय घटनांनी भरलेले होते. एका अत्यंत सामान्य स्थितीतला मुलगा ब्रिटिशांच्या विरूद्ध चळवळीत भाग घेतो, पोलिस मागावार असताना श्री शंकर महाराजांची भेट होते, वज्रेश्वरी येथील स्वामी नित्यानंद यांच्या सहवासात येतो, सांगली/मिरज या भागातल्या महिलेवर अत्याचार करणार्‍या ब्रिटिश ऑफिसरला जाहीर आव्हान देऊन शिक्षा देतो, भारतातून पळून इंग्लंडला पळून जातो, महावतार श्री श्री बाबाजींचा अनुग्रह मिळतो, कोणतेही औपचारिक शिक्षण घेतले नसताना एका प्रख्यात डॉक्टरांच्या सहवासात येऊन मसाजाचे तंत्र शिकतो, इंग्लंडमध्ये प्रेमभंग होतो, भारतात परत येऊन आपले ज्ञान व अध्यात्मशक्ती वापरून मसाजाच्या सहाय्याने असंख्य रूग्णांना वेदनामुक्ती देतो . . . या अतिशय नाट्यमय घटना वाचण्यासारख्या आहेत.

सिगारेटचा नैवेद्य! आणि महाराज आणि त्यांच्या लीला! तसे पाच "म" कार पण नैवद्य म्हणून खपविले आहेतच लोकांनी. मग अघोर पंथाची उपासना करू, दिसली मदिरा की पिऊ, दिसली मदिराक्षी की बलात्कार करू.

कशाची भक्ती करावी ह्यावर खरचं विचार करू शकत नाही का?

साद देती हिमशिखरे मित्राने सांगीतल्यामुळे वाचले. अतिशय बकवास पुस्तक आहे ते. कशाचा कशाला पत्ता नाही.

आता महाराजांनी माझ्यावर अनुग्रह केला नाही म्हणून मी असे बरळतो असे म्हणा हवे तर. किंवा माझा मित्र म्हणाला तसे " तुला आयुष्यात जबरदस्त भयंकर अनुभव येऊ दे, मग देव अन सदगुरू आहे की नाही हे कळेल" असे म्हणा हवं तर पण महाराजावर (कोणत्याही) भक्तीपर पुस्तके अन त्यांच्या आरत्या, मृतूपश्चात त्यांचे अवडंबर आणि सोन्याचे सिहासन वगैरे अन त्यांचे सोंग ढोंग सगळेच उबग आणणारे आहे. ह्या अशा भक्तांमुळे कदाचित काही खरे बाबा ( श्रद्धेतून समाज सुधारक) मात्र लोकांना आवडत नाहीत. उदा गाडगेबाबा. त्यांचे मंदिर अन सिहांसन अन आरत्या मात्र दिसत नाहीत.

उत्तिष्ठ जाग्रतः !

>>> पण महाराजावर (कोणत्याही) भक्तीपर पुस्तके अन त्यांच्या आरत्या, मृतूपश्चात त्यांचे अवडंबर आणि सोन्याचे सिहासन वगैरे अन त्यांचे सोंग ढोंग किळसवाणे आहे.

केदार,

एखाद्याचे अवडंबर माजविणे किंवा सोन्याचे सिंहासन वगैरे चुकीचे आहे यात वाद नाही. परंतु या यादीत भक्तीपर पुस्तके व आरत्या यांचा उल्लेख सुद्धा "किळसवाणा" असा करणे अयोग्य आहे. तुम्हाला इच्छा नसेल तर तुम्ही भक्तीपर पुस्तके वाचू नका किंवा आरत्या म्हणू नका. तसे करण्याची तुमच्यावर अजिबात सक्ती नाही. पण कृपया त्यांचा उल्लेख "किळसवाणा" असा करू नये ही नम्र विनंती.

मास्तुरे,
अहो व्यक्तीवर रचित आरत्या काय म्हणून. अन शेजारती, काकडआरती, पंखा अन हे अन ते अशी ट्रिटमेंट समाधीला करण्यात येते. ह्याचा एक मला व्यक्ती म्हणून राग येतो. लक्षात घ्या इथे मी गणपतीच्या आरतीला विरोध करत नाही तर व्यक्तीपुजेला विरोध करत आहे.

ह्या व अश्या महाराजांचे कर्तृत्व वाल्मीकी, व्यास, याज्ञवल्क, मैत्रेयी अशा असंख्य तत्ववेक्तांपेक्षा जास्त आहे की काय? आपण त्यांच्या आरत्या करतो का? म्हणून म्हणले हे व्यक्ती म्हणून चूक आहे. शिवाय खुद्द शंकरमहाराज देखील कदाचित म्हणाले नसते पण माझी आरती करून सिगारेटचा नैवेद्य दाखवा, पण लोक दाखवतात. बरोबर. ते चूक नाही का वाटत? अन असे अनेक बापू, बाबा लोक जिवंत असतानाही अश्या आरत्या वदवून घेतात ते तर महान आत्मे आहेत.

