जाम/जांब

जाम, आवळे, चिंचा, करवंद दिसली की लहानपण अगदी डोळ्यासमोर उभ राहत. आमच्या घरी जाम च झाड नव्हत. बाजुच्या वाडीत जामची २-३ झाडं होती. मी नेहमी त्या वाडीत खेळायला जायचे. आणि जामच्या सिझनमध्ये जाम मिळतील म्हणून हटकुन जायचे. सकाळी लवकर गेलो तर भरपुर जाम मिळायचे. दुपार पर्यंत बाकीची मुले घेउन जायची मग एखाद दुसरा जाम मिळायचा. त्यात पक्षाने खाल्लेलाही असायचा किंवा पडून फुटल्यामुळे एक बाजु निकामी झालेली असायची. मग असा जामही जेवढा खाण्यायोग्य असेल तेवढा खायचा ही मजाच काही और होती.

झाडावरचे जाम उतरवले की शेजारी १५-२० जाम तरी घरी पाठवुन द्यायचे. तेही सोडायचे नाहीत. पण घरातल्या जामाची वाटणी व्हायची आणि झाडाखालचा जाम जो आपल्या हातात येइल तो आपला. मग काही दिवसांनी आमच्या घरी जामच झाड लावल. लाल जाम म्हणून झाड आणल. ३-४ वर्षांत त्याला फळ यायला लागली. तोपर्यंत मोठी झाल्याने शेजारी खेळायला जाणही बंद झाल होत. हे जाम बुटके आणि गुलाबी निघाले. पण चविला मात्र गोड. माझ लग्न झाल्यावर माझ्या सासर्‍यांनी कलमे आणुन लावली जामची गेली दोन वर्षे एक झाड चांदण्यांसारख फळाला येत. एक लांबट जातीच आहे. त्यालाही फळे धरु लागली आहेत. ह्यावर्षी मनसोक्त आनंद लुटला जामचा. जाममध्ये भरपुर पाणी असत. एक माहेरी आहे तसच आहे टोकाला गुलाबी रंगाचं. आता हा मी कॅमेर्‍याने केलेला जामचा पाठपुरावा.

प्रचि १ जामच्या कळ्या

प्रची २ जामची फुले

प्रचि ३ फुले गळुन धरलेली फळे

प्रचि ४ छोटे जाम

प्रचि ५

प्रचि ६ मोठे झालेले जाम

प्रचि ७ गुलाबी टोकाचे कच्चे जाम

प्रचि ८ गुलाबी टोकाचे तयार जाम

प्रचि ९ तयार गुलबट जाम

प्रचि १० लाल जाम हा माझ्या काकांकडे आहे.

प्रचि ११ लाल जाम जवळून

प्रचि १२ लांबट जाम हा पण गोड लागतो.

प्रचि १३ मुरुडला मिळालेले हे मोठ्या आकाराचे जाम पण हे थोडे आंबट लागले.