भटक्यांचा सह्यमेळावा…कवितेच्या रुपात….

"सेनापती"ने सह्यमेळाव्याची साद दिली आणि भटक्यांच्या "रोमा" "रोमा"त उत्साह संचारला…
"स्वच्छंदी" मनांमध्ये "इंद्रधनुष्य" अवतरलं अन "कोकण्या" त उतरायचा बेत ठरला…
अवघी "इनमिन तीन" असणारी भटक्यांची संख्या बघता बघता वीसवर पोचली
एरवी अनोळखी असणा-या "जिप्सीं" ची निसर्गसभा मढे घाटात अचानकच ठरली …
केळदच्या एरवी "सुन्या सुन्या" असणा-या शाळेत एक अनामिक ओढ दाटली होती…
धमाल करणा-या पण "विनयी" मित्रांची काही क्षण काळजी वाटली होती…
वेळ सरली… ओळख पटली…आतुरता ओसरली आणि मैफिल जमली…
रात्र जागवण्याचे वायदे हरले अन कष्टलेली गात्र मध्यरात्रीच दमली…
प्रभातीचे "दिप" उजळून पूर्व दिशेला तांबडं फुटलं …
भटक्यांच्या मेळाव्यामध्ये पदार्थांचंही संमेलन भरलं…
रामप्रहराची वाट न बघता "लक्ष्मणा" ची संगत धरली…
"गिरी" चे मस्तकी धबधब्यांची जत्रा पाहून डोळ्यांनीही धन्यता मानली…
वाट हरवली… पुन्हा गवसली…"पवन" ही मध्येच अदृश्य झाला…
खळाळत्या जलौघांनी मात्र परतीचा मार्ग सुकर केला…
सह्याद्रीचे कडे आज जरा जास्तच बहरले होते….
माबोच्या "चॅंप" लोक्सकडे बघून त्यांचेही हास्य खुलले होते…
निरोपाची वेळ आली अन डोळ्यांच्या कडा नकळत ओलावल्या…
काही तासांच्या सुखद आठवणी तिथे मात्र क्षणभर विसावल्या…
वाटा वेगळ्या झाल्या पण मनं मात्र जुळली होती…
"Discover" केलेल्या "सह्याद्री" ची धुंदी पुरेपूर चढली होती…
का कुणास ठाऊक पण नकळत "यो"ग जुळून आला…
सह्याद्रीच्याही मनाचा कोपरा भन्नाट आठवणींनी भरून गेला…
पुन्हा भेटण्याच्या आशा घेऊन नव्या दिवसाचं पान उघडलं…
मैत्रीच्या अतूट बंधनांचं आज दिलखुलास "दर्शन" झालं…