केदार,

पण हे महाराज (कोणतेही) सांगतात का? का हा बकवास त्यांचे भक्तगण (?)सुरु करतात? ..त्यांच्या सोयीकरता आणि स्वार्थाकरता. हे पाच "म" काय प्रकरण आहे माहीत नाही पण भलतच नॉन्-अध्यात्मिक वाटतय. ज्याला खरा परमेश्वर कळला आहे किंवा जाणून घ्यायचा आहे तो किंवा ती नैवेध्याच्या भानगडीत पण पडणार नाही. मी परमेश्वर जाणून घ्यायचा प्रयत्न गेली खूप वर्ष करत आहे पण खास पूजा-अर्चा, उपास्-तापास, व्रत्-वैकल्य, देवस्थानांच्या वार्‍या यांच्या वाटेला पण जात नाही. कदाचित माझी बुद्धी तोकडी पडते त्यातला खरा अर्थ समजून घ्यायला पण यातच अडकून गाडी हुकलेले खूप लोक भेटले आहेत. असो.

केदार,

आपले गुरू हे प्रत्यक्ष परमेश्वर आहेत या भावनेतून शिष्यांनी आरत्या रचून त्यांची स्तुती केली आहे. आपली श्रद्धा व भावना प्रकट करण्यासाठी भक्तांनी आपल्या गुरूंचे चरित्र लिहिले, स्तुती केली, आरत्या रचल्या यात इतरांना खटकायचे कारण काय? ज्यांना असे करायचे नसेल त्यांनी तसे करू नये, पण इतरांनी असे करू नये हा आग्रह अयोग्य आहे.

श्री गोंदवलेकर महाराजांचे चरित्र श्री. के वि बेलसरे यांनी लिहिले, त्यांची आरती श्री ब्रह्मानंद स्वामींनी रचली, दासगणू महाराजांनी श्री साईबाबा व श्री गजानन महाराजांवर गुरूलीलामृत व साईलीलामृत हे ओवीबद्ध चरित्र रचले, नृसिंह सरस्वतींच्या एका शिष्याने गुरूचरित्र हा ग्रंथ लिहिला . . . यात काही वावगे केले आहे का गुन्हा केला आहे. हा त्यांच्या श्रद्धेचा आविष्कार होता. हे करताना त्यांनी कोणाला त्रास दिला आहे का काही अपराध केला आहे? हा त्यांचा अधिकार होता. हे ग्रंथ न वाचण्याचा अधिकार तुम्हाला आहे. तो तुम्ही वापरा. याबद्दल कोणीही आक्षेप घेणार नाही. पण या ग्रंथांना/आरत्यांना किळसवाणे म्हणणे हे आवडले नाही.

श्री शंकर महाराजांना सिगरेटचा नैवेद्य दाखविणे हे चूकच आहे. पण वर मी लिहिले त्याप्रमाणे फारच थोडे जण असे करीत होते आणि आता मूर्तीला व समाधीला स्पर्श करता येत नसल्याने हा प्रकार जवळपास बंद झाल्यासारखाच आहे.

ह्या व अश्या महाराजांचे कर्तृत्व वाल्मीकी, व्यास, याज्ञवल्क, मैत्रेयी अशा असंख्य तत्ववेक्तांपेक्षा जास्त नसेल सुद्धा, पण ज्यांना त्यांच्याबद्दल श्रद्धा वाटते त्यांनी आपल्या भावना व्यक्त करणे ही चूक आहे का?

केदारः
अवलिया आणि फकीर असे साईबाबा, स्वामी समर्थ, यांना self proclaimmed God-बुवा-अम्मांच्या पंक्तीत बसवण चूकच रे! तुझी गल्लत होतेय. त्यांच्या करता लोक सोन्याची सिंहासन का करतात म्हणजे ? ते काळ्या पैशाच आउट्लेट असाव. मार्केटिंग चा जमाना आहे बाबा. थोडे दिवस थांब, कलकत्त्यात संत मदर टेरेसा मंदीर होईल बघ. व्हॅटिकन पैसा ओतेल आणि भारतात अजूनही एक श्रिमंत देवस्थान तयार होइल.

हे पाच "म" काय प्रकरण आहे माहीत नाही पण भलतच नॉन्-अध्यात्मिक वाटतय. >> अगं हे फारच डेंजर प्रकरण आहे. आपण तंत्रपुजा पण माणतो. हा तंत्रपुजेचा प्रकार आहे. ज्यात मदिरा, मैथून अन मदिराक्षी असे प्रकार समाविष्ट आहेत.

तो तुम्ही वापरा. याबद्दल कोणीही आक्षेप घेणार नाही. पण या ग्रंथांना/आरत्यांना किळसवाणे म्हणणे हे आवडले नाही >>> मे बी मी जरा जास्तच हार्श लिहिले. आपली श्रद्धा मला मान्य आहे. पण आजकाल हे फारच जास्त होत चालले आहे.

मार्केटिंग चा जमाना आहे बाबा. थोडे दिवस थांब, कलकत्त्यात संत मदर टेरेसा मंदीर होईल बघ. >> हो होईल ह्यात वाद नाही. पण तेच मी ही म्हणत आहे. सर्व बाबालोक मार्केटिंग करतात अन मग त्यातूनच साध्या भिकार्‍याचा अवलिया पण ठरतो / ठरू शकतो. असे आपल्याकडे व्हायला काहीही वेळ लागत नाही. म्हणून चिडलो